ARZU

3.Bölüm

Selam arkadaşlar yine bir bölümle geldim

Bu bölüm güçlü kadınlara ,güçlü olmak zorunda olan kadınlara, hayata tutunan kadınlara ,hayata tutunmak adına çaba sarf eden güzel yürekli kızlarımıza gelsin.

Umarım beğenirsiniz son olarak siz olsanız ne yapardınız aralara yorum olarak cevaplarınızı bırakırsanız sevinirim
Keyifli okumalar.❤

Artık İstanbul’daydık. Bu şehirde ne yapacağımıza dair hiçbir fikrimiz yoktu. Annemin Üsküdar'daki uzaktan akrabası olan teyzesinin yanında kaldık bir süre.  Sonra annem ile birlikte kendimize ufak bir ev tuttuk.

Annemin terzilik becerisi vardı. Eve yakın küçük bir dükkanda terzi yanında işe başladı. Ben de artık ilkokula burada devam ettim.  Annem beni okutmak için gece gündüz çalışırken ben de annemi gururlandırmak adına sıkı sıkı çalıştım.

Gündüzleri okuyor Akşamları anneme yardım ediyordum, zamanla birbirimize daha sıkı tutunduk.

Yıllar yılları kovalarken artık liseye başlamıştım. Lisede öğretmenlerimin de teşfiği ile çeşitli faaliyetlere katılmayı çok seviyordum. 2 yıl boyunca tiyatro çalışmalarına katıldım.   O yıllarda oyuncu olmak istiyordum.  Zamanla oyunculuğun bana göre olmadığına karar verdim.

Derslerime çok sıkı bağlıydım. Annem gecesini gündüzüne katıp beni okutmaya çalışırken onu utandırmak istemiyordum.

Lise son sınıfa geldiğimde bir gün annem beni karşısına aldı ve biriyle tanıştığını ve evlenmek istediğini söyledi.  Ben annemin yıllarca ne zahmetlerle beni büyüttüğünü bildiğim için mutlu olacaksa evlenebileceğini söyledim.  Artık onun da mutlu olmaya hakkı vardı. Bir yıl sonra ben de üniversiteye gidip uzaklaşınca onun tek kalmasına göz yummak istemedim.

Artık 17 yaşındaydım üniversite sınavlarına hazırlanırken annem Suat amcayla evlendi. Suat amca çok iyi bir adamdı. Mahallemize yakın bir yerde lokantası vardı.  Annemle de diğer esnaflar aracılığı  ile tanışmıştı. Suat amca çok şefkatli ve merhametli bir adamdı. Bir de 22 yaşında bir oğlu vardı. Suat amcanın da yıllar önce eşi vefat etmişti , oğluyla tek yaşıyordu.

Tufan abi liseden sonra okumamış ,askerden geldikten sonra da birkaç işte çalıştıysa da doğru düzgün bir meslek edinememişti. Suat amcanın tek derdi de oğluydu. Annemle Suat amca evlendikten sonra Tufan abi kendi evlerinde kalmaya devam etmişti. Suat amcada bize taşınmıştı.

Suat amca bana kızı gibi davranır asla incitmezdi. Annemle aralarında güzel bir bağ vardı. İkisi de esnaf olduğu için sabah giderler akşam gelirler, birlikte vakit geçirirlerdi.

Bense Mimar olmaya karar vermiştim ve harıl harıl sınavları hazırlanıyordum.  Zaman içerisinde Tufan abi bizim eve daha sık gelir olmuştu. Geldiğinde ise bakışlarını üstüme diker, beni kötü hissettirirdi. Ondan çekiniyordum.  Suat amca ne kadar iyiyse, Tufan da o kadar kötü bir enerji yayıyordu. Birkaç sefer konuşmalarında saçma sapan şeyler söylemeye başlayınca artık ondan korkuyor, asla baş başa kalmamaya çalışıyordum. Allah'tan aynı evde kalmıyorduk.

Artık lisenin son dönemine girince sınav kaygısı iyice artmıştı.  Bir gün Suat amca ile annem esnaf arkadaşlarının düğününe gittiler.  Annem bana çok ısrar etti ama sınavlara çalışmam gerektiği için onlarla gitmedim. Akşam geç saatte gelecekleri için kapıyı kilitledim ve ders çalışmaya devam ettim.

Saat ona gelirken kapı çaldı. Delikten baktım Tufan abi gelmişti. İlk önce kapıyı açmamayı düşündüm. Sonra evin ışıkları yandığı için ısrarla çalacağını bildiğimden üstüme çeki düzen verip kapıyı açtım. İçeri girince biraz sarhoş olduğunu fark ettim. Annemlerle düğüne gitmediğim için çok pişmandım. Keşke ben de gitseydim. Ne yapacağımı bilemedim. Yemek yemek isteyip istemediğini sordum. Annemlerin düğüne gittiğini birazdan geleceklerini söyledim. Önüne yemeğini koyup, ders çalışmak için odaya gireceğimi söyledim. 

Çok paniklemiştim.  O bir saat benim için geçmezdi.  Odaya girdim kapıyı arkadan kilitledim.  Keşke yanıma bir bıçak alsaydım diye bir düşündüm. ders çalışmak artık aklımdan uçmuştu.  Korkudan kapının arkasında oturdum. Odada bulduğum en sert cismi elime aldım ve beklemeye başladım.
İkide bir saate bakıyor annemleri ne zaman geleceğini merak ediyordum. Aslında arasam gelmelerini istesem gelirlerdi ama bu sefer de sorgulamaya başlarlardı.
Daha önce Tufan abinin kötü bakışlarına anneme söylemeye karar vermiştim. Bu durumun Suat Abi ile annem arasını bozacağını düşündüğüm için söylemekten vazgeçmiştim.  Zaten birkaç ay sonra üniversiteyi kazanıp buralardan gidecektim. Tufan abi de bu zaman zarfında unutur ya da evlenir diye düşündüm.

Dakikalar geçmiyordu. Zaman kavramı aklımdan uçmuş Saat 10.30 olmuştu.  İçeriden televizyon sesi yüksek gelmeye başladı. Bu beni daha da korkuttu. Umarım kapıyı kıracak kadar cesaret edemezdi. Maalesef televizyon sesi yükseldikçe yükseldi. Tufan abi kapıya kadar geldi ve kapıyı açmaya çalıştı. Kapıyı açınca olacaklardan çok korkuyordum. Çünkü ne olacağını ne yapmak istediğini gayet iyi anlamıştım.  Kapının kilitli olması onu bir nebze durdursa da bana seslenmeye başladı.
- Arzu Kapıyı aç güzelim sadece konuşacağız niye kilitledin  ki kapıyı.

- Tufan Abi müsait değilim lütfen gelme!

-Aç kızım şu kapıyı

-Lütfen Tufan abi git

-Sana aç dedim

- Açmam

- Seni orospu aç şu kapıyı. Sadece biraz tadına bakacağım, çok istiyorum kızım seni

-Böyle şeyler söyleme Tufan abi

- Seni de sikerim, abini de sikerim. O güzel saçlarını tutup altımda inleteceğim kızım seni

- Tufan abi lütfen git bak annemler gelecek şimdi ne olur yapma.

Ses kesildi ama kapıyı zorlamaya devam ediyordu. Kapının arkasına çalışma masamı sürükledim sandalyeyi de çektim. Kapıyı açmamı sadece konuşmak istediğini söylese de asla kapıyı açmadım. Kapıyı yumruklamaya başladı. gözyaşlarım gözümden akarken Tufan abi kapıyı neredeyse kıracaktı . Elimdeki köpek biblosuna o kadar sıkı sarıldım ki umarım zorla içeri girerse bu onu bayıltmaya yeter diye düşündüm.  Sesimi çıkaramıyor bağıramıyordum. Bağırırsam komşular gelirdi ama içeri girerse ne olursa olsun bağıracaktım.
Dayandığım yere kadar dayanmalı sınavları kazandıktan sonra bu evden arkama bakmadan uzaklaşmalıydım.
Aradan 10 dakika daha geçti ama Tufan abi hala bir yandan dil döküyor bir yandan kapıyı yumrukluyordu sarhoş olduğunu bildiğim için asla konuşmak mümkün değildi.  Kapıyı açarsa olacak şeyler hayatımı mahvedebilirdi. O gün adeta kendimden geçtiğim dönüm noktalarından biri oldu.
Biraz daha vakit geçince Tufan abi kapıyı açamayacağını anladı ve sakinleşmeye başladı. Ben hala oturduğum yerde tir tir titriyordum ve elimdeki bibloyu kıracak kadar sıkıyordum. İçimden dualar ediyor annemle Suat amcanın gelmesini istiyordum.

  Bugünden sonra da asla evde yalnız kalmayacaktım. Sonra dış kapı sesini duydum. Annemle Suat amca eve gelmişlerdi. Annem bana seslendi cevap veremedim. Kendimi toparlanmam gerekiyordu zira annem ağladığımı fark ederse sorgulardı. Bense bu olanları asla anlatamazdım. 
Biraz vakit geçti. Elimi yüzümü yıkadım içeri geçtim. İçeride Suat amca kendi kendine konuşuyordu , sanırım Tufan abi kapıyı açamayınca biraz da sarhoş olduğu için koltukta sızmıştı. Suat amca oğluna kızıyordu. 
Annem yüzümü görünce ne olduğunu sordu ben de içeride ders çalışırken masada uyuyakalmışım diye yalan söylemek zorunda kaldım.
Bu gece de hayatımda en çok korktuğum gece olmuştu müsaade isteyip odama gittim. yatağımda saatlerce sessiz sessiz ağladım ve ağlarken uyuya kalmıştım.

Ertesi sabah annem kahvaltı için çağırınca kendime bir türlü yataktan kaldıramadım. Ateşim çıkmıştı, annem kahvaltıdan sonra ilaç vermek için beni zorla kahvaltıya oturttu. Tufan abi tam karşımda oturuyordu. Kafamı kaldırıp asla bakamadım ama onun gözlerinin üstümde dikili olduğunu biliyordum.

Annemle  Suat amca biraz sohbet etti ve işe gitmek için hazırlandılar. Tufan abi ile asla aynı evde kalamazdım. İlaçlarımı aldım ve çok önemli bir sınavım olduğunu söyleyerek annemlerle ben de dışarı çıktım. Ateşimin korkudan çıktığını biliyordum, hasta değildim. Sadece dün gece ruhum ve bedenim çok fazla kasılmıştı,  tepki olarak ateşim çıkmıştı.

Annemin tüm itirazlarına rağmen okula gitmek için evden ayrıldım. Tüm gün sahilde dolaştım. Gözlerim babamı aradı babamla anılarımı düşündüm ve artık hayatıma kendim yön vermeliydim. Bundan sonra asla hiçbir erkeğe güvenemezdim. Zaten çok sosyal bir kız değildim hiç erkek arkadaşım olmamıştı. Akşam eve gittiğimde Tufan abi yoktu ve o günden sonra sadece aklım üniversite sınavını kazanıp gitmekteydi.

Beğendiniz  mi ?

Arzunun yerinde olsanız ne yapardınız?

Güçlü kadın olmal zor.

Annesinin mutluluğu uğruna kendi ruhu yara alanlar burda mı?

Tufana söylemek istediğinizi buraya yazabilirsiniz.

Arzuya destek sözlerinizi buraya alabiliriz.❤