Just An ORDINARY FAN

JAOF 50: Bandmate To Enemy?

Chapter 50

Tristan's POV

Pwede na bang dito na lang ako sa Pilipinas tumira? Damn! Sa mga nangyari ngayon parang ayoko ng umalis sa tabi ni Trisha. Gusto ko lagi ko siyang kasama. Mahal ko na talaga tong babaeng to.

And I was very shocked and happy when her mom agreed na kung pwede kong ligawan si Trisha. But sad to say na si Brad pala yung hinahanap niya.

"Tristan, para kang tanga." puna ni James sa akin. Eh sa hindi ko mapigilang mapa-ngiti sa mga nangyari kanina eh! Wala pa kasing nakaka-alam sa kanila na nililigawan ko na si Trisha ngayon.

"Oo nga. Para kang nagpi-pigil ng tawa. Ilabas mo nga yan. Baka mamaya sa iba lumabas yan." pagbibiro ni Connor. Loko talaga to.

"Eh kung ito, nagpipigil ng tawa, tignan mo naman yung isa dun." sabay nguso ni James kay Brad. "Kanina pa yan tulala na parang hindi mapa-kali." may kinalaman kaya to kay Trisha?

"Uhm. Pwedeng iwan niyo muna kami? May pag-uusapan lang kami." tumango lang sila at lumabas na ng hotel.

Lumapit ako sa kanya at hindi pa din niya ako namamalayan.

"Tsk!" sinabunutan niya ang sarili niya at sinampal-sampal ang mukha niya.

"Brad." mahinahong tawag ko sa kanya. Buti naman at narinig na niya ako. Pero yung mukha mukhang nagulat. Para din siyang wala sa sarili.

"Anong ginawa mo kay Trisha?" huminga siya ng malalim at pinikit niya yung mga mata niya.

"I guess na-kwento na niya sayo yung nangyari." matamlay na sabi niya. Teka, siya na nga yung dahilan kung bakit nagka-ganun si Trisha tapos parang siya pa yung na-reject sa mukha niyang to.

"Bakit mo nagawa yun? Alam mo naman kung gano ka niya kamahal di ba? Alam mo ba kung gano ako naiinggit sayo kasi ikaw ang gusto niya at hindi ako? Brad bakit?!" hindi ko napigilan ang sarili ko at nahawakan ko siya sa kwelyo niya.

Grabe. Ganito na ba ang epekto ng ginawa ni Lauren sa kanya? O sadyang mas pinipili niya pa din ang career niya?

Brad's POV

"Bakit mo nagawa yun? Alam mo naman kung gano ka niya kamahal di ba? Alam mo ba kung gano ako naiinggit sayo kasi ikaw ang gusto niya at hindi ako? Brad bakit?!" nagulat na lang ako nung kwelyuhan niya ako. Pero I just stayed calm. Ayoko ng away.

Tinignan ko lang siya at hindi pa din umiimik.

"Ano?! Titignan mo lang ako? Career mo pa din ba? Yun pa din ba ang priority mo?! Brad alam kong gusto mo si Trisha! Gusto mo din siya! Binigyan kita ng pagkakataon noon kahit alam ko sa sarili ko na gusto ko din siya. Ang dami mong oras at pagkakataong sinayang. Ilang beses mo na din siyang nasaktan. Putang ina Brad may feelings si Trisha! Alam mo bang nagpaka-tanga siya sayo?! Alam mo bang pati ako nasasaktan kapag nasasaktan siya ng dahil sayo?!" pero ang mas kinagulat ko ng akmang susuntukin niya ako.

"Tristan holy shit! Tumigil ka!" sigaw ni James at inilayo niya si Tristan sakin.

"Pasalamat ka kahit papano may pinag-samahan pa din tayo. At... Wag kang mag-alala, dahil simula ngayon hindi mo na siya masasakta. Dahil liligawan ko na siya." tuluyan na siyang lumabas ng kwarto at naiwan naman kaming naka-tingin sa pintuan kung saan siya lumabas.

So eto pala yung sinasabi niyang sinayang ko na panahon? Oo nga. Sayang. Sobrang sayang. Kung alam mo lang Trisha. I was about to tell you my feelings pero nahimatay ka. Bakit hindi mo naman ako hinintay? Ay! Hinintay mo nga pala ako ng isang taon mahigit. Pero sa katangahan ko, naunahan na ako ni Tristan. Nauna yung takot ko. Takot na masaktan ulit ako. Kaya eto, nasaktan na nga ako. Feeling ko wala na akong pag-asa sa kanya. Kasalanan ko din kasi. At wala namang kasalanan si Tristan dito. Tulad ko, mahal niya din si Trisha. So hindi ko siya masisisi kung niligawan niya si Trisha.

Should I give up on her? Pero, pano ako gi-give up kung sa simula pa lang eh wala naman akong effort?

Terrence's POV

"Can you please book me a ticket to Manila right now!" sigaw ko sa staff ng airport. Kailangan kong maabutan ang The Vamps.

"We're trying to book you a flight sir. The time is 2:00. Can you wait sir?" sa sobrang inis ko dun sa staff, hindi ko na lang siya sinagot at nag-walk out na lang.

Wala na. Hindi ko na sila maabutan. Loser talaga ako.

Manila...

Buti naman at naka-lapag na din ang eroplanong sinakyan ko. Oo, naghintay ako ng matagal. Hindi na ako nag-rent ng private plane tulad ng ginawa nila. Eh kahit anong paghihintay ko naman, wala pa din eh. Nauuwi lang sa wala.

By the way, alam na pala ni Tanya na nandito na ako sa Pilipinas. Too late dahil, kanina andun daw ang The Vamps sa school nila. Pero sinabi ko muna sa kanyang i-sikreto muna ang pagdating ko. Na wala muna dapat ang makaka-alam na nandito ako.

Trisha, babalikan kita.

---------------

Vote, share and follow. 😊

Fb: Trisha Mae Alamillo Burgo
Twitter: @TriiishaMae & @PHTheVampettes
IG: trishamae_vampettes.smiler