ALABORA | Şah & Mat ✔

Bölüm | 36

AŞM| Bölüm: 36

Kirli bir geçmişe sahipseniz, temiz bir sayfa açmanız daha da zorlaşıyordu. Kaderi yeniden yazmaya çalıştıkça geçmişiniz sayfayı kire boğuyordu.

Anna Meryem Aksel

İki Hafta Sonra:

"Meryem... Meryem kalk hadi, bak İsrâ ağlıyor."

"Git başımdan," diye fısıldadım güçlükle. Kulağımın dibinde konuşan, ikide bir beni çağıran adamı boğmak istiyordum. Ben uyumak istiyordum, çok yorgundum ve mümkünse sadece uyumak istiyordum. "Kızımız ağlıyor Meryem, kalkmayacak mısın gerçekten?" Sesindeki şaşkın tınıyı alsam da umursamadım. "Hayır," diye mırıldandım öbür tarafa dönerken. Yastığıma iyice sarılırken, "Rahşan Hanım'a götür. Zilli kızın beni değil onu istiyor. Kızımı kendine nasıl alıştırdıysa öyle de baksın annen," dediğimde yorganı tepeme kadar çektim.

"Bak götürüyorum. Sabah deme kızımı nasıl annene götürürsün diye!"

"Git başımdan Cihanşah," diye homurdandım sinirle. "Kime götürüyorsan götür, sormayacağım bir şey." Gözlerim açılacak gibi değildi ki anında düşüverdim uykunun kollarına. Sesler kesildiğinde gittiklerini anlamam uzun sürmedi. Sanırım Seyyid Han kızımı gerçekten de annesine götürmüştü. Çok geçmeden yatakta bir hareketlilik oldu, belime dolanan o kocaman kolla geriye doğru çekildiğimde sinirle homurdandım. Bu adamı daha kaç kez uyaracaktım, yatağıma girmesin diye! Anlamıyordu ki, laftan sözden anlamıyordu!

Karnımın üzerindeki el ve boynumda hissettiğim o kışkırtıcı sıcak nefesi hissetmemle homurdanmayı bırakmam uzun sürmedi. Saçmalama Meryem, kendine gel! Bedenim reaksiyona geçmiş olacak ki bilinçsizce arkaya doğru kaydım ve arkamdaki bedene iyicene sokuldum. Yapmak istemiyordum ama kendimi kontrol edemiyordum da. Daha fazlasını hissetmek istiyordum.

"Şşşş," diye fısıldadı Seyyid Han, kıvrımlarına sokulmaya çalışan kalçalarımdan tutarak beni durdururken. "Rahat dur Meryem."

"Durmak istemiyorum," dediğimde ona biraz daha sokuldum. Afalladığının farkındaydım, şahsen ben de şaşkındım. "Durmak istiyorum aslında ama duramıyorum da... Durmasam olmaz mı?"

"Gece gece uyku sersemi beni de yoldan çıkaracaksın Meryem," dediğinde şikâyet etmekten çok hoşuna gidiyordu sanki. Bunu sırtımda hissettiğim sertlikten anlamak zor değildi. "Çık hadi!"

"Nereden," diye sorduğunda beni anlamamıştı. Kıkırdadığımda, "Yoldan çık," diye fısıldadım tehlikeli bir tınıda. "Bak sonra geceyi hatırlamayıp gelip bana çatacaksın, uyu hadi." Gözlerim dâhi açılamazken güçsüz bir şekilde kıkırdadım. Karnımın üzerindeki elini kavradım ve yukarıya doğru sürükleyerek göğüslerimin üzerine bastırdım. Kocaman eliyle göğsümü kavradığında titrek bir şekilde nefesini verdi. "Dokun bana," diye fısıldadım yaramaz bir kız çocuğu gibi kıkırdarken. "Dokunmak istemiyor musun?"

"Meryem beni zorluyorsun," diye fısıldadı Seyyid Han kulağıma doğru. Sıcak nefesi boynumu yakarken dudakları tenimin üzerini okşuyordu. "Hoşuna gitmiyor mu?" dediğimde kalçam kasıklarına yaslı vaziyetteydi. "Çekmemi ister misin?" Dans edercesine aşağıya yukarıya doğru oynattığımda titrek bir nefes firar etti dudaklarımın arasından. "Amma da korkak çıktın! Yaşlandın mı sen?"

Hemen sonra hırlayarak beni sırt üstü yatırdı ve dudaklarıma yumuldu. "Bunu sen istedin," diye hırladı ağzımı talan ederken. Ellerim ensesindeki saçlardayken, "Ben istedim," diye fısıldadım dudaklarının içine doğru.

Uykuyla uyanıklık arasındaki o ince çizgideydim. Şuurum yerindeydi, bana yaptığı her şeyden zevk alacak kadar kendimdeydim. Ancak mantığım için aynı şey söyleyemezdim ki bunu sabah uyandığımda daha iyi anlayacaktım. İki hafta boyunca kızımın gönlünü yapacağım diye çektiğim o uykusuzluk ve bıkkınlık bende mantık namına bir şey bırakmamıştı. Ya da iradeli durma çabam beni terk etmişti!