Başlangıç

111 5 1
                                    

                   İyi Okumalar.

Neden herkes beni suçluyor. Bu hayatı ben seçmedim ki , bana sunulanı yaşıyorum. Daha doğrusu yaşamaya çalışıyorum. Ben bu hayattan çok şey öğrendim ama onun da bana borcu çok.

               
                 ...............................



Merhaba ben Balım,

Yetimhanede büyüdüm. Anne babamı hiç görmedim. Elimde sadece bir tane fotografları var başka da hiç bir bilgim yok. Annem ve babam ben küçükken ölmüşler sonra komşular beni yetimhaneye bırakmışlar ve yanıma da fotoğrafı koymuşlar. Bu kadar. Nasıl öldüklerini dahi bilmiyorum. Evet tüm hayatım bundan ibaret. Şuan en yakın arkadaşım Deniz'le ev arkadaşıyız. Benim tek ailem Deniz. Çok neşeli cıvıl cıvıl bir insan. Eğlenmeye,gezmeye tozmaya bayılır ve çok güzel bir kız. Sapsarı uzun saçları, uzun boyu, yeşil gözleri var insanları büyüleyen. Ben ise Deniz'in tam tersiyim evden çıkmayı sevmem . Onun yerine kitap okumayı, film izlemeyi ve uyumayı çok severim. Eğlence hayatı bana göre değil.





"Balım, kalk hadi uyannn acıktım."

"Ya Deniz rahat bırak beni" Dediğim an yastık fırlattı kafama. Bnde cevap olarak ona fırlattım. Sonra gülüşmeye başladık.

"Balım oje sürdüm markete gider misin? Acıktım pleaseee" Dudaklarını büzerek söylemesi onu çok tatlı yapıyordu.

"Ne yemek istersin" Diye sordum.

"Noodle yemek istiyorum" Derken hala dudaklarını büzüyordu.

"Tamam o zaman ben markete gidip geleyim" Dediğim an boynuma atlayıp yanağıma bi öpücük kondurdu. Karşılık olarak bende onun yanağına bir öpücük kondurdum.

"Saat 21:00 daha market kapanmadan yetişirim" Diyip üzerime hırkamı ve cüzdanımı alıp çıktım.

Market iki sokak ötedeydi. Markete girip iki noodle ve bir kaç abur cubur alıp kasaya gittim.

Kasadaki çocuk "Merhaba hoşgeldiniz " Diyip işlemi aldı.

Marketten çıktığım an bi ses duydum. Market açık bir alandaydı ve hemen yanında otopark vardı. Sesler otoparktan geliyordu. Hem korkuyordum hem de yavaş yavaş ilerliyordum. Arabaların arasına doğru yürüdüm. Sağa döndüğüm an şok oldum. Bir adam bir çocuğa saldırıyordu.

Yerde duran taşı elime alıp adamın kafasına sert bir şekilde vurdum. Boynunu yavaş yavaş bana doğru çevirdiği an korkudan bayılıcaktım. Çığlık atmaya başladığım anda tek eliyle ağzımı kapatıp beni arabaya yapıştırdı. Kurtulmaya çalışıyordum fakat o kadar güçlüydü ki kımıldayamıyordum bile. Diğer eliyle de küçük çocuğu tutmaya çalışıyordu. Küçük olmasına rağmen baya güçlüydü. Adam avucunda birşey tutuyordu fakat neyi tutuyordu? Bir an üçümüz arasında bir karmaşa oldu ve ben bayıldığımı hatırlıyorum.

"Uyandı" diye bir ses duydum fakat gözlerimi zorlukla açabiliyordum. O küçük çocuğu gördüm karşımda. Özür dilermişcesine bana bakıyodu.

"Nerdeyim ben" Diye sordum şaşkınlıkla.

"Benim evimdesin" diyen bir sesle karşılaştım. Yatakta doğrulmaya çalıştım ve onunla karşılaştım.

Okyanus gibi bakan gözleri , uzun boyu, hafif uzamış sakalları, belirgin kaslarıyla karşımda duruyordu. Gözleri bir insanı o okyanusta boğacak, orada hapis bırakabilecek gibi bakıyordu. Ağzım açık bir şekilde bakakaldım. Sonra kendimi toparladım ve " N-neden buradayım " Diye sordum.

Beni inceleyerek baktığı sırada "bayılmıştın ve seni evime getirdim" Dediği an herşeyi hatırlamaya başladım.

Küçük çocuğa dönüp " Sen iyi misin? O adam senden ne istiyordu ? Sana zarar verdi mi? " Diye peş peşe sorular sıraladım.

Mavi gözlü adama doğru baktı küçük çocuk. Sanki birşeyler anlatıp anlatamayacağını sorar gibi. Mavi gözlü adam tam yatağın yanında durdu.

"Sakin ol önce tanışalım .Ben Pamir Keskin" Diyerek elini uzattı.

Bende elimi uzatıp "Balım Çetiner" Dedim.

O an sanki herşey durdu dünya bir dakikalığına dondu garip birşeyler hissettim. Elleri buz gibiydi ve irkilmeme sebep oldu. Elimi hemen geri çekip gözlerimi ondan kaçırdım.

"Tanıştığımıza göre anlatmaya başlayabilirsin Pamir" Bunu dediğim an şaşırarak bana bakıyordu. Acaba adını söylediğim için mi böyle bakıyordu anlayamadım.

"Neyi" Diye sordu .

" Neyi mi? sence? " Diyerek cevap verdim.

" Ee şey bayılmıştın ben geldiğimde sonra seni alıp evime getirdim işte".

"Peki oradaki adam ne oldu?" diye sorduğumda

"Sen bayıldığın sırada Ayaz o adamı halletmiş ve beni aradı. Adamı polise teslim ettik  " Dedi.

"Ayaz kim? " diye sordum.

Küçük çocuk gülerek kafasını adamın arkasındam çıkartıp "Benim" dedi.

"Sen mi hallettin yani adamı? "

Pamir araya atlayarak "dövüşmeyi ben öğrettim" Diye göğüs kabartıyordu.

Nedense bu hikaye pek inandırıcı gelmedi küçük bir çocuk o adamı nasıl halledebilirdi. Ama her yerim tutulmuştu sanki ve başım dönüyordu o yüzden hiç üstelemedim.
Ayağa kalkmaya çalıştım fakat başım döndüğü için kalkamadım.

Pamir de " Bugün burada kal istersen iyi değilsin" Dedi.

"Ben eve gitmek istiyorum" Dedim.

"O zaman ben bırakayım seni eve " Dedi. Bende başımla onayladım.

Ben kalkarken belimi tutup yavaşca arabaya doğru ilerledik. Ön koltuğa beni yerleştirip sürücü koltuğuna kendisi oturdu. Ayaz da arkaya oturdu. Evin adresini söyledim .Başım çok dönüyordu. Gözlerimi kapattım ve uyumaya başladım.

"Balım kalk geldik" diyen Pamir'e doğru baktım. Ne kadar süredir uyuyordum bilmiyorum.

Arabadan inerken yine belimden tutup beni yürütüyordu.

"İyi görünmüyorsun hastaneye gidelim" Dedi.

"Gerek yok biraz uyusam geçer. " Dedim.

" Peki öyle olsun " Dediği sırada apartmanın kapısına gelmiştik.

"Gerisini ben hallederim. Teşekkür ederim" Dedim.

"Asıl ben teşekkür ederim Ayaz'ı kurtardığın için" .

"Sahi Ayaz nerede? " Diye sordum.

"Bugün yorucu bir gün oldu arka koltukta uyuya kaldı." Dedi.

Gülümsedim ve cebimdeki anahtarı çıkartıp apartmanın kapısını açtım. Pamir'e el salladım.

"Görüşürüz Balım " Dedi.

"Görüşürüz Pamir" Diyerek cevap verdim. Bir kaç saniye bakıştık ve ben arkamı dönüp binaya girdim.

Evin kapısını anahtarla açmaya başladığım sırada kapıyı Deniz açıp kocaman sarıldı. "Nerdeydin seni çok merak ettim. Telefonunu da yanına almamışsın. " Dedi. Çok telaşlanmıştı.

" Anlatıcam içeri geçelim bi" diyerek odama doğru yürüdüm. Yatağa doğru uzandım. Başım çok dönüyordu bunu Deniz'e belli etmemeye çalıştım.

"Anlat bakalım" Dedi. Bende en başından herşeyi tek tek anlattım.

"Kızım seni iki dakika markete gönderiyorum başına neler gelmiş gerçekten belayı çekiyosun" dedi.

"Bende bi anlayabilsem zaten neyse çok yorgunum biraz uyumak istiyorum. " Dedim.

"Tamam sen biraz dinlen " Diyip yanağıma öpücük kondurup odadan çıktı. Derin bir uykuya ihtiyacım vardı. Yorgun olduğum için hemen uykuya daldım.

Ölümün Nefesi +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin