EFNAN

6. BÖLÜM

Keyifli okumalar dilerim

Alperen den
Babam arayıp evde olmamızı söylemiş ve yeni kızı getirdiklerini söylemişti. Bir kaç saat sonra eve gelmişlerdi içeri girdiklerinde kıza baktım çok güzeldi anneme benziyordu kız annem beni ve yiğiti tanittiktan sonra abimi söyledi yiğit hemen kabul etmiş ve abla demişti bense tek kelime etmeden evden çıktım onu hemen kabul edemezdim ama önyargılı da yaklaşamazdim sonuçta tanımıyordum onu ve benim ailem bunu öğretmişti bana on yargılı olmamayı. Bir kaç saat dışarıda gezdikten sonra abimi aradım ve onunla beraber eve geçtik. Efnan ortalıkta yoktu sonunda annem yigite "hadi ablani çağır gel abinlede tanışsın" dediğinde hızla yukarı çıktı. Bizde sofraya geçtik bir süre sonra efnan içeri girdi ve "dev" dedi. Abim hemen ayağa kalktı "Bücür" diyerek efnan koşarak abime sarıldı. Aralarında konuştuktan sonra abim dondu kaldı efnanin yüzü düşmüştü annem   "Siz tanışıyor musunuz?" diye sordu.

Abim anneme yönelik şaşkınca sordu sorusunu annemde onu onayladı abim "efo" dediğinde gülmemek için zor durdum efnan ona bakarak "Yaa hani demiyecektin dev off" dediginde şaşkınlıkla ikisini izliyorduk. Abimle sarılırken efnan abimin kulağına bişiler fısıldadı bana yakın oldukları için onların konuşmasını duymuştum  "iyiki sensin abim çok korkmuştum abi" dediğimde ne demek istediğini anlamamıştım. Abimde ona "merak etme bücür burda kimse sana zarar vermez korkma ben hep yanındayım" dedi ve ayrıldılar.

"Biriniz anlatın nerden tanışıyor sunuz?" Dedi annem merakla  herkes yerine oturduğunda abim tanışmalarını anlatmıştı. Efnan hastaydı SCLS hastasıydı. Bunu duyduğumda kalbim acımıştı. Yiğidin sorusu kalbime batmıştı. Efnan cevap verdikten sonra abim konuyu kapatmak için "Tamam anne sonra konuşuruz hadi yemek yiyelim" dedi

Yemekten sonra salona geçtik hala tek kelime etmemiştim abim efnana bakıyordu ama efnan hay diyerek kafasını salladı bir dolaplar dönüyordu.  O benim ona baktığımı görmüyordu ama bana baktığı sırada asla göz göze gelmiyorduk.

Annem konuşmuştu geçmişi anlatmış ve nasıl karşıladığını anlatmıştı. Anlatmayı bitirince "peki sen Efnan nasıl geçti çocukluğun" dediğinde hepimize tek tek baktı tabi ben gene göz göze gelmedik  "normal bir çocukluk geçirdim. Genelde yemekleri annemle beraber hazırlardık, babamın işleri yoğun olurdu geceleri ilgilendirdi benimle sonra abim vardı bı tane onla pek anlaşamazdım öyle" deyip sustu abime baktım gözleri bir şey anlatıyordu aslında iyi bir gözlemciydim ve abimi gayet iyi tanırdım.

Efnan yalan söylüyordu abimin gözlerinde görmüştüm bunu bir süre sonra herkes odalarına dağıldı. Gerçekleri sormak öğrenmek için efnanin odasına gittim ama içeriye girmedim çünkü içerde abim vardı konuşmalarını duydum.  Ne yarasından bahsediyorlardı. Kapı kapalıydı pansuman demişti abim. Yaralıydı? Nasıl yaralanmıştı? Daha fazla orda durmayıp odama geçtim.  Oda da durmayıp aşağı inecekken efnan beni soruyordu. Ayaklarım olduğu yerde kaldı adım atamadım. "Alperen'in nesi var? Yani bana karşımı böyle yoksa hep böyle soğuk mu?" Dediğinde kendime kızdım üstüne alınmıştı. Abim konuştu. "Alperen yağmurla iyi anlaşırdı. Ama yağmur buna çok büyük bir iftira atmış." dedi ve tekrar yaşadıklarım gözümün önünden geçti merakla sorduğu soruya düzgün bir cevap alamamıştı efnan susmadı bende dinledim "anladım abi bide ben deniyeyim mi şansımı belki bana anlatır ne dersin?" Dediğinde abim karşı çıkmıştı onu kırmamdan korkmuştu hızla başımı sallamiştim ben onu kıramazdim ki. Nasıl böyle bişi derdi. Zar zor izin almıştı abimden. Benle konuşmaya gelecekti yani aşağı inmekten vaz geçip odama geri girdim Efnanın hastalığını araştırmıştım uzun bir araştırmadan sonra kesin bir tedavisi yoktu hastalık ölümcüldü... Efnan ölüyordu. Belirtileri ise tansiyon düşüklüğü, baş dönmesi, karın ağrısı, bulantı ve kusma, vücudunun çeşitli yerlerinde şişlikler, sok ve bir çok belirtisi vardı.

Araştırmam bittikten sonra yatağa yattım ve düşünceler arasında uykuya daldım.Sabah kalkıp banyoda ihtiyaçlarımı karşılayıp üstümü değiştirdim aşağıya indiğimde kahvaltı hemen hemen hazırdı efnan gil geldiğinde kahvaltıya başlamıştık sessiz geçen kahvaltıdan sonra babam konuşmaya başladı efnana doğru "güzel kızım bu yeni kimliğin bu da kredi kartın itiraz kabul etmiyorum bir de okul kaydını buraya aldıralım" dediğinde kartları alıp başıyla onayladı babam gülümseyerek kalkıp efnanin başını öptü efnana kal gelmişti resmen sonra abim kalkıp oda efnana bişiler deyip çıkmıştı evden bende odama çıkmış hazırlanıp dışarı çıkmıştım .

Sahile gidip biraz oturdum saatler geçti düşündüm efnanin ne yaşadığını düşündüm araştırmak istedim ama yapmadım kendisi anlatsın istedim. Abim pansuman demişti ne yarasi vardı acaba canı yanıyor muydu ki?

Hava yavaştan kararmaya başlamıştı babamı aradım eve kaçta geleceklerini sordum birazdan yola çıkacaklarını söyledi bende tamam deyip kapattım oturduğum yerden kalkıp eve yol aldım kapıda babam gille karşılaştım. Kapıyı çaldığımızda efnan açmıştı kapıyı ve kenara çekildi. İçeri girip lavaboda ellerimizi yıkadık sofraya oturduk. Annem bana bakarak "Alperen oğlum iyi misin hasta görünmüyorsun?" dediğinde  "iyiyim anne sorun yok" deyip yemeğine devam ettim annem de zorlamadı ve yemeğe devam ettik.

Bir süre  sonra babam konuşmaya başladı."kızım okul kaydını yaptırdım istediği zaman başlayabilirsin" dediğinde önüme bakiyordum efnan teşekkür etti. Yemekten sonra salonda oturup biraz muhabbet etmişlerdi bense her zamanki gibi tek kelime etmemiştim sonunda  herkes odalarına dağılmıştı. Bende gitarımı alıp çalmaya başladım Berk baysaldan beni böyle severler mi? Şarkısını çalmaya başladım nakarata girmeden önce kapımda bir gölge belirdi umutsamayarak nakarata girip söyledim.

Nakarat bittikten bir süre donra efnan odama girdi. "Neden geldin?" Dediğimde bana baktı. "Şey rahatsız ettiğim için özür dilerim sofrada kötü gözüküyordun nane limon yapmıştım iyi gelir?" Dedi çekingence. Benden çekiniyordu belkide korkuyordu. Bir süre sessiz kaldım o konuşmaya devam etti "çok güzel çalıyorsun" dedi gitarima bakarken. Ayağa kalkıp yanına gittim.

"Madem rahatsız ettiğini düşünüyorsun. Neden hâlâ burdasın?" Dediğimde başını eğdi özür dileyip arkasını döndü tam gidecekken "Özür dileme benden efnan" dedim yüzüme bakmadı "Ama..." Dedi ve sustu  "neden yüzüme bakarak konuşmuyorsun?" Dediğimde dahada eğdi kafasını arkamı dönüp odama girdim ve yatağıma oturdum. "Orda dikilip durma içeri gir kapıyı kapat yada kapıyı kapatıp defol odamdan" dediğinde içeri girmeyi tercih etti şaşırmıştım madem benden korkuyordu neden girmişti içeriye. Ona bakmadan konuştum "Madem içeri girdin neden orda duruyorsun gelsene yanıma" dediğimde korkarak konuştu. "içeri gir dedin ya-nıma gel değil." Dediğinde yüzüne baktım hemen gözlerini kaçırdı korkuyordu benden ama ben ona zarar vermemiştim ki.
Neyden korkuyordu bu kadar?
Ne yaşamıştı benim kız kardeşim?

Sesimi biraz daha yumuşatmaya çalıştım. "Tamam şimdi diyorum yanıma gel" dediğimde yanına geldi ve gösterdiğim yere oturur elindeki kupayı bana uzattı. Almadan konuştum "İçine zehir falan koymadın demi" dedim. Kafasını hızla hayır anlamında salladı. Korkuyordu benden inanmayacağımı sanıyordu.  "Neden inanayım ki sana daha tanımıyorum seni" dedim yumuşatmaya çalıştığım sesle.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.