Debt/Yoonmin

10-KOCACIM!

📖🐥📖

"Yoongi!" diyordum yerde baygın yatan bedenini sarsarken. "Uyanır mısın lütfen? Pişman etme beni, Yoongi!" Ancak uyanmak şöyle dursun kıpırdamıyordu bile.

"Yoongi..." dedim dürterken. "Öldün mü?"

"Bayım?" dedi başımıza gelen bir beden, başımı kaldırdım ve ona baktım. "Ben doktorum, bir bakayım isterseniz."

"Şey, eşim ve ben biraz inişli çıkışlı bir ilişki yaşıyoruz ve ben ona ufak bir öpücük verdim sadece. Daha sonra bayıldı." Doktor dizleri üzerine düştüğünde kenara çekildim, nabzına baktı önce.

"Nabzı normal," dedi, daha sonra çenesinden tutup başını arkaya atıp dudaklarını aralayıp baktı. "Boğazına bir şey takılmamış gibi duruyor ve nefes alıyor."

"Tabii ki alacak!" dedim heyecanla. "Bir şey olamaz ona, daha mutlu olamadık!" Ve sinirle dürtmeye başladım.

"Ya Yoongi! Uyansana, sanki hiç öpüşmemişiz gibi!" Dudak büktüm.

"Neden uyanmıyor?" dedim herkes başımıza toplanırken.

"Bayım," dedi. "Sanırım duygularını taşıyamamış, ilişkiniz nasıldı tam olarak?"

"Şey," dedim. "Bana büyük bir hata yapmıştı ve kendini affettirmeye çalışıyordu." Doktor başıyla onayladı.

"O yüzden olmuş, beklemediği bir şey olduğundan böyle bir tepki normal. Biraz sonra uyanır." Başımla onayladım.

"Ufaklığım." diye mırıldandığında atıldım ve baş ucuna geçtim.

"Yoongi Min?" dediğimde başını kaldırdı ve dizlerime yerleştirip gözlerini yumdu.

"Çok güzel bir rüya gördüm, seni seviyorum deyip beni öpüyordun." Eğildim ve gülümseyip gözlerine bakarken konuştum.

"O bir rüya değildi sevgilim." Heyecanla doğruldu.

"Sevgilim mi? Sevgilim? SEVGİLİM?!" Başımla onayladım gülümserken.

"Sevgilim." Mutlulukla büyük bir çığlık attı ve üzerime atladı.

"UFAKLIĞIM, BİLİYORDUM! BENİ AFFEDECEĞİNİ BİLİYORDUM!"

Sıkıca sarıldı bana, ancak şu an AVM'de bir kafenin ortasında yerdeydik ve o üzerimdeydi. Elimi omzuna attım.

"Sevgilim, AVM'nin ortasındayız. Eve gidince kutlama yaparız." Kulağıma fısıldadı.

"Yatak odamızda mı?" Kıkırdadım.

"Hala onun için hazır değilim." Ofladı ve doğruldu, ancak üzerimden kalkmak yerine ellerini başımın yanından yere sabitlemişti.

"O zaman eve gitmeyelim, dolaşalım biraz." Başımla onayladım.

"Ama artık siparişlerimizi içelim." Başıyla onayladı beni.

Biraz sonra kahvelerimizi içiyorduk, tekrar balkondan aşağı bakmaya başladım ve çocukları izlerken kahvemden bir yudum aldım.

"Bebeğim?" dedi Yoongi, ona döndüğümde gülümsedi ve yerinde sıçradı. "Gerçekten affetmişsin beni!" Kısa bir kahkaha attım.

"Affettim Yoongi Min."

"O zaman," dedi heyecanla. "Bir şey yapalım, çiftler gibi yaşayalım!" Başımla onayladım.

"Ne yapalım, evli çiftler ne yapar ki?" Dudak büktü.

"Sevişirler, o yüzden sevişmeliyiz!" dediğinde uyarırcasına baktım gözlerine.

"Ne?" dedi. "Ne dedim ki şimdi?" Göz devirdim.