DABİxREADER

0.3

'bir şey soracağım, aileni kendi ellerin ile öldürürken hiç birşey his etmedin mi '

Gözlerim korku ile bakıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu fakat ne konuşabiliyordum nede hareket edebiliyordum sadece duyduklarımı kendime yedirmeye çalışıyordum .

' ben yapmadım! Yemin ederim ben onlara zarar vermedim ! Ben onlara kıyamadım! İstemeden oldu ! ' aynı zamandan bağırıyordum .
Aklıma o sahneler geldi ...

~10 yıl önce

Ailem ile akşam yemeği için dışarı çıkmıştık. Bana her zamanki gibi korkunç bakışlar atıyorlardı. Sanki benden korkuyorlardı . Hiç bir aile çocuğundan karkmuyordu , fakat benim ailem benden korkuyordu neden !? Benden neden korkuyorlardı ki ? Ben ne yaptım !?

Karmaşık düşüncelerim ile kafamı yastığa gömdüm. Fakat gözlerim doluydu .
Benim ailem sahte bir aile gibiydi , benden korkuyorlardı , sanki beni zorla seviyorlardı .
Artık dayanamıyordum , içimden bir dürtü onlardan intikmanı al diyordu.

Sabah baş dönmesi ile gözlerimi açtım. Her şey kırmızı gözüküyordu . Elimde kırmızı bir şey vardı . Bu kandı. Ellerim titremeye başlamıştı titreyen ellerimin altına bakınca annemin ölü bedenini gördüm. Yerde bana bakıyordu . Ölmüştü fakat ruhsuzca açık gözleri bana merhamet ile bakıyordu . Ellerime tekrar baktım ve tekrar anneme baktım sonra kapı sesi duydum . Korku ile arkamı döndüm ve babamı gördüm. Elindeki ekmek poşeti ile korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Sonra herşey bulanıklaştı ve gene aynı şeyleri gördüm. Babamın ölü beden benim ellerimin altındaydı. Boğazını sıkarak öldürmüştüm fakat her yerde kan vardı . Ellerim titriyordu.  Ellerime bakıyordum ve cesetlere bakıyordum . Sonra herşey tekrar bulanıklaştı.
Gözlerimi açtım ve etrafa baktım. Her yer annem ile babamın kanı ile doluydu . Ve onların ölüsü benim ellerim yüzünden olmuştu '

~ 10 yıl sonra -bugün-

Aklıma gene o sahneler geldi . Çığlık atıyordum. 'Hayır hayır, ben buna katlanamazdım. Ben bunu yapamazdım . İstemeden olmuştu , ben yapmamıştım ki . Kendime engel olamamıştım . Bir saniye ya , ben kimim ki ? Onları ben öldürdüysem , ben kimim ! Onlar bana soğukmuydular ? Ben bunları hatırlamıyorum '

Çıldırmış gibiydim , bir şeyleri anlatmak istiyordum fakat anlatamıyordum .
Sanki onları içimdeki hisler öldürmüştü fakat bu hislerin nefret ile olan tarafı bana ait değildi . Anlatamıyordum . Olmuyordu .

Halimi sakince izliyordu sadece Dabi.
Yanıma doğru geldi ve saçlarımı okşamaya başladı .

' birazcık uyusanda kendine gelsen nasıl olur ha ? Sonra anlatırsın bana onları câni gibi öldürürken neler hissettiğini ' dedi ve gülmeye başladı.
Ben ise korku dolu gözlerle onu izliyordum fakat istemsizce gözlerim kapanmaya başladı.

...

Arkadaşlar sanırım ben bir bok yedim-
JSJSJSKSKSK

Ay tamam karakterin ağzına sıçtım ve gelmiş burda kahkaha atiyorum ayıp bana.

Ama bişe dicem hikayeye başlarkarn hiç böyle bir son beklemiyordunuz değil mi ?

Şaka şaka bu bir son değil başlangıç . Aklımda bir sürü korkunç fikir daha var . Anlayacağınız Kiyominin ağzına şıçıcam . Neyse iyi geceler hehehe