Elouise en Carl van Hotzenwald-Kirnbergsee worden door een sneeuwstorm verrast wanneer zij huiswaarts keren van een feest. De temperatuur in de koets zakt snel, de paarden protesteren. Hun toevluchtsoord is een kasteel in de buurt, maar de butler di...
Carl van Hotzenwald-Kirnbergsee Altenkirchen stak zijn hand op. Zijn bruid, prinses Elouise de la Lorraine Meinau-Altenkirchen neemt zijn hand aan en knijpt er lichtjes in terwijl haar gewicht het opstapje van de koets doet zakken. Met haar andere hand heft ze de zoom van haar rok op.
De volgende voet land in de koets. Carl's hand werd losgelaten. Hijzelf nam zijn hoge hoed af en stapte ook in. Koetsier Heinz Schweitzer sloot de koets en knoopte zijn kraag volledig dicht. Hij liep om de koets heen om te controleren of de bagage goed vast zat. Nog even de riemen aantrekken. Alles in orde. Klaar om te gaan.
Hij liep weer naar voor en hees zichzelf op de bok. De twee paarden, twee Friezen geïmporteerd uit Nederland blazen de koude uit hun neuzen.
Heinz neemt de teugels beet, gebruikt één hand om zijn zweep te nemen en maant de paarden aan te vertrekken.
De Friezen trekken de koets in gang. Binnenin knikkebolt Elouise. "Nog altijd misselijk?" Ze knikt zonder te antwoorden. Haar hoofd laat ze landen tegen zijn schouder. Met zijn hand wrijft hij over haar knie.
"Ik had dat dessert niet mogen eten" pufte ze, "ik voel me zo opgeblazen." Carl knikte. "Dat gaat wel over", tijdens reizen zoals dit eet men licht, dan zal je gauw beter worden. Ze knikte zonder haar hoofd van zijn schouder te heffen. Hij voelde de hechtingen van zijn mouw aan de jas spannen. Elouise hief haar hoofd op en wreef met de vlakke hand over haar gelaat.
"Ik hoop dat de weg goed begaanbaar is. Overgeven kan ik heus wel missen." "Zover komt het niet" suste hij.
Heinz stuurde de paarden aan goed tempo vooruit. Elouise's familie heeft landgoed aan de Franse kust. Daar trekken ze zich tijdens de winter terug. Maar uitzonderlijk waren ze in het diepste van de winter terug naar Duitsland gekeerd.
Carl's doopouders, zijn tante en meter en haar man vierden hun vijftig jaren huwelijk én zijn pensioen bij het leger. Na vijfendertig jaar carrière waarvan de laatste twaalf als luitenant generaal had hij zijn pensioen -in zijn woorden- met verve verdiend.
De dubbele gelegenheid vroeg om een groot feest. Een feest in hun thuis basis Westerwald. Drie dagen feesten, eten, dansen, drinken, uitbuiken en alles weer herhalen. Grootse banketten, picknicks in de winter tuin, bezoekjes aan wijnboeren, lange ontbijten en brunches met zware Franse, Duitse en Russische patisserie. Zoete theeën uit het Oosten met munt en dan nog eens een hele hap suiker erdoorheen gemengd. De mannen kaarten na het bal met sigaren en een volledig krat cognac. De vrouwen babbelden en speelden samen met thee, sherry en port. De bals gingen te traag. Een waltz doet onvoldoende het gegeten goed verteren. Volksdansen zouden beter zijn, de flinke stappen, springen en ronde-dansen verbrand ten minste nog wat van de gegeten overdaad.
Er was een groot aantal leden van de Rijnlandse elite aanwezig. Graven, baronnen, prinsen, jonkheren, maar ook wijnexporteurs, kolenbranders en staalfabrikanten. Carl was beiden. Geboren uit prinselijk bloed met een achternaam die zijn bezittingen bevestigden. Altenkirchen is hun thuisland. De Heren van Nassau, de Hollandse prinselijke familie zijn hun stamvaders uit vervlogen tijden. Hoewel de titel van jonkheer hem land opgeleverd heeft, was hij toch vooral langs alle kanten een verre-nazaat. Zijn huwelijk met prinses Elouise heeft hem echter geen windeieren gelegd. Met familie zowel in de Elzas en Straatsburg, maar ook uit het Rijnland Pfalz was zij geografisch gezien een geschikte bruid. Ver genoeg terug in de familie stamboom -maar ook weer niet zo ver- zijn ze neef en nicht van elkaar. Het is een soort bevestiging voor de familie geweest dat A. de grond binnen de familie bleef, maar ook B. dat de grond uitgebreid werd. En dat was niet enkel geografisch zo, maar ook op gebied van handel, connecties en invloed. De Altenkirchen familie bezit namelijk een bloeiende houthandel. Boomkap uit het Zwarte Woud dat over de Rijn vervoerd wordt. Elouise's familie bezit een deel van het Zwarte Woud, terwijl Carl's familie de handel controleert. Nederland, Frankrijk, België zijn allen om de hoek. En wie de Rijn controleert, controleert het geld dat in en uit gaat. Het jonge glamour-koppel is dus zowel Oude Adel als Nieuw Geld. Die wil je in huis hebben.
Om terug tot in hun Frans zomerverblijf te raken moeten ze door heel het Zwarte Woud. Dat is veel te ver. En omdat ze toch in de winter een beetje van elkaar willen genieten zouden ze niet terug naar Frankrijk keren, maar naar hun eigen thuisbasis, Altenkirchen.
Eén vervelend obstakel, Andachtswald. Dichte bebossing in de winter is nooit aan te raden. En de winter wilde duidelijk laten merken dat ze eraan kwam.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
