Ben Öktem Ece 25 yaşındayım ama 2 sene önce ruhen öldüm. Ölmek için bedenime çok zarar verdim ama her defasında itfaiye ekipleri tarafından kurtarıldım.
Şimdi siz ne oldu diye merak ediyorsunuz kısaca anlatayım. Yakın arkadaşlarımla bir eğlence mekanına gittik, ben yanlarından gece saat 12 gibi ayrıldım. Evime ulaşmak için ıssız bir sokaktan geçiyordum lastiğin birden patladı lastiği değiştirmek için arabadan indim ama keşke inmeseydim.
O gün 4 kişi tarafından tecavüze uğradım. Beni orada ölü sandıkları için beni bırakıp gittiler. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim her yerim yara içindeydi tam 3 ay boyunca tedavi gördüm. Psikolojik yardımlar terapiler ama bir işe yaramadı. Oysa ben psikoloji mezunuyum hani derler ya terzi kendi söküğünü dikemez diye benimki de o hesap işte. Bedenimden ve kendimden nefret ediyorum. Ölmek için her yolu deniyorum ama olmuyor.
Beni kurtarma hep aynı ekip geliyor ve o itfaiye eri hep beni çekip alıyor uçurumun kıyısından.
O zaman bilmiyordum O itfaiyeci'nin hayatımın asıl kurtarıcısı olduğunu. Beni son kez çekip aldı uçurumun kenarından ve hayatımın tamamı ile değiştirdi. Nefret ettiğim bedenimi önce sevmemi sağladı sonra da yavaş yavaş ilmek ilmek hayatıma dokundu.
Bir zamanlar ölmek için her yolu deneyen ben şimdi yaşatmak için her yolu deniyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDUN YONCASI
ChickLitHer yeni bir gün, yeni bir umut, Her bir umut yeni bir şans demek... Bu benim hikayem Umudun yoncası... 🍀 🍀 🍀 Bugün ölmek için güzel bir gün, Şehir ayaklarımın altında, parlak yıldızlar ve ölüm. Her şey tam istediğim gibi. Tek eksik olan sessiz...
