Black Prince//Semelix

❆6❆

Bazı sesler kulağımı doldurmuştu, ateşin sesini hissetmeye başlamıştım sıcaklığı gibi. Ve fark ediyordum ki üstüm açıktı, belki de çıplaktım. Gözlerimi hafifçe tavana doğru çevirdiğimde fark etmiştim, sanırım odada ki hava kararmıştı.
O kadar çok mu uyumuştum acaba?
Sonrasında ise bakışlarımı yanıma çevirmiştim, uyumadan önceki garip olay aklıma gelmişti, duyduklarımı tam olarak kavrayamamıştım. Neyi fark edecektim? Neyi anlayacaktım?

"Uyandın mı?"

İnsan uyanınca etrafına bakar değil mi?

"Ben özür dilerim, uyuya kalmışım." Acele acele üstümü kapatmıştım kalın örtü ile, utanıyordum ve inadına yine gözlerime bakıyordu.

"Uyumanı ben sağladım zaten."

"Ne? Afedersiniz anlamıyorum ben."

Başını iki yana sallayarak oturduğu yerden kalkmıştı, saatlerce önünde böyle mi durmuştum?

"Zamanı gelince açıklayacağım Hyunjin, güven bana." Sırıtmıştı, gözlerinin içi bile gülüyordu bu sefer.

"Korkmalı mıyım peki? Yani ben..."

Üstümdeki kazağıma bakınıyordum, bir yandan ise alacağım cevap beni korkutuyordu, eğer "Evet" gibi bir cevap alırsam ne yapmam lazımdı ki?

"Kazağın benim yanımda, al. "

Uzattığı siyah üstü acelece kaparken onu umursamadan üstüme direk giymiştim, sanırım daha rahat okacaktım böyle, yada öyle sanıyordum. Diğer sorduğum soruya ise cevap vermediği için tedirgindim, bir şeyler duymak istiyordum, sessizlik değil.

"Bana şimdi anlatsanız olmaz mı? Değişik ve kötü hissediyorum."

Belimin üstüne doğru gözleri kaymıştı. Gözleri ile işaret ettiğinde ise çapkın bir bakış atmıştı. "Üstünü giymene gerek yoktu, ben zaten baya gördüm seni."

"Bay Lee, lütfen artık ne olduğunu açıklayın. Zaten dediğinize utanmamak ve kızarmamak için çabalıyorum."

Ellerimi yüzümle kapatmıştım, hem Bay Lee demiştim, hemde utandığımı söyleyerek daha da kendimi utanç bir duruma sokmuştum.

"Açıklarsam benden uzaklaşırsın Hyunjin, bunu istemiyorum, en azından şimdilik istemiyorum."

"Söz veriyorum sizden uzaklaşmayacağım, zaten sizin sözünüzden çıkmak ne haddime ki..."

Ellerimi yüzümden çeker çekmez yatakta iyice oturur pozisyona gelmiş ve karşımdaki siyah bedene dönmüştüm, sakin bir şekilde ne yapacağımı izliyor gibiydi. Bende bir cevap bekliyordum, nasıl uyuyabildim, neden bu kadar tedirgin oldum, nasıl aklımdan her geçeni anlayabildi...

"Aklında dönüp dolaşıp soramadığın tüm sorularının cevabı..."

Sandalyesinden kalkıp yatağın yanına doğru gelmiş ve sakince karşıma doğru oturmuştu.

"Eğer benden uzaklaşmana neden olursa Hyunjin, kendimi affetmem."

"İyide ama ben sizin için bir anlam ifade etmiyorum ki? Neden affetmeyesiniz?"