KADER; Tesadüf Bir Başlangıçtır

1. BÖLÜM

Yeni kitabıma hoş geldiniz

İyi okumalar😘

Elimdeki süt kovasını yere bırakarak bir elim belimde doğruldum, her gün aynı yükü taşımak bir zaman sonra alışırdı insan aslında, neden sürekli yorgunluğum dahada artıyor?

"Afife kızım iyimisin? İstersen bırak ben alıyim"

Bir kaç adım önümdeki babama baktım, yaşlanmıştı saçlarına ve sakalarına aklar dağılmış ve göz altları yaşlılıktan çökmüştü

"Yok babam ben halediyorum, biraz soluklanıyim demiştim"

Annemin vefatından sonra kendisini toplayamadan ablamında evlenmesi babamı bir tık daha çökeltmişti.

Ablam benim anne yarım dı beni o büyütmüştü aramızda 7 yaş var ama o bana abladan çok anne olmuştu ne kadar sevmese de beni, babama da yol arkadaşı. Bizim elimiz ayağımızdı

Şu anda ablam iki yılık evliydi ve 8 aylık hamile idi yakında teyze oluyorum.

Sütü tekrar elime alıp eve geçtim, güzel bir şekilde süzüp sobanın üstüne koydum

"Kızım süte ben bakarım sen üstünü giyin hazır bekle hemen yola koyuluruz"

Babamı onaylayıp hızla odama gitim ve hazırlanmaya başladım. Bu gün ablamalara gidicektik doğuma az kaldığı için onun yanında olmam münasip görülmüştü ama babamın içine sinmediğinden o da benimle geliyordu, o dünürlerinin evinde kalırken ben ablamlarla kalıcaktım. Valizleri kapının önüne koydum her şey hazırdı, burdan oraya tiren ile yaklaşık bir saatlik bir yolculuğumuz vardı.

Mutfağa gitiğinde babam çoktan sütü ayarlamış ve temiz bir kovaya koymuştu, sütü ve evin anahtarını komşumuza brakıcaktık. Evimize sahip çıkın demeye yüzümüz olsun diye süt de götürüyorduk.

Trenden indikten sonra (Bir buçuk saat sonra)

Kocaman bahçeli, tek katlı bir evin önünde duruyorduk babamın yüzünde memnun bir gülümseme yayıldı, bu gülümseme kızının bizim gibi sefalet içinde yaşamadığını gördüğünün memnuniyetiydi.

Kapıyı açan eniştemdi

"Hoş gelmişsiniz baba, buyrun"

Önden babam selam vererek geçerken bende gözlerine bakarak baş selamı verdim

Ablam kocaman karnı ile oturma odasında yatıyordu düşük tehlikesi olduğundan ona doktor hep yatmasını söylemiş, biz içeri girince ablam toplandı

"Babam, bacım hoş geldiniz"

Babam ablamı görür görmez sarılmıştı sıra bana gelince göz yaşlarımı zor olsa da tutmuştum onun kokusunu bile özlemiştim.

"Ablam nasılsın?"

"Bu günlere de çok şükür Afife"

"Yoldan geldiniz açsınızdır, kusura bakmayın ben ayağa kalkamadığımdan, Barlasta yeni geldi işten çok bir şey yok ama hem..."

"Estağfurullah ablam ben 5 dakikada hazırlarım birşeyler, yabancı değiliz ya. Hem ben yolluk yapmıştım o kadar aç deyiliz"

Ablam mahcup bir gülüş sundu, ben hızla yerimden kalkıp koridora çıktım oda soğmasın diye hemen kapıyı da kapatım mutfak diye düşündüğüm kapıyı açınca bir anda şok oldum.

Eniştem aynalı dolabın önünda ve üstünde sadece belden altını kapatan bir havlu vardı.

Gözlerim çok kısa bir an karnındaki derin kare şeklindeki çizgilere kaydı

"B..ben çok özür dilerim, çok özür dilerim"

Tövbe çekerek hızla arkamı döndüm kapıyı dalgınlıkla arkamdan kapatmıştım ve şu anda açamıyordum sıkıştı sanırım

Şansıma tüküreyim, açıl lütfen

Kısa bir nefes sesi duydum ama bu komik olduğundan deyil sanki sinirini korumaya çalışıyormuş gibi bir sesti

Adım sesi duyunca korkudan dahada asıldım kapıya tam yanıma gelmiştiki kapıyı açtığım gibi dışarı çıktım.

Derin bir nefes aldım en sonunda mutfağı bulmuştum

O neydi öyle ben az önce ne yaptım resmen adamın odasına dan diye girdim ah Afife ah, bir düşün dimi ya orası hela olsaydı?

*Hela (lavabo)

Tam bir saat içinde, dolapta bulduğum sebzelerden güzel yemekler yapmıştım,mutfak masasına da koyduktan sonra ablam için de her birinden ayrı bir tabağa koyarak içeri götürmeye karar verdim

"Ablam bak bunları tuz koymadan önce ayırdım, rahat rahat ye. Baba, enişte buyrun sizde masaya"

Babam iki elinide dizine vurarak kalktı yerinden

"Bana müsade kızım siz yiyin, çok geç olmadan gidiyim ayıp olmasın"

Eniştemde babamla birlikte kalkarak babamın sırtına elini koydu

"Yemeğe de kalsaydın baba sonra birlikte çıkardık"

"Yok oğlum sen şimdi yorgunsundurda ben giderim"

"Estafurullah baba, olsun eşlik ederdim sana"

Enişsem ne kadar ısrar etsede daha fazla kalmamıştı babam.

Şu anda karşılıklı yemek yiyorduk çok sesiz geçiyor acaba muhabetmi açsam?

Kız daha adamın suratına bakamıyosun ne muhabeti

Doğru halla o olayın utangaçlığını yaşıyorum boşalmış tabakları yıkamak için yerimden kalkıcaken bileğimden tutu eniştem

"Dur hele otur"

Her zamanki gibi kaşları çatıktı acaba bana kızıcakmıki? Ama bilerek yapmamıştım ki

Gözlerim dolarken hemen konuşmaya başladım

"Enişte yemin ederim bilerek girmedim ben vall..."

"Şşş, biliyorum. Onu sorun etme"

O zaman kızmıcaktın neden tutuyon bileyimi herif bıraksana! Diyemedim tabiki sadece bir bileğine bir yüzüne bakmakla yetindim

"Diyecektimki şimdi toplayıp ses yapma Melda uyumuştur, uyanırsa bir daha erkenden uyuyamaz"

Kafamı olumlu anlamda salladım, eniştemde çok durmadan giti odasına

İlk ablama baktım sonra da misafir odasına gidip yorgan, çarşaf falan alıp ablamın yanına tekrar geçtim.

Karşısındaki koltuğu kendime hazırlayıp yatım, bir türlü uyuyamıyordum bu günkü utanç verici anıları silemiyordum aklımdan

Tam uyukluyordumki ablamın sesiz inlemesiyle yerimden sıçradım

"Ablam noldu iyimisin"

"Ah! İyi deyi..!"

Daha kuvetli bir bağırmasıyla hızla yerimden kalkarak yanına gitim oturması için üstümdeki yorganı açtım gördüğümle olduğum yerde buz kesildim

Çarşafın yarısı kan yarısıda ıslaktı

Neler oluyor? Allahım sen yardım et.

Bölüm sonu

Beyenmeyi unutmayınn🖤