Zawgyi
ႏွောင္းေတးမာန္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕မိဘေတြက မနက္စာစားေနတုန္းပင္၊
"သားငယ္ သြားစရာရွိလို႔လား"
ျပင္ဆင္ၿပီးထြက္လာတဲ့ႏွောင္းေတးမာန္ေၾကာင့္ ေဒၚလရိပ္ေတးက ေမးလာေတာ့သည္၊ႏွောင္းေတးမာန္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္၊
"ဦးညဏ္နဲ႕ေျပာစရာရွိလို႔ေလ...ဒီနားက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားလို႔..." ႏွောင္းေတးမာန္က ပထမကေအးေဆးေလးေျပာေပမယ့္ ၿပဳံးစိစိျဖစ္လာတဲ့သူ႕မိဘႏွစ္ပါးေၾကာင့္ နားထိပ္ေလးေတြရဲလာေတာ့သည္၊
"ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ကို မႀကိဳက္ပါဘူးေနာ္ "
"ေမေမက ဘာေျပာရေသးလို႔လဲ" ေဒၚလရိပ္ေတးက ရယ္ရင္းစေနာက္လိုက္ေတာ့သည္၊ႏွောင္းေတးမာန္မွာ ႏူတ္ခမ္းေလးစူသြားၿပီး သူ႕မိခင္ကို မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထိုးလိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ထြက္သြားရန္အလုပ္မွာေတာ့ ပိုးေတးမာန္လႊာက ခုံကေန ထလာၿပီးေျပာလာေတာ့သည္၊
"မမ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
ပိုးေတးမာန္လႊာစကားေၾကာင့္ ႏွောင္းေတးမာန္က ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး ျငင္းဆိုလိုက္သည္၊
"ဦးညဏ္ လာလိမ့္မယ္..."
ထိုခ်ိန္မွာပဲ ၿခံထဲကို ကားတစ္စီးဝင္လာၿပီး ကားေပၚကေန ညဏ္ေခတ္တလြန္က ဆင္းလာေတာ့သည္၊သူက ဆင္ဝင္ေအာက္မွာရပ္ေနတဲ့ ေတးမာန္မိသားစုက အနည္းငယ္မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ပင့္သြားေပမယ့္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းၿပဳံးကာႏူတ္ဆက္လိုက္သည္၊
"မဂၤလာပါ ဦးေလးနဲ႕အေဒၚ..." ညဏ္ေခတ္တလြန္ဟာ ပိုးေတးမာန္လႊာကို ဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိ အခက္ေတြ႕သြားေတာ့သည္၊ ပိုးေတးမာန္လႊာက ရိပ္မိသြားတာေၾကာင့္ ခပ္တိုးတိုးရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္၊
"ခယ္မလို႔ေခၚလို႔ရတယ္ေနာ္ ခဲအို"
"မမ!! ဘယ္သူက သူ႕ကို ယူမယ္ေျပာမိလို႔လဲ" ႏွောင္းေတးမာန္ရဲ႕နားထိပ္ေလးေတြက နီရဲသြားၿပီး မေက်နပ္စြာေျပာလိုက္ေပမယ့္ အကုန္လုံးက ရယ္ေမာေနတာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးစြာျဖင့္ ညဏ္ေခတ္တလြန္ရဲ႕ကားေပၚတက္သြားေတာ့သည္၊
