çocukluk aşkı | kenan yıldız

on dört

Özlemişim buraları...

İyi okumalar dilerim.

Kenan ile konuşmamın ardından Sena'yı aramıştım. Mentalimin iyi olmadığını, kafamı dağıtmak istediğimi söylemiştim. Bunları söylerken gözlerimden istemsizce yaşlar akıyordu.

Sena beni anlayış ile karşılamış, içmeye gidebileceğimizi söylemişti. Normalde içmeye asla gitmem. Fakat bugün ki ve son zamanlarda yaşadıklarımdan sonra önüme gelen her şeyi yapıyordum.

Kırmızı diz üstü elbisemi giydikten sonra çantamı koluma taktım ve evden çıktım. Dışarıda Sena'yı beklemeye başladım. Sena arabası ile beni alacaktı.

Beni çok bekletmemiş, hemen gelmişti. Arabaya biner binmez ona sarıldım. Ardından gözlerinin içine baktım, bakar bakmaz gözlerinin içinde sevgi gördüm. Bu yüzden istemsizce ağlamış, ardından ona sarılıp daha fazla ağlamıştım.

"Sena ben yapamıyorum. Onun çocuğu var ve benim ismimi taşıyor." bu gerçekler ağlamamı hızlandırıyordu. "Anlıyorum seni güzelim, gel bunları burada konuşmayalım." ondan ayrılıp göz yaşlarımı sildim ve kemerimi taktım.

Adına bile bakmadığım yere gelince arabadan indim. Sena'nın koluna girip içeri vardık. Ortamda sessiz bir melodi ve fazlasıyla insan vardı. Kimisi ağlıyor, kimisi bir yerlere dalıyordu. Tam da içimi dökmelik yer, meyhane gibi.

Bir masaya oturup rakı ve meze sipariş ettik. Gelir gelmez başladık. Sena'nın gözlerinin içine bakıp konuşmaya başladım. "Bana yazdı yine, onu affetmemi falan istedi. Ne yapayım Sena? Ben onu çok seviyorum ama o evlendi. Hatta çocuğu var, benim ismimi taşıyor! Kalbim çok ağrıyor Sena, içim ölüm arzusu ile yanıp tutuşuyor." Konu o olunca gözyaşlarım durmuyordu.

Sena'nın diyecek bir şeyi yoktu. Sürekli beni teselli etmeye çalışıyordu fakat benim düzelemeyeceğimi herkes biliyordu.

"Ben onu çok sevdim biliyor musun? Onunla ilişkimiz devam ederken bir bebeğe dokunur gibi dokunuyordum. İlişkimiz için, sırf ayrılmayalım diye her şeye göz yumdum. Tüm maçlarına gittim moral olsun diye. Performansı kötü olunca yanında ben vardım. Gol atınca onunla sevindim. Sakatlanınca onun için ağladım, ona baktım. Evlenme hayallerimi kurdum ben Sena! Ben doğduğumda gözlerimi onunla açtım. Çocukluğum o benim! Ben minicik bir kız çocuğuydum onu sevdim! Okula başladım onu sevdim! Üniversiteyi bitirdim onu sevdim! Ve hâlâ seviyorum! Ama o bir yuva kurdu! Ve en acısı da ne biliyor musun? Bana ihanet etmesine rağmen kızına benim ismimi verdi! "

Hıçkıra hıçkıra, bağırarak ağlıyordum. Bütün bu gerçekler kalbimi ağrıtıyordu. Benim suçum neydi, neyim eksikti?

Son yudumumu kafama diktikten sonra iyice sarhoş olmuştum. Sarhoş olmam, beynimin uyuşmasıydı. Şuan Kenan gelse, gel kuma ol dese seve seve olurdum.

Ve beklenmedik bir şey oldu. Yanımda ki sandalye çekildi. Onun sesi kulaklarımda yankılandı. "Ne yapıyorsunuz gençler?" Hiç bir şey diyememiştim. Beynim uyuşmuştu. Bedenim onu istiyordu.

"Kenan sen yüzsüz müsün?" Sena, Kenan'a kızıyordu. Gözlerim dolmuştu, kokusunu özlemiştim.

"Kenan seni çok özledim!" dedim hıçkırıklarımın arasında. Ardından ona sarıldım. Hiç sorgulamadan bana sarıldı, saçlarımı öptü. Sena'nın seslerini duyuyordum. Fakat Kenan'ın kollarında iken tüm dünya susuyordu.