Just An ORDINARY FAN

JAOF 46: Career vs. Love

Trisha's POV

*clap clap clap*

"Such a lovely voice." liningon ko naman kung sinong nag-salita. Alam ko yung boses niya pero mabuti na yung sigurado.

Pag-lingon ko...

😱😱😱

Naka-tayo siya at naka-sandal sa may pintuan.

"K-kanina ka p-pa d-dyan?" nauutal kong tanong sa kanya. Tumango lang naman siya bilang sagot.

Sooo... Kanina pa siya dito? Kanina niya pa akong naririnig na kumanta? Oh God! Nakakahiya!

"So-so narinig mo a-ako?" jusko. Gusto ko ng lamunin ng lupa ngayon na.

"Yes. Narinig ko lahat from the start till the end. And your voice is awesome." Brad bakit ba pinapa-kilig mo ako ng ganito?

Feeling ko ang init-init ng pakiramdam ko. Ewan ko kung dahil kinikilig ako o dahil to sa sinat ko?

"Hey you're blushing." tumatawa siya habang papalapit ng papalapit sakin.

"Eh kasi mainit. Oo, tama mainit nga. Kaka-patay ko lang kasi nung aircon. Hehe." I laughed nervously. Pahalata na ba ako masyado?

"Tell me, do you--"

"Yes! I love you Brad! I keep on hiding these feelings but now I can't control it!" napa-pikit na lang ako habang sinasabi ko yung mga yun sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ko nasabi yung mga yun. Nakaka-hiya na talaga!

"Did you said what?" kita ko na pati si Brad naguguluhan din. Kasi naman yung bibig ko eh, padalos-dalos!

"Ganito na lang, just act like you didn't hear anything." maluha-luha kong sabi sa kanya habang naka-yuko.

"O-okay." okay? Okay lang? Ganun na lang ba niya balewalain yung feelings ko?! Damn! Ang hirap ng naging sitwasyon ko. Halos isang taon mahigit akong nag-hintay ng pagkakataon para umamin sa kanya tapos okay lang sa kanya?

"Pano mo to nagagawa Brad? Pano mo balewalain yung feelings ko para sayo ha?! Isang taon mahigit akong nagtiis! Nag-hintay na mapansin mo! Hindi mo ba mahalata, maramdaman na mahal kita? Ha?" hindi ko na makita kung anong facial expression niya dahil sa sunod-sunod na luha ang pumapatak sa mga mata ko.

Ganito pala yung feeling. Yung feeling na na-reject ka. Yung feeling na ang manhid ng mahal mo. Yung hindi niya maramdaman na mahal mo siya. Ganito pala. Ganito pala yung naramdaman ni Rence sakin noon. I'm so sorry Rence.

"Hindi ba kayo ni Tristan? So pano mo masasabing mahal mo ako? Na halos mahigit isang taon kang nag-hintay?" naguguluhang tanong ni Brad.

"Damn! Brad, hindi mo ba makita lahat ng mga ginawa ko?! Lagi kitang china-chat, gini-greet! Walang ni isang araw na hindi kita chinat! But look at you! You keep on ignoring and you treat me like a stranger! Ganyan ka ba ka-manhid? Ha?!"

"I'm sorry pero mas importante sakin ang career ko--" hindi ko na alam yung mga sunod na sinabi ni Brad dahil everything went black.

Brad's POV

Tinour kani ni Tanya dito sa buong campus. Gusto kasi nilang makita ng buo tong school. Ewan ko ba kung anong pumasok sa mga to. Habang nasa baba na kami, sumilip muna ako sa room ni Trisha. At nakita ko siya dung nagwa-walis. Bakit siya lang mag-isa ang naglilinis? Hindi ba't may janitor dit? Private pa naman to tapos teacher ang naglilinis nung room?

Naisipan kong bumalik sa taas at tulungan siya. Hindi ko alam kung anong meron sa katawan at bigla-bigla na lang gumagalaw at sinusundan si Trisha.