çocukluk aşkı | kenan yıldız

on altı

Öncelikle 58K için teşekkür

ederimmm🩷 kitabı da
kötüleyeceksiniz okumanızı önermem, çünkü herkesin zevki ayrı. 🩷 iyi okumalar🤍

Elimde ki meyve tabağım ile koltuğa sertçe oturdum. Ailem'in Türkiye'ye taşınması ile İtalya'da tek başıma kalmıştım. Ve işin en kötü kısmı şu ki, bugün doğum günüm.

Yıllarca hep beraber doğum günümü kutladık. Yanımda hep Kenan da olurdu. Bu sene ne ailem, ne de Kenan vardı. Bu sene yalnızlık vardı.

Elimle göz yaşlarımı silip kanalı değiştirdim. Tabağı kenara koyup bacaklarımı kendime çektim. Kenan'ın sözleri kulağımda acı bir şekilde yankılandı.

"Evli değilim ben!" o günden beri bu söz aklımdan çıkmıyordu. Bir anda hıçkırarak ağlamaya başladım. Neden böyle olmuştuk biz? Neden mutlu olamamıştık?

Çalan telefonuma baktığımda annem görüntülü arıyordu. Üstümü başımı düzeltip telefonu açtım. Annem beni görür görmez "Kızım, ağladın mı?" dedi. Bir anda gülüp "Bu sene yalnız kalmanın verdiği acı ile, ağladım evet." dedim kafamı sallayarak.

"Ne yalnızı kızım biz varız!" dedim babam. Onunda kadraja girmesiyle iyice duygusallaştım. "Sizi çok özledim." dedim gözlerim tekrardan dolarken.

"Ben seni hiç özlemedim Naz."  abim annemin elinden telefonu almıştı. Gözlerimi devirerek "Bende seni çok seviyorum abicim." dedim. "Şaka bir yana, nasılsın abicim? Pek iyi görünmüyorsun." abim başka bir odaya geçmişti.

"İyi gidiyor. Eskileri hatırladım biraz. Siz de yoksunuz, doğum günümü tek başıma geçirmem biraz kötü oldu da." diye karşılık verdim. "Hâlâ Kenan'ı düşünüyorsun değil mi?" istemsizce göz yaşlarım hücum etti. Elime yüzüme koyarak kafa salladım. "Çok özledim abi. Ona iftira atmış gibiyim şuan." dedim ağlarken.

Abimle uzun süre konuştuktan sonra biraz da olsa sakinleşmiştim. Telefonu kapatıp lavaboya gidecekken dışarıdan bir ses duydum.

"İyi ki doğdun Naziko..." bana Naziko diyen tek bir kişi vardı. O da Kenan'dı. Gelmiş miydi? Göz yaşlarım arasında gülerek kapıya vardım. "Naziko'm" derken sesi titriyordu. Sanki içmiş gibiydi.

Kapıyı açtığım an yerde onu gördüm. Gülümseyerek elindekine baktım. Küçüklükten kalma fotoğrafmız... Yanında da bir kutu.

Kapının açılması ile bakışlarını bana çevirdi. "Naziko" derken sesi titriyordu. Göz yaşlarım tekrar akarken "Kenan!" diyerek yanına oturdum. Bir eli belimi bulurken diğer eliyle boynuma sarıldı. "Ben sensiz yapamıyorum..."

"Bende Kenan, bende." dedim çaresizce. "İyi ki doğdun Naz'ım, küçüklüğüm, Nazikom" derken onu yerden kaldırıp içeri aldım. O koltuğa otururken "Dediklerini çok düşündüm. Sana haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Affet beni." diyerek bende yanına oturdum.

Gözleri, gözlerimi buldu. "Asıl sen beni affet. O kıza yardım etmeyecektim..." derken saçları ile oynuyordum. Kafasını yavaşça boynuma gömüp, "Bu kokuyu çok özlemişim." dedi. Kıkırdayarak "O kutu ne?" dedim. "Pasta, hadi mum üfle." diyerek pastanın üzerine mum koydu.

Mutfaktan getirdiğim çakmakla yakıp gözlerimi kapattım ve dileğimi tuttum. Kenan'a bakarak üfledikten sonra pastayı yemeye başladık.

Pasta faslı da bittikten sonra boynuma daha çok gömüldü. "Çok özledim, çok!" derken kıkırdadım. "Tadını çıkar o zaman" dedim. Kafasını kaldırıp gözlerime baktı. Tek gözümü kırptığım an beni kucağına aldı. Öperek odama götürken bir eli pantolonumun düğmesini buldu.

❥

Sabah uyandığımda onun güzel gözlerini görmem bana extra huzur veriyordu. Gülümseyerek çıplak göğsüne yaslandım. "Seni seviyorum Nazikom" derken gözleri parıldıyordu âdeta.

Gülümseyerek yanağına bir öpücük daha kondurup iyice bedenine sarıldım.

Mutlu son mu istiyordunuz? Buyrunn.

Yazım hataları için özür dilerim

Sevindiniz mi sonunda arkadaşlar?

Sizi seviyorum!

59K 🥲🐣