Ömrümün Baharı

0.4

"Alacağın bir adet albümdü baharım zaman kaybet diye seni yollamadım." diye bağırdı Hare sultan.
Elime günlüklerimi aldım. Ne kadar da çok uzun günlük tutmuşum. Hiç hatırlamıyorum ki. Elimde ki günlüklere bakarak ayağa kalktım. Odadan çıktığımda anneme yakalanmadan odama geçtim.
Ben geçmişimi bulmuştum. Babamı hatırlayacaktım sonunda. Neler sevdiğini , neleri sevmediğini bilecektim.

Odam kırmızı renkti.Mavi bir dolap , krem rengi yatak , beyaz bir çalışma masam, bordo renk perdem vardı. Etrafa bakınca yastığımın altı geldi.Yastığıma doğru yürüdükten sonra yastığımın altına üç günlüğümü koyarak odadan tekrar çıktım.Merdivenin başına gelince aşağa hızlıca indim.
"Anne ben geldim." diyerek annemin yanına oturdum.

"İnni bin gildim , yarım saatten beri neredesin sen ?"
Ne kadar da komik bir annem var (!)

"Çok komiksin anne , seni ayakta alkışlayacağım yemin ederim.Hatta bak kalktım alkışlıyorum anne. " dedim ayağa kalkarak. Bir andan da annemi alkışlıyordum.

"Ha ha güldük yeterince otur şuraya deli etme ananı." diyerek kolumdan tuttuğu gibi beni koltuğa oturtturdu. Annende yemin ederim ki deli gücü vardı.
"Oha anne sendeki bu nasıl güç ya bir yavaş kızınım senin yan evdeki Aysel abla değilim. Relax anne relax lütfen."

"Saçmalama baharım gel de şunlara bakalım." diyerek fotoraf albümünü açtı.
"Saçmalanmaz anne , saç taranır." diye mırıldandım.
Annen bir bana baktı birde yastığa.İşte o zaman anlamıştım kafama yastık yiyeceğimi.
"A-Anne ben bir şey demedim . Sinek konuştu , inek öttü vallahi ben bir şey demedim." diyerek yavaşca yerimden kalktım.En son annem hastanedeyke yemiştim ve attığı yeri hâlâ sızlıyordu.

"Bir şey diyecektim de neyse. Otur şuraya sana resimler göstereceğim." diyerek tekrar oturttu.

Albümü açtığında ilk resimde bir adam vardı. Çok ama çok yakışıklıydı!

"Bak bahar bu senin baban, şimdi senin yanında olmak için ne kadar uğraşırdı bir bilsen." dedi kendince mırıldanarak.

"Anne cennetle iletişim mi halindesin , sen nereden biliyorsun." dedim kaşlarımı çatarak.

"Şey kız- ne alaka yani şurada resimlere bakacağız konu nereden nereye gidiyor." diyerek albüme geri döndü.Ben de buğulu gözlerle tuttuğu resme baktım tekrardan.

Babam gerçekten çok yakışıklıydı. Göz rengimi, bakışlarımı, davranışlarımı babamdan almışım. Babamı görmek beni mutlu etmişti. 10 seneden beri hiç görmemiştim babamı. Doğal olarak özlemiştim işte. Onsuz onca sene dayanmıştım. Bence bu dünyada babasız büyümek en kötü şeydi. Düşünsenize 'baba' diyip kollarına atlayamıyorsun ve bir şeyi başardığında babama anlatamıyordun . Babamın annemle olan resmini görünce anneme baktım. Annemiesimle karşılaştırdım eskisi gibiydi, hâlâ güzeldi. Sarı saçları , mavi gözleriyle ortalığa mükkemmelik yayardı.

Annemin gözünden bir damla yaş aktığında kaşlarımı çatarak anneme baktım.

"Anne sen iyi misin?" dedim. Sesim az sonra ağlayacağımın kanıtıydı sanırım. Gözlerinden isteksizce dökülen yaşlarla anneme sarıldım.

"Baban,böyle olmasını istemezdi. Seni öyle bir seviyordu ki beni bile bazen unutuyordu.Hep yanındaydı senin, seni herkesten öyle bir koruyordu ki sanarsın tüm ülkesini koruyordu." dedi gözyaşlarını silerek. Güçlü bir kadının ağlayacağına kim inanır dı ki?

"Tahmin edebiliyorum anne yanıma hiç erkek yanaşmamasından." diyerek konuyu kapatttım.Annemde mesajı almış olacakki konuya tekrar dönmek için uğraşmadı.