You Taught Me How To Love (I Taught You How To Stop) [L.S]

٠٦

- خطر اسمات گرفتگي:)

وقتي كه هري از ديد لويي خارج ميشه،لويي از جاش بلند ميشه و سعي ميكنه ضربان قلبش رو كه وحشيانه به سينش ميكوبه اروم كنه.

نميتونه به هيچ چيز فاكي فكر كنه و روش تمركز بجز زمين زير پاش كه بشدت ميلرزه.

لويي به سمت راه پله كوچيك ميره و مكي كه به پشتي صندليش تكيه داده بود دستش رو بلند ميكنه و استين لويي رو ميگيره و توي جاش نگهش ميداره.

مكي با پوزخند ميپرسه"داري فرار ميكني؟"

چربي الكلي كه خورده روي ريش اطراف دهنش پيداس.

"ميرم دستشويي،پسرام ترتيب معامله رو ميدن،هوم؟"

لويي شونه بالا ميندازه و دستش رو توي جيبش ميكنه و سعي ميكنه مراقب چشماش باشه كه توي جمعيت نچرخه.

"اوكي،اوكي تامو،هرچي تو بخواي!ما دوستاي خوبيم،درسته؟"

پوزخندش بزرگتر ميشه و منتظر ميشه لويي از كنارش رد بشه و اضافه ميكنه"البته براي تو قيمتي نداره ولي بهش اسون بگير تازه يه هفتس شروع كرده"

تفنگي كه توي كمر شلوار لويي بود؛وزن زيادي داره و بشدت خودش رو داره كنترل ميكنه تا لوله باريك تفنگ رو بين ابروهاي مكي نذاره و ماشه رو نكشه.

بجاي همه اينا،از خشمش يعنوان محركي براي رفتن استفاده ميكنه و خوشد رو به راهرويي ميرسونه كه احتمال ميده هري از اونجا رفته.

اينكه بزودي مردايي مثل مكي جواب كاراشونو ميبينن تنها چيزيه كه خشم لويي رو درمان ميكنه.

راهرو مثل يسري كمد هاي كنار همه و لويي براي رسيدن به هري كه اخر راهرو بود و درگير با در بود بايد از تمام سرعتش استفاده كنه تا بهش برسه.

وقتي لويي به پشت هري ميرسه،جفتشون رو با صداي بلندي به داخل هل ميده؛مثل يه درگيري و لويي با پا در رو پشت سرش ميبنده و هريه كه داد ميزنه و دور خودش ميچرخه.

لامپ هاي كم سوي اتاق بالاخره روشن ميشن و هري از كل زورش براي كوبيدن لويي به ديوار استفاده ميكنه و چاقوي كوچيكي رو به گلوش فشار ميده.

لويي پوزخند ميزنه و يه ابروش رو بالا ميندازه و همونطور كه هري توي صورتش با عصبانيتي غرغر ميكنه ميگه"ميبينم كه هنوز داريش"

"من هميشه توي دعواها از تو بهتر بودم"هري غرغر ميكنه و فشار بيشتري به چاقوي توي دستش مياره.

چاقو،كوچيكه،تيزه و يه دسته داره كه رزهاي طلايي روش تراشيده شده.

"نميدونم"لويي دستش رو جلو مياره و لوله تفنگش رو به راحتي روي لگن هري ميذاره.

"فقط فكر كنم ما متفاوت بازي ميكنيم"

"ميخواي بهم شليك كني؟"