ERKİN

Yoldaş

Bir liber kızı.                                                                                                                                                                               Yoksa yanıldım mı? Hayır eminim o liber kızı . Ama onlar 6 asır önce yok oldular. Ateşin kurucuları, diyarın hükümdarları, ırkların en güçlüleri. Biz ne kadar güçsüz bir ırksak onlarda o kadar güçlü ırklardı. Ama 4 ırk başkaldırıda bulundu. Büyücüler insanlar cadılar ve kitiler. Bizler bu işe dahil değildik çünkü liber halkı adaletliydi. Onlar bize zulüm etmiyorlardı. Büyücüler büyü kullandılar, cadılar uğursuzluklarını kullandılar, insanlar destekledi, kitiler toprağa hükmetti. Liberleri yok etmeyi başarmışlardı. Büyücüler en güçlü ırk olarak başa geçti. Halka bize zulüm etmesini emrettiler. Oysaki insanlar bizden daha güçsüzdü neden sadece biz. 

Hakkımızda yazılan onca kötü kitaplar. Bize lanet okuyan kutsal kitaplarını yaptılar. Onlar yalnızca yönetime değil Tanrı'ya da karşı çıktılar, kendilerini başa koydular diğer 3 ırk için öncelik büyücülerdi. Onları kutsal saydılar. Adaleti unuttular, dini unuttular. Gözleri güç ve kudretten başka birşey  görmüyordu. 

Sarışın kız birden gözden kayboldu. Bana birşey demeye mi çalışıyordu. Göz yanılsamasıda değil. Etraf cehennem sıcağındaydı. Alevler gittikçe büyüyordu. Kenarda çocuğunu alevlerden çekmeye çalışan bir anne vardı. Cadılardan olduğu kulağındaki Ay dövmesinden belliydi. Çocuk çığlık atıyordu ama kadın çocuğunu alevlerden kurtaramıyordu. Çocuğun haykırışları kulağımı tırmalıyordu. Bırak Dena yansın, senin babanda yanarak ölmüştü unuttunmu. Hayır unutmadım. Çocuğun haykırışına kimse kulak vermiyordu. Annesine kimse yardıma gitmiyordu. Cadı asıllı oldukları için ölmeleri uzun sürerdi fakat deri sürekli kendini yenilerdi. 

Kadına yaklaştım ve yüzüne baktım. Ne olur oğlumu oradan çıkarın diyerek ayaklarıma kapandı. Çocuğun kolundan tutup çıkardım elimi donuk halde bırakmıştım alevlerden etkilenmemesi için. Çocuğun bedeni yanmıştı üstündeki kıyafetlerde. Hala ağlıyordu. Bu yaptığım ilk ve sondu bir dahakine aleve odun atarım.  

Kadın oğlunu kucakladı, ağlıyorlardı. Minnettar bakışlarla bana baktı. Burada fazla vakit kaybettim. O kız nereye gitti. Birazdan büyücü muhafızlar gelir. O kızın peşinden gitmeliydim.

Kasabadan ayrıldım. Arkamda biri var gibi hissediyorum. Arkamı döndüğümde kimse yoktu. Ama yaydığı ısının farkındayım. Buralarda bir yerde, nasıl olsa kendisi ortaya çıkacak.

Ormana doğru yürüdüm. Herkimse onu orada alt etmem daha kolay olurdu. Arkamdan omzuma tam bir el dokunacakken kolunu tutup karşımdaki ağaca fırlattım. Bu bir erkekti, beni gördüğüne inanamıyormuş gibi bakıyor. Parmağımda biriken enerjiyle onu havaya kaldırdım.

"Kimsin sen?" şaşkınlıkla baş parmak ucunu gösterdi, mızrak dövmesi. 

"Ağzın yok mu kiti olduğunu söylesene." Aptal küçük dilini yutmuş sanki.

"S-sen tam karşımdasın nihayet sizi buldum. Efendimi buldum." Bunu öldürmemek için hiç bir nedenim yok . Baş parmağıma daha fazla enerji topladım, beni ifşa etmeyeceği ne malum hem o bir düşman.

"Durun daha diyeceklerimi duymadınız. Ben sizinleyim efendim." Pekala diyeceklerini dinliyim. Onu aşağı indirdim, pek nazik olmayan bir biçimde. Konuşmaya başladı nihayet.

"Efendim ben bir kitiyim fakat bu kadar acımasız bir ırktan olmak beni çok acizleştiriyor. 23 yaşındayım, 23 yılımın 13 yılı boyunca size inandım ve inanmaya devam edeceğim. Halk arasında size biçilen efsanelere inandım. Sizin varlığınıza inandım. Sizi bulacağım günün bugün olacağını bilmiyordum, 9 yıl boyunca sizi aradım. Kasabada sizi gördüm. Yüzünüzü bilmiyordum fakat esnafla olan konuşmanız beni size itti. Lütfen hizmetkarınız olmama izin verin beni klanınıza alın." Doğrumu söylüyordu cidden, ciddi olamazdı. Ona yaklaştım gözlerinin içine baktım. Bunlar masum bakışlardı, doğrucu bakışlar. Ama onu yanıma alamazdım.