KADER; Tesadüf Bir Başlangıçtır

13. BÖLÜM

Bu bölüme 70 beyeni gelirmi?🥹

İyi okumalar😘

AYŞE'DEN

Gözlerindeki bakış sanki bir yabancıya bakıyormuş gibiydi. Bu bakış kalbime dokunuyordu onca yılarımızı unutmuş benide bir yabancı yerine koymuştu

"Oturma odasına gidiyordum ismimi duyunca dinlemek istedim"

Belimdeki elini çekip duvara koydu ve küçük bir adım uzağa gitti, sanki yeterince uzak deyilmişiz gibi.

Çenesini kasarak konuşmaya başladı

"Duydukların seni tatmin ettimi? Korkmandan başka bi bok'a yaradı mı?"

Kafasını öne doğru eğip tekrar sordu

"Yaradımı?"

Sırtımı daha da duvara yaslayarak kafamı olumsuz anlamda salladım

"H..hayır"

Tam ağzını açmış birşey diyorduki yengemin sesiyle hızla üzerimden çekildi

"Oğlum hoş geldin. Niye oda duruyorsun gelsene"

"Na dayê, çalışma odasında işlerim var. Akşama yemeye katılırım"

(Yok anne)

Devran arkasını dönüp giderken gözlerimi yengemden alamadım dakika bir yine o iğrenen sinirli bakışlarını üzerime dikmişti

"Sende içeriye geç ayak altında dolanıp durma. Mazallah yanlış anlarlar seni, çocuklu kadın bekar erkeklerin yanında ne yapıyor derler"

Bu kısaca oğlumdan uzak dur demekmiydi?

Kaşlarımı çatım

"Çocuğum da namusum da sadece beni ilgilendirir yenge, o konuşanlarda konuşsun ağızları poşet deyilki bağlayalım. Boş keseden sallasınlar"

Yengem tek kaşını kaldırıp elini beline koydu yine bir laf dalaşına girmemek için hızla yanından geçip içeriye girdim

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Akşam yemeklerini yemiş hep birlikte oturma odasında oturuyorduk, çocuklar bir kenarda oynarken biz büyüklerde çay eşliğinde güzel sohpet ediyorduk

"Ayşe abla oralar nasıl bir yer güzelmi? bizde Allah kısmet ederse Berdanım söz verdi çocuklarla birlikte gezmeye gidicez"

Zerda Amcamın 2. Çocuğuydu kocası Berdan'dı, tam 3 çocukları vardı iki erkek ve bir kız.

"Güzel Zerda eminim hepiniz orayı çok beyeniceksiniz"

"Sen böyle söyleyince ben daha bir heycanlandım valla abla işallah erkenden gideriz"

Küçük bir gülüşle başını omzuma koydu, Zerda ile aramızdaki ilişki çok başkaydı ben bu eve geldiğimde tek arkadaşım tek dayanağım o olmuştu

"Bir yanım üzülürken diyer yanım iyiki geldin diyor abla seni çok özlemişim"

Saçlarını okşarken yavaşça öptüm onu

"Bende seni özledim çiçeyim"

"Ayşe kızım"

Hızla başımı amcama çevirdim

"Efendim amca"

"Kızım bize çay koyarmısın?"

"Hemen amcacım"

Hızla yerimden doğrulup mutfağa gitim, bardakları önce haşlayıp sonra demine dikkat ederek koymaya başladım

Çaydanlığı yerine bırakmıştım ki kapıdan elinde bardakla Devran girdi

"İçermisin?"

Tam karşımda durdu

"İçmicem. Sana bişey söylemek için geldim"

Kendimi ona çevirdim gözlerine baktım o gözlerde güven gördüm, hürmet gördüm, saygı gördüm. Sevgi ise belki biraz gerçi bunca yıldan sonra görsem de herşey için geçti

"Bu hafta pek dışarı çıkma şu it her yerde seni arıyormuş buraya gelmesi uzun sürmez, yine ne derdi varsa. Eğerki sıkıldın çıkmak istiyorsun yanında bizden biri olsun olurmu?

Kafamı olumlu anlamda salayıp tepsiyi elime aldım

"Olur, uyardığın için saol"

Yüzüme bir kaç saniye daha baktıktan sonra gidiyordu ki ağzımdan çıkan kelimelere mani olamadım

"Bana hoş geldin demicekmisin"

Bir kaç saniye arkası dönük durdu sonra boğazını temizleyerek yanıma geldi

"Hoş geldin"

Yavaşça bir adım atı ve anlını anlıma dayadı,

"Ama bu bizim için hoş mu olur orasını bilmem"

Boğazımdan acı bir yutkunma geçti, bunu bende tahmin ediyordum ikimiz bir çatı altında yan yana yapamıcaktık

Anlını bir kez daha bana bastırdı ve arkasına bakmadan hızla mutfaktan çıktı

Kendime gelmeliydim bu saaten sonra ne ona ne de kendime bu ilişkiden bir yarar gelirdi. Bu saaten sonra bizden olmazdı.

Benim tek düşüncem kızım ve can sağlığımız olmak zorundaydı

Çayları verdikten sonra izin isteyip odaya çıktım üstümü değiştirip yatağa mis kokulu bebeyimin yanına yatım

Aklıma amcamların konuşması gelince vicudumdan küçük bir titreme geçti, böyle olacağını biliyordum o adam yüzünden bundan sonraki hayatımda hep kuşkuyla, gerginlikle yaşıyacaktım. O ölmeden bana huzur yoktu...

Bölümün sonu

Beyenmeyi unutmayınn🖤