Hurt {Hyunlix}

-21- (Özel Bölümm)

"Öff Felix hadiii"

"Sus Jis sus."
"Ekmek şu kravatı bağlar mısınn?"

"Kaç yaçında adam olmuş, hala kravat bağlayamıyor."

"Bu gün hepiniz buraya beni daha çok strese sokmak için mi geldiniz?"

"Yoo, niye? Ayb ediyosun."

"Bittii."

"Sağol ekmek."

Hyunjin'den

"Chan! Gömleğim nerde?!"

"Getiriyorum!"

"Minho ceketimi verir misin?"

"Getiriyorum!"

"Chang kravatım."

"Çabuk giy şu gömleği."

"Sağol Chan."

"İşte al, ceketin."

"Sağol Minho."

"Gömleğinin yakasını kaldır Hyunjin."

Changbin kravatımı bağlarken, bende gömleğimi ilikliyordum.

"Herşey hazır mı?"

"Evet... Galiba."

"Hadi, hadi Felix'den önce gitmen lazım!"

Felix'den

"Jisung! Çiçeği bitirdin mi?!"

"Evet! Getiriyorum!"

"Ayyy, Felix çok tatlı olduunn."

"Sağol ekmek."

"Al Felix."

"Teşekkürler Jis, çok güzel olmuş."

"E hadi çık o zamann."

"Off, çok stres oldum şimdi."

"Sakin ol Felix, herşey çok güzel olacak."

"Pekalaa, çıkıyorum o zamann."

Seungmin ve Jeongin önümdeki beyaz kapıyı açar açmaz, salondaki herkes alkışlamaya başladı. Bense elimdeki çiçek ile kırmızı halının üstünde beni bekleyen Hyunjin'in yanına gidiyordum. Sağ kolunu bana uzattı, tuttu ve birlikte sandalyeye oturduk.

Biz oturduktan sonra herkes alkışlamayı bıraktı ve Nikah Memuruna odaklandı.

"Sayın Lee Felix. İyi günde, kötü günde, hatalıkta ve sağlıkta, ölüm sizi ayırana kadar, Hwang Hyunjin'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?"

"EVET!"

Bu sözünden sonra herkes tek tek alkışlamaya başladı, yaklaşık 2-3 dakika sonra durdular.

"Peki siz Bay Hwang? İyi günde, kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta, ölüm sizi ayırana kadar, Sayın Lee Felix'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?"

"H-HAYIR!"

Hepimiz şaşkın bir şekilde Hyunjin'e baktık, bütün herkes şaşırmış şekilde duruyor, birbirlerine bakıyor ve aralarında fısıldaşıyordu.

"Ne oldu be? Niye herkes şaşırdı?"

"Hyunjin hayır dedin, farkında mısın?"

"Ne? Hayır mı dedim?! Pardon, pardon Evet diyecektim."

Gözlerim dolmuştu, az kalsın ağlayacaktım. Herkes gülmeye başladı. Korkudan ödüm kopmuştu, ama en son dayanamayıp gözyaşlarımı sildim ve gülmeye başladım.