DABİxREADER

2.1

Gözlerim, onlar kapanıyordu. Durdurmaya çalıştım. Hayır şimdi değil...
Fakat engel olamadım. Gözlerim kapandı.

...

Bir ses duydum. Dabi'nin sesiydi. Bir şeyler mırıldanıyordu .

Gözlerimi açtım. Sanırım revirdeydim.
En son ne olmuştu bana ? Ah hatırladım.

En son kendimle olan savaşıma karşı kazanmıştım...

Dabi bana baktı, masmavi gözleri benim gri mavi karışımı gözlerimle buluştu.

Gülümsedi,

Ona sormak istediğim bir sürü soru vardı; en son bana ne oldu ? Ben neden burdayım ? Benim üvey annem ile babamın katili kim ? Ve dahası.

Fakat sessiz kaldım. Lanet dilim bir türlü oynamadı. Ağzım bir türlü açılmadı. Sadece soğuk gözlerimle ona baktım.

Bu çocuğun amacı neydi ?

"Konuşmayacak mısın?" Dedi Dabi

" Ne söyleyebilirim ki Dabi ..?, tam sana güvenmeye başlamışken üvey annem ile babamı öldürdün. " Dedim .

" Özür dilerim , hayatım boyunca yaptığım yek pişmanlık buydu , gerçekten özür dilerim " dedi Dabi

" Amacın neydi ? Neden onları öldürdün ?" Dedim

" Sana bencilce gelebilir ama sadece bana ait olmanı istedim. Sadece bana güvenmeni istedim. Sadece hayatında ben olmak istedim .." dedi

" Neden Dabi ? Neden ben ?" Dedim

Dabi'nin gözleri parıldadı,

" Hatırlıyor musun ? Bana öncesinde bir soru sormuştun . 'Dabi biz seninle önceden tanıştık mı ? '
Evet Kiyomi biz seninle 23/05/2014 tarihinde tanıştık. O gün gördüğün beyaz saçlı, mavi gözlü çocuk bendim Kiyomi " dedi Dabi.

(Yazar:1.2 bölüm hatırlamayan bakabilir)

Şaşırmadım, zaten tahmin etmiştim. Fakat bana karşı dürüst olmasına şaşırmıştım.

"Bu saaten sonra ne yapmayı düşünüyorsun ?" Dedi Dabi

" İnan bende bilmiyorum Dabi " dedim
" Benden kurtulmak istiyor musun Kiyomi ?" Dedi Dabi.

Ondan kurtulmak istiyor muydum ? Hayatımdaki tek kişininde gitmesine izin vermeli miydim ?

" Biraz düşünmek istiyorum" dedim.

Dabi , o benim üvey ailemin katiliydi, onu kabul etmemeliydim.
Ama bende kendi üvey ailemin katiliydim.

Benim onun dışında gidebilicek kimsem yok ,
Bakugou ve Todoroki...

Onların yanına gitsem mutlu huzurlu ve güvenli hisseder miydim ?

Mutlu , huzurlu ve güvenli...
Sanırım hayır. Onlar arkadaşlar gelip geçicidirler.

Sanırım gerçekten çok yanlızım. Kimsem yok . Kendi kendime gülümsedim.

Ben Dabi'den kurtulamazdım ki , benim Dabi dışında kimsem yoktu ki...

" Hayır Dabi, senden uzaklaşmak istemiyorum. " Dedim ve ortamı sessizlik devraldı

-3 gün sonra

Dabi , Tomura , Toga , Twice ve ben . Hepimiz salonda oturmuştuk ve noodle yiyorduk.

" Demek artık bizimlesin " dedi Tomura

" Çok şükür benim dışımda bir kız!" Dedi Toga

" Toga sen noodle'den daha güzelsin" dedi Twice

Onların hızına yetişemiyorum. Tomura öksürdü ve herkes sessiz oldu. Belli ki önemli bir şey söyleyecekti.

" Kiyomi, annen seninle görüşmek istiyor "dedi Tomura

"Ben istemiyorum "

Dabi ile göz göze geldik.
"Bence onunla konuş . Bir şey kaybetmezsin " dedi Dabi

Sessiz kaldım.
" Düşüneceğim " dedim.

"Bundan sonra ne yapmayı düşünüyorsun , Tomura ?" Dedi Dabi

" Bir süre geri çekileceğiz ve güçleneceğiz , ve sonra Ren ile Sakura'yı yok edeceğiz " dedi sırıtarak Tomura

" Sen öz annen ile babanı yok etmemize yardım edecek misin, Kiyomi?" Dedi Tomura

Elbette onlara yardım edecektim, bana bu kadar acı çektiren ailemden intikamımı alacaktım.

Hepsinin ölmesi lazımdı.

" Edeceğim Tomura " dedim sesimin en soğuk tonuyla.

Bu acımasız gözler çok kişinin ölümünü görmüştü. Fakat bu acımasız gözler yakında öz ailemin ölümünü görecekti ve o an yüreğimi bir hüzün yerine sevinç kaplayacaktı...

Ben Kiyomi,
Parlayan mavi göz yerine ölü mavi grimsi gözlere sahip olmak zorunda bırakılan Kiyomi.

Bu gözlerin intikamını alacaktım elbette.