çocukluk aşkı | kenan yıldız

iki

🎡

Maç günü
Maçı Türkiye'de diye düşünelim..

Evet bugün büyük gün. Maç günü. Canım abim maça çıkıyordu. Ah, söylemeyi unuttum! Abim Bertuğ Yıldırım, futbolcu. Ve bugün milli takımda maçı vardı.

Evet biz Türkiye'ye gelirken bizleydi. Çünkü annem aniden hastalanınca geri dönmek zorunda kaldı. Ama antremanlarını aksatmadı.

Aslında sadece abim çıkmıyor maça. O da çıkıyor. Çocukluğumdan beri kalbimin tek sahibi olan o adam...

Ne ağzım istiyor onu ne de kalbim. Ama unutmadım, çünkü o benim çocukluğumdu. Ağladığımda susturan, kirlendiğimde temizleyendi.

Saat dokuza gelirken hazırlanmaya başladım. Maç saat on da idi. Evet biraz geç bir saat. Rakibimiz de Almanya idi. Biraz göz korkutucu olabilir. Ama inanıyorum, kazanacağız. Abim gol falan atmaz. Onda bu aralar biraz aptallık var da.Aslında sadece bu aralar değil, her zaman. Aman abim duymasın.

Kısa bir duşun ardından hemen saçlarımı kurutup fön çektim. Ardından hafif makyaj yaptım. Üstüme de Türkiye A Milli Takım forması ve pantolon giydim. Çantamı aldığımda hazırdım. Babam ile beraber evden çıkıp stada doğru ilerledik.

Stada kısa sürede gelmiştik. Biletlerimizi gösterip içeri girdik. Yerimiz, yedek kulübesinin tam arkasındaydı. Babam istediği için yedek kulübesine indik. Herkes oradaydı. Abim ve o da dahil.

"Abicim gol atmazsan bir daha mantı yok"

"Yaa öyle mi canım kardeşim" diyerek bir anda elini omzuma attı. Fazla mı sıkıyordu o?

Zorla elinden kurtulduktan sonra diğer herkesle konuştum. Hepsinden skor tahmini bile aldım.

Ve zaman gelmişti. Babamla ben yerimize geçtik. Futbolcular seremoniye çıktılar ve milli marşımızı okudular. Maça başlamadan önce içimden tüm duaları okudum.

'''

Maç daha yeni başlamıştı. Dakika beşte gol yemiştik. Herkesin morali bozuk idi. Ama moral bozmaya da gerek yoktu. Çevireceğiz inşallah...

Dakika otuz sekize kadar her şey sakince ilerliyordu. Ta ki o ana dek. Yani Ferdi'nin golüne dek. Gol ile tüm tribün çıldırmıştı. Biz de onlara uyduk, çıldırdık...

İlk yarı 2 dakika uzatma almıştı ve hiç beklenmedik anda gol atmıştık. Golü atan kişi o idi. Yıldız, yıldızım. Benim ona öğrettiğim sevinci -aslında ben öğretmedim- yapıyordu. Küçükken her sinirlendiğimde ona dil çıkarırdım. O da her gol attığında dil çıkarıp bana "Senin için yapıyorum" Derdi. Meğersem işin aslı farklıymış...
İşin aslı örnek aldığı futbolcunun gol sevinciydi.

Dakika kırk sekizde yine bir gol yedik, yine sus pus olduk. Ama olsun, durum eşitti...

Devre arasına girmiştik. Babam soyunma odasına gideceğini söyleyip yanımdan ayrılmıştı. Bende tribünde elimde telefon ile oturuyordum. İnstagram'da gezinirken bir mesaj geldiğini gördüm.

kenanyildiz_official: Sevincimi beğendin mi?

nazyildrm_:Yine aynı yalanlar mı?
Ya da hangi yalanlardan biri?