SAFDERUN

9

Kankişler yorum yapmıyorsunuz. Unutmayın ki beni yazıp paylaşmak için kamçılayan benimle bu hikayede olduğunuzu hissettiren yorumlarınız.

Yorum yapın hee öptüm 😽

...

Dost olmayı becerememiş insanların düşman olmaya çalışması... Gerçekten gülünçtü.

Konağın kahyası bizi karşılayıp içeri buyur ettiğinde dilan sinsi bakışlarıyla bile bile berzana yapışmış bana da zafer naralarını belirten gülüşünü göndermişti.

Halbuki bi anlasa, gözümde ne kendinin ne kocasının bir köpek kadar değeri yoktu. İstediklerini yapmakta özgürdüler. Umrum dışıydılar.

Yıllar sonra bu konağa misafir olarak gelmek farklı hissettirmişti. Eskiden hizmet ettiğim bu konakta şimdi hizmet görecektim. Hayat çok garipti değil mi?

Aslında biraz gergindim. Çünkü zozan hanımdan fazlasıyla çekiniyordum. Zozan hanım dilanın annesiydi. O zamanlar benden pek hazzetmiyordu. Dilanı benimle gördükçe beni hep örselerdi. Az ağlamamıştı beni.

Belki dilşad hanım hala konakta olsaydı daha az gergin hissedebilirdim. Dilşad hanım demirhanın annesiydi. Zozan hanımsa onun üzerine kuma gelmişti. Dilşad hanım ne kadar tatlı dilli, anlayışlı ise zozan hanımsa bir o kadar zalim ve vurdumduymazdı.

Anasına bak kızını al.

O beni örseledikçe dilşad hanım korurdu beni. Dilşad hanım ben evlenmeden bir buçuk iki sene önce konaktan ayrılmıştı. Yıllarca hozan ağaya onu boşaması için dil dökmüş ne yazık ki başaramamıştı. En sonunda ayrı eve çıkmayı kabul ettirebilmişti. Ayrı eve çıktıktan sonra hozan ağayı yanına almıyor diye duymuştum.

Aklımdaki düşüncelere set çekip ailemle! birlikte konaktan içeri girdim.

Neredeyse tüm aile buradaydı. Bir tek demirhanın kız kardeşleri ve annesi yoktu. Bir de demirhan yoktu.

"Gözümüz yollarda kaldı neredesiniz"

Zozan hanımın yalandan olduğunu bildiğim samimiyetsiz samimiyetiyle herkesle teker teker öpüşüp görüşmesi bitince sıra en sondaki bana geldi.

Sadece tiksinir gibi yüzüme baktı ve sessizce

"utanmaz, ne yüzle geldin kumanın konağına"

Bende onun gibi başımı dikleştirdim ama gözlerimin boş baktığına emindim.

"Kumam konağıma ne yüzle geldiyse o yüzle geldim zozan hanım!"

Ona cevap vermeme çok şaşırdı. Yüzünün aldığı halden belliydi. Çünkü eski feraye asla ağzını açmaz yediği tüm lafları yutardı. Ağzının içinde terbiyesiz diyip içeri geçti.

Derince bir nefes verip bende arkasından girdim içeri. Biz henüz yerlerimize otururken içeri dilanın öz ağabeyi azad ve demirhan girdi. Herkese baş işaretiyle hoş geldin derlerken azad abi beni fark etti.

"Yanınızda böyle bir güzellik var ve siz bana söylemediniz mi?"

Yanıma adımlarken bana olan söylemi çok sinir bozucuydu. Onunla birlikte demirhanın da bakışlarını yüzümde hissettim.

O hep böyleydi zaten, ben bu evde çalışırkende büyüyüp serpilmeye başlayınca bana farklı niyetle baktığını anlamam zor olmamıştı. Öyle dostça bir yaklaşım da değildi...

"Çok afedersin bir şey soracağım"

Sadece yüzüne baktım. O arada yan taraftam demirhanın buraya geldiğini görebiliyordum.