Toprak ' tan
Gözlerimi ondan alamamıştım. Nasıl olur da tekrar buraya , bu şehre gelir ki anlam verememiştim. Onu görmeyeli 1 sene olmuştu. Bana yaşattıklarının , acı çektirmesinin üstünden 1 sene geçmişti. Tam unutmaya başlamıştım yaşadıklarımı tekrar gelmişti buraya. Yine eskilere dönmek istemiyordum ki ben. Çünkü biliyorum ki bu minik yüreğim daha fazla acıya dayanamaz . Bırakır , öldürür kendini...
Eğer abim onun burada bir de benim yanıma yaklaştığını öğrenirse onu öldürmeden kesinlikle bırakmaz. Bu kez abimi ben bile durduramam ki durdurmak isteyeceğimi de zannetmiyordum aslında. Düşüncelere dalmışken onun sesiyle irkildim.
"Toprak " diye seslendiğini duyduğumda istemsizce ona bakmıştım. Gözlerinde eski karanlık , öfke , nefret yok olmuştu sanki. Yerine sevgi, pişmanlık, acizlik, çaresizlik yüklenmişti. Ama bu gözler beni değiştiremez ve değiştirmemeliydi. Ondan o kadar çok nefret ederken onun bu fütursuzluğu karşısında bu kadar yumuşamamalıydım.
Tekrar " toprak " diye o aciz sesiyle fısıldadığında içimdeki nefret daha da büyümüştü bana bunu yapmamalı yine yaşatmamalıydı.
Ona doğru döndüm ve alayla bakarak ;
" Bir daha sakın karşıma çıkma bu kez seni rüzgardan önce ben öldürürüm Demir beyyy " diyerek oradan uzaklaşmaya başladım.
Arkamdaki bakışları hissediyordum. Ama o bana böyle bakmaya devam ederken bırakamazdım kendimi. Beni yine çaresiz görmemeli ve ağlamamalıydım , ağlayamazdım.
Ama o lanet olası gözlerim dolmaya başlamıştı. Yine benden bağımsız hareket ediyorlardı işte. Tekrar buğulanmıştı her taraf. Ondan nefret ediyordum bir kez daha nefret ediyordum işte. Bana tekrar geçmişimi hatırlattığı için , beni yine çaresizliğe düşürdüğü için.
Ayaklarımda benden bağımsızdı artık. Sadece hareket ediyor benide peşinden sürüklüyordu. Umrumda değildi aslında. Nereye gittiğimi bile bilmiyor , düşünemiyordum. Sadece beni götürmelerini bu şehirden uzaklaşıp gitmek ve dönmek istemiyordum. Geçmişimi unutmak, daha fazla acı çekmek istemiyorum.
Çalan teledonumun sesiyle yine irkildim. Arayan Elif ti. Muhtemelen cafede beni bekliyor ama oraya gitmek istemiyorum. Sadece bir süre yalnız kalmak ve düşünmek istiyorum.
Ama Elif i merakta bırakmamalıyım. Beden haber haber alamazsa ortalığı ortalığı ayağa kaldırır çünkü. Sonra akşam olacakları düşünemiyorum bile.
Bunları düşünerek telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. Karşıdan ses gelmesini bekliyordum, konuşmak istemiyor susmak sadece susmak istiyordum yine sonsuza kadar...
Elif ' in sesiyle tekrar irkildim.
- Toprakk hadi ama cafede bekliyorum. Benden önce gelmen lazımdı.
Bir süre konuşmadım. Elif tekrar
- Toprak orda mısın dediğinde
+ Evet canım aslında bende seni arayacaktım. Kahvaltıya gelemiycem. Acil işim çıktı , okula da gelemeyebilirim. Beni merak etme ve nedenini lütfen sorma daha sonra anlatacağım. Akşam ararım seni.
Diyerek konuşmasına bile fırsat vermeden telefonu kapattım. Yürümeye devam ettim. Şimdi rahatça konuşup , ağlayabilecek , gülebilecek gerekirse her şeyi anlatabilecek tek yere gitmek istiyordum.
...
Evet gelmiştim işte . Kapıyı yavaşca açtım. Ayaklarımın ezbere bildiği yöne doğru benden bağımsızca hareket etmesine izin verdim.
Oraya geldiğimde yanaklarımdan istemsizce bir yaş daha kendini özgür bıraktı. Daha fazla dayanamayarak hemen yanına , mezar taşına oturdum.
Evet burası annemin, onu tanıma fırsatı bulamadığım annemin mezarı. Her seferinde buraya gelir onunla konuşurum. Ama üzülmesin diye ona yaşadıklarımı anlatmam sadece ağlar giderdim. Artık ona anlatmanın zamanı gelmişti. Sadece güzel anılarımı anlatırdım tabi onlarıda uydururdum zaten. Artık hepsini anlatacağım ona, anneme.
Ben konuşunca beni duyuyor, anlıyor. Çünkü varlığını hâla hissedebiliyorum. Bana cevap veremeyecek ,konuşmayacak onu da biliyorum ama anlatmak istiyorum işte sadece.
Öncelikle annem sana anlatmaya Demir ' den başlayacağım. Çünkü yine ağlattı beni. Yine bedenimde, ruhumda çaresizliği hissettim. Yine sana kızdım annem. Benim yanımda olmadığın için,o gün beni bırakıp gittiğin için. Ama seviyorum işte seni yanındayım.
Demir kim mi ?
Demir...
Bölüm sonu :) :)
Arkadaşlar lütfen beğenmeyi unutmayın. :) :)
