Sessiz Ol Ve Hareket Etme

Çatı

Güneşin parlak ışığı yüzüme çarpıyordu. Sabah oldu, bugün büyük gün. Umarım hiç kimseye zarar gelmez... Hemen toplanıp ayağa kalktım ve zıplamaya başladım,uyansınlar diye.
"Yaratıklar bastı burayı sanırım." dedi uykulu sesi ile. Yaratıklar bassa bu kadar rahat olurmusunuz acaba? Her neyse "Hadi... Uyanın Uykucular!" diye bağırdım, Herkes yerinden sıçrayıp uyandı. İklim hariç. Evet İklim dünyanın en uykucu kişisi olabilir, hastalığından dolayı çok uyuyor. Hemen İklim'in üstüne atladım. "Allah'u Ekber! Bismillahiraahmanirrahim ne oluyor?!" diye bağırdı İklim. Kahkaha atarak "Kıyamet kopuyor kanka, daha ne olsun?" Dedim. İklim dahil herkes ayaklandı, hepimiz üstümüzü başımızı düzeltip hazıra geçtik. Ben yemekleri aldım, diğerleri ellerine kendilerini koruyacak şeyler aldılar. Semanur hoca kapıyı açtı, hepimiz dikkatlice merdivenleri çıkmaya başladık. Önümüze 10-20 tane zombi çıktı, herkes zombileri öldürdü. Benim elimde 2 poşet olduğu için ben birşey yapamıyordum, zorlandıklarını gördüğümde poşetleri bırakıp sevdanın elindeki makası aldım ve zombilere saplamaya başladım. Zombileri öldürüp poşetleri aldım ve hep beraber çatıya çıkmaya devam ettik, önümüze çıkan zombileri bir şekilde atlatmıştık. Çatı kapısının önüne geldiğimizde bizi ağzı yüzü kanlı bir şekilde bekleyen bedeni gördük, Yağmur. Yağmur bir anda üstümüze koşmaya başladı, Tam Elif'e saldırcakken Elif yana çekildi. Yağmur İklim'in üzerine atladı, tam ıssıracakken Yağmur'un ensesine makası sağlayıp tekme attım. Yağmur merdivenlerin sonuna düştü, ardından hepimiz kapıyı açmaya uğraştık. Kimse açmayınca Ege ile Burak araya girdi, onlarda açmayınca yardım amaçlı İklim ile bende araya girdik. Sonunda kapı açılmıştı, ama herşey için geçti. Yağmur ayaklanmıştı. Yağmur tekrar üstümüze koştuğunda yönümü değiştirdim, Yağmur tam kapının açık olduğu hizaya geldiğinde Yağmur'un üzerine koştum, Yağmur'un kollarından tuttum ve açık alana çıktığımızda biraz daha koşup yağmuru aşşağı fırlattım. Tellerin üzerine düşmüştü, midesi delik deşikti. Yağmur'u Aşşağı fırlattıktan sonra Elif'in üzerine koştum, Elif ile birlikte yere düştüğümüzde Elif'in üzerindeydim.
"Şu elindeki makası saplamasını bilmiyormusun? tekrar senin yüzünden biri ölüyordu! Yeter Elif, Yeter! Cahil gibi davranmayı bırak!" diye bağırdım. İklim beni Elif'in üzerinden çekti, Elif ağlayarak Ege'ye sarıldı. Ne bu? 3 gündür aynı şey, aralarında birşey yok. Ne bu samimiyet? Elif herkesin duyacağı şekilde" Sevgilim, bu cingene her gün beni suçluyor. Birşey de şu kıza!" diye bağırdı. Ha? Sevgili mi? Dalgamı geçiyor bunlar. Elif hemen tekrar konuştu. "Size söylemeyi unutmuştuk, biz Ege ile sevgiliyiz." dedi. Hemen Ege'ye dönüp konuştum "Gerçekten mi?" Ege gözlerime bakıp "Evet, sevgiliyiz."Dedi. Gözlerim dolmuştu, ama belli etmemeye çalıştım. İklim beni hemen o taraftan uzaklaştırıp bir yere oturtturdu, sımsıkı sarıldı bana. Göz yaşlarımı tutamadan ağlamaya başladım. Burak yanımıza geldi, İklim'e" Yanlız kalmaya ihtiyacı var" dercesine kaş göz işareti yaptı. İklim ayağa kalkıp bana son kez sarıldı, ve yanımdan uzaklaştı. Dizlerimi kendime çekip ağlamaya başladım, sonra aklıma birşey dank etti. Benim tanıdığım Gece bu değil, ben bu değilim. Ben, istediğini alıp istediği kişiyi ona yalvarana kadar ağlatan birisiyim. Şimdi neymiş beni bu şekilde üzmek, Elif hanfendi görsün. Zaten bu iş bir oyundur, Ege Elif'e bakmaz. Bir hışımla ayağa kalktım ve Elif'in yanına geldim.
"Elif, biraz konuşabilir miyiz?"
Elif sinsice sırıtıp "Olur konuşalım."dedi. Diğerlerinin göremeyeceği bir yere geldik. Elif'in ağzını kapatıp saçından tuttum ve yere yapıştırdım, bir tokat bir yumruk birde tekme atıyordum. Aynısını Elif'te bana yapıyordu. Elif ile benim her tarafım kandı. Burnum, ağzım falan kanıyordu. Aslında Elif'i ısırmak da vardı, ama daha büyük bir olay olursa yapacaktım bu planı. Elif çığlık atınca İklim koşarak yanımıza geldi, bizi durdurmaya çalıştı. Yanlışlıkla kolumu İklim'in burnuna çarptım, İklim yere sırt üstü yatıp burnunu tutmaya başladı ağzından büyük bir çığlık çıktı. Hemen Elif'i bırakıp İklim'in yanına çöktüm. İklim'in burnu kanıyordu, hemen İklim'in ellerimi burnundan çekip konuştum. "Çok özür dilerim, geçekten bilerek yapmadım..." Dedim. Herkes İklim'in çığlığını duymuş olacak ki aşşağı indiler. Efe Hemen Elif'i yerden kaldırıp bana döndü, beni omzumdan tutup yere fırlattı. "Nasıl yaparsın bunu? Sırf senin sevdiğin çocuk ile sevgili diye bunu yapamazsın!" diye bağırdı bana. Ağzımı araladım tam konuşacakken Selim konuştu. "Konuşacaksın da ne diyeceksin çok merak ettim, pardon ettik. İstediğin kadar itiraz et, haksızsın."dedi. Ardından Sevda konuştu. "Senin gibi birisi ile arkadaş olduğum için kendimden utanıyorum." İklim hemen oturur şekile geldi ve diğerlerine döndü. "Siz ciddimisiniz? Sizce Elif'in yaptığı tek şey bu mu? Gece sizin için ısırıldı, sizin için yemek almaya gitmeseydi belki bazılarınız ölmüştünüz. Bu Elif salağı ne yaptı, hiç bir şey! Bazı şeylerin değerini bilin artık, yeter!" diye bağırdı. Burak İklim'e dönüp "İklim tamam haklısın, ama bu biraz fazla. Yani affedilecek gibi değil." dedi. İklim hemen Burak'a dönüp "Gece hakkında böyle düşünen varsa benden uzak Allah'a yakın olsun." dedi. Ardından ben konuştum "Hiç biriniz umrumda değilsiniz, bana benim için en önemli olan şeylerden birisi destek çıkıyor zaten. Sizin gibi aç gözlere ihtiyacım yok, hemde Ege ve Elif gibilerine, hiç!" dedim. İklim ayaklandı, beni kolumdan tutup o taraftan uzakalaştırdı. Bir yere çöktük ve uyumaya çalıştık, sonsuza kadar uyumak istiyordum. Hiç uyanmadan.