Show Me Love [On-going]

Kabanata 10

"Lili."

Boses ni Jennie ang una kong narinig. I slowly opened my eyes to see her, ang ganda ng ngiti niya at may bakas ng pag-aalala na nakakumbi sa kaniyang mga mata.

I almost didn't remember what happened . Nagulat na lang ako na nasa ospital na ako. Machine are beeping around and hindi ako makagalaw.

"Are you okay? You need something?"

Aligaga niyang tanong at may bahid na pag-aalala sa mukha niya. There are doctor and nurses na busy sa pag monitor. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at marahan niya 'yun hinamas.

"Nag-alala ako sa'yo, akala ko may masama nang mangyayari sa inyo ng baby natin. Lisa, sa susunod huwag ka na magpapagod at alam mong hindi ka puwedi mapagod."

Mahinahon niyang saad at alam kong gusto niya akong sermonan, pero alam niyang wala siyang karapatan para pagsabihan ako. Napagod lang talaga ako kanina sa bahay dahil sa pinanggagawa ng dalawa sa akin. Kaya ako nahimatay at dumugo. Nagpapasalamat ako, saktong dumating si Jennie.

"Marami lang ako ginawa kanina kaya ako nahimatay at dumugo."

Pagdedefend ko sa sarili ko, ayaw kong sabihin na nang dahil sa kasamaan ko sa apartment ay kaya ako dumugo. Ayaw kong humantong sa away at magkagulo pa kami at alam kong siya ang dahilan kaya nila ako pinagkaisan kanina.

"Lisa, pinag-aalala mo ako kanina. Alam mo ba 'yon? What if mawala bigla yang anak natin? What if may masamang mangyari sa'yo na wala ako. Lisa, bakit ayaw mo pang tumira sa condo ko at papatunayan kong responsible akong ama sa magiging anak natin."

I can see her eyes with full of emotion, ngayon ko lang masasabi na paunti-unti ko nang minamahal. Hindi siya mahirap mahalin dahil alam kong she's a good partner and also shes a good father sa magiging anak namin.

"You don't have a class?"

Iniba ko ang usapan dahil ayaw kong pagtatalunan namin ang tungkol sa pagsasama namin sa iisang bubong. Hindi dahil sa ayaw ko, pero umiiwas lang ako sa posibleng lumala pa ang nararamdaman ko sa kaniya. Baka magsisi ako kung ipapagpatuloy ko ang nararamdaman ko towards her. At isa pa anak lang namin ang nag-uugnay sa amin at wala nang puweding ma involve pa don bukod sa anak namin.

"Hindi na ako pumasok, mas gusto kong samahan ka rito." She said.

"Baka papagalitan ka ng terror mong professor kapag lagi ka na lang hindi pumapasok sa klase-" She cut me off.

Pinisil niya ng marahan ang pisngi ko at nginitian niya ako ng maluwag, she's wearing a white polo at nababagay 'yun sa kaniya.

"Shhh, huwag muna alalahanin. Puwedi ko naman iyon balikan in case na mafifield ako sa subject na hindi ko napapasukan. Ikaw ang mahalaga ngayon kaya dapat huwag mo muna natin isipin 'yon"

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa sinabi niya. Hindi ba niya alam na mahirap balikan ang isang subject kapag na-field ka.

"Jennie, puwedi mo naman ako iwan at kaya ko rin sarili ko. Isa pa puwedi kong tawagan si Jisoo in case na kailangan ko ng makakasama dito."

Alam kong nasaktan ko siya sa sinabi ko dahil umiba ang timpla ng mukha niya pagkatapos kong sabihin iyon. Wala nang nagsalita sa amin at parang umatras rin ang dila ko para bawiin pa ang nasabi ko.

Mga ilang segundo pa ay tinawag siya at kinausap na siya ng doctor at ako'y nakatingin lang sa kanila. Minamasid kung ano ang pinag-uusapan nila. Mga ilang minuto pa ay lumabas na ang doctor at nurses.

Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil parang hindi ko kayang salubungin ang tingin niya.

"Look at me."