Sen doğarken ağlarsın,sevdiklerin güler; sen ölürken mutlusun,sevdiklerin ağlar...
06/05/2000 Ağladığım günmüş bugün.Sormak isterdim sevindiler mi ki?Zannetmiyorum.Neden mi? Ben altı yaşımda annem ve babam varken hem öksüz hemde yetim kaldım.Ben DİLDAR OYMAN kalabalığın içinde kaybolmuş minik çocuk.Küççeken zorluklara göğüs germek zorunda kalan yetim ve öksüz çocuk.
Hiç bir günüm de mutlu değildim.Aslında daha oyun oynama yaşında olan bir çocuk gülmekten oyun oynamaktan terleyip akşam ezanı eve varırken ben Üvey babamın ve annemin acımasızlıkları ve hakaretleri ile günlerimi dolduruyordum. Şimdi soracaksınız öz baban nerde.Oda annemden farksız değil sebebini bilmiyorum.Bir gün ansızın evi terk etti gitti.Çok ağladım -Yapma baba beni bırakma!dedim.Ağzından birtek kelime bile çıkmadı.Arkasına bile bakmadan bıraktı gitti.Evladını öz evladını bu küçük yaşımda ona ihtiyacım varken bırakıp gider mi?Ben daha 13 yaşımdaydım ama Gitti. Kendi kendime son kez "NURETTİN OYMAN" dedim. Bir daha asla adını ağzıma almayacağıma yemin ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
NURETTİN OYMAN(DİLDARIN BABASI)
Sabahın erken saatlerinde hava da esen soğuk rüzgar benim gibi küçük bi çocuk için ürkütücüydü.Hemen yatağımdan kalkıp doğrulduğumda komedinin üstünde ki babamın fotoğrafını gördüm. Babam gitmişti ve artık yoktu.İçimden çok öfkeliydim ama özlüyordu insan işte. Sevgisi öfkesinden ağır basınca öfkesi sönük kalıyordu.Hemen yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra lavabodan çıkarken annemin birisiyle konuştuğunu duydum.Telefonla değildi.Erkek sesiydi bu.Babam!babam kesin babam gelmişti benim arkasından ağlayışlarıma,feryatlarıma dayanmadı geri geldi dedim kendi kendime.Merdivenlerden o kadar hızlı iniyordum ki "düşsem yeri öpmekle kalmam heryerim kırıldı herhalde" diyerek kendime kendime güldüm.Mutfağa adımımı attım ki ;
-BAB... diyordum ki.Susmak zorunda kaldım.Kimdi bu? Hiç görmediğim ve tanımadığım birisiydi. Biraz iri yapılı,uzun sırma saçları ve renkli gözleriyle rahatsız edici ve ürkütücü şekilde bana bakıyordu ki hemen odama kaçıp gittim.Evde babam yoktu ve tanımadığım bir adam bizim evimizdeydi. Çok rahatsız olmuştum.İçimden ; -Annemin iş arkadaşıdır hiç görmemişimdir dedim.(Kendimi avutuyorum tabiii).Aklıma birşeyler geliyordu ki öyle birşey olamayacığını düşünüyordum sadece .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
