EMREDİN KOMUTANIM!!!

Bölüm 6

Hikayeyi daha derin anlayacaksınız iyi okumalar :)

_________________________________

MEDYA NAZ'DAN

Her şeyi anlatıp mesajları göstermiştim. Tim ve ailem ciddiyetle beni dinlemişlerdi. Sonra Yıldırım,Ateş ve Ravza telefonumu incelemişlerdi. Ravza bana dönüp "Naz sana bir şey soracağım" dediğinde "tabi ki söyle güzelim" demiştim.

Razva ilk telefondaki notlarımı gösterdi ve okuyarak "bu zamanın geleceğini elbet biliyordun yani kendin biliyordun flaş cüzdanında orada sana yani kendime her şeyi açıkladım korkacak bir şey yok biliyorum olaylar sana garip gelecek ama her şeyin üstesinden geldin... bununda geliceksin kendini toparla ve flaşı bul..." dediğinde acı ile yutkundum "ne anlatmak istedin burada? bunun gibi 6 not daha var" dediğinde "okudun mu  onları" dedim. "Hayır daha okumadım nol-" cümlesini bitirmesine gerek kalmadan ayağa hemen kalkıp notlarımdan çıkıp "bu kadarı yeterli galiba he" demiştim. Telefonu kapatıp hızla dışarı çıkmıştım.

Nefes alamıyordum boğazımdaki yumru izin vermiyordu... arkama baktığımda kardeşim bana doğru geldi ve "abla iyi değilsin konuşalım mı?" demesiyle en azından onun bilmesine hakkı olduğunu düşündüm. Kafamı salladım ve ağacın altına oturdum oda yanıma oturunca "o notta ne anlatmak istedin abla? sanki kendine veda ediyordun ne oluyor?" demişti.

Ama o kadar salaktım ki anlatamadım korktum anlatmaya gücüm artık yetmemişti... dizlerimi kendime çektim ve kafamı dizlerime gömdüm.   Ona sadece "ilerde her şeyi anlayacaksın sadece flaşın yerini değiştirmem lazım kimsenin öğrenmesini istemiyorum" diyebilmiştim. Kardeşim ayağa kalkıp "para cüzdanının içinde demi flaş" dediğinde kafamı salladım "bekle getireyim Ravza ablam gil almadan" dedi ve koşarak gitti...

5 dk sonra cüzdanımla beraber geldi ve "al abla getirdim" dedi. Flaşı alıp cebime koydum sonra yanıma oturan kardeşime "beni ileride koru tamam mı" deyip kafamı ona dönüp gülümsedim. Kardeşim anlamıyordu biliyorum çünkü her şey karışık geliyordu aynı benim gibi her şey... 

"sana bir şey anlatacağım" demiştim. "dinliyorum abla" dedi "ben asker olmayı neden seçtim biliyor musun?" dememle "hayır abla bilmiyorum ama bu konuyla o konu ne alaka şimdi?" demesiyle "çok alaka..." deyip sustum ve 5-10 dk konuşmadım. "Eee anlatıyordun en son evet bekletme beni eşşek" demesiyle güldüm.

"çabucak ölmek için seçtim... çünkü kafam çok ağrıyor ve birisi kafamı sanki deliyordu yaşadığım olaylara bağladım hep bunun sonucunda psikoloji gördüm ama bu daha kötü yaptı..." güldüm "aptalca hayatım var ve bunun sorumlusu benim, o çocuğu ben öldürdüm diye diye kafayı yiyecektim, ki yedimde ama çocuk şimdi kardeşiyle karşıma çıktı" dedim ve gülmeye devam ettim. Kardeşime dönüp "işler çok karışık Annemin yüzüne bakamıyorum çünkü layık bir evlat dahi olamadım aynı şekilde Babamında... iyi arkadaş kardeş abla olamadım herkesi üzdüm kırdım aptalın tekiyim ve yaşamayı hak etmiyorum iyi bir ilişkim olduğunu düşündüm ama tek olduğu şey güvenimin kırılıp aldatılmak tı... bence dünyada tutunacak bir şeyim kalmadı öldükten sonra 1-2 hafta ağlarsınız sonra unutursunuz ve hayatınızın geri kalanında yaşarsınız diye düşündüm... ama bu aptalca fikrimi değiştiren de Ravza oldu... Onun ve diğerlerin ağlamasına dayanamadım...  söyle napacağım ben, ne yapmam gerekiyor" deyip ellerimi kafamın arasına alıp dizlerime gömüldüm.

 Kardeşim bana sarılıp "bunlar artık geçti kafan karıştığı için yaptın ve dünyanın en iyi ablası, kardeşi ve evladı oldun annem gillere ilk karşı çıkışını hatırlıyorsun değil mi?" dediğinde sadece kafa salladım. "Sen gittikten sonra annem 1 hafta ağladı son kavganızda sana ağır kelamlar etmişti ama sen ona gülümseyerek görüşürüz anne demiştin annem o bir hafta boyunca dedikleri için ağladı ve şimdi askersin küçüklüğümüzden beri oynadığımız asker oyunları şarkıcılık oyunları yakar top körebe sen askerliği çocukluk sevgin için seçtin eğer gerçekten ölmek için seçseydin intihar edebilirdin ama sen vatanına hizmet edip ölmeyi seçtin ve sen her şeyinle mükemmelsin abla hemde her şeyden çok değerlisin..." demesiyle ona sıkı sıkı sarıldım.