Zgniłe płatki róży

Prawda, której nie da sie ukryć

- Jesteśmy razem. - oznajmiła, trzymając za rękę dziewczynę obok niej.

- Naprawdę?! - krzyknął uradowany chłopak. - ale super, dziewczyny.

Cała trójka właśnie siedziała na plaży, jedząc gofry.

- A ty masz już kogoś? - spytała, wyczekując odpowiedzi.

- Możliwe...

- To już, gadaj kto to! - krzyknęła podekscytowana.

- Taka jedna, nie znasz jej. Jest moją nową sąsiadką.

- Ale super. - odezwała się Asha ze szczęściem wymalowanym na twarzy.

- Mam nadzieje, że poznamy ją kiedyś.

- Kiedyś na pewno. - rzucił, po chwili czując lekkie szturchnięcie w ramie.

Dziewczyny były najszczęśliwsze jak jeszcze nigdy. Razem grały na gitarach, nie ważne gdzie, ważne, że razem. Najczęściej dołączał do nich Nico i wszyscy razem grali, śmiejąc się przy tym. Ivy już nigdy nie spotkała swojej byłej przyjaciółki. Chodzą plotki, że zmieniła szkole, ale to tylko plotki.

Po skończonym jedzeniu i rozmowach, postanowili, że popływają wspólnie. Wszyscy jednym chórem rzucili się w stronę wody, choć ta była lodowata. Ivy zanurkowała pod wodą, po chwili wyłaniając się z niej i ochlapując jej dziewczynę. Na twarzy dziewczyny zagościł prawdziwy uśmiech, którego od dawna nie miała. Była szczęśliwa i cieszyła się każdym dniem. Na twarzy dziewczyny pojawiło się kilka kropel wody, czując mokre ubranie przylegające do jem ciała. Nienawidziła tego uczucia, ale jeszcze bardziej pragnęła odwetu na osobie, której to zawdzięczała. A była to Asha z uśmiechem tak szerokim i coraz to głośniejszym śmiechem. Wszyscy razem zaczęli pluskać się wodą, śmiejąc się przy tym.

A kwiat, który podarowała zawsze zostanie w jej pamięci. To dzięki niemu poznała, czym jest prawdziwa miłość. To dzięki niemu zaznała prawdziwej miłości. Już zawsze będzie miała go przy sercu, tak jak kosmos planety. Jak człowiek tlenu.
Róża zawsze będzie dla niej oznaką wiecznej miłości, której nie da się ukryć ani zapomnieć.
Miłość zawsze będzie z nami, a róża jest tego dowodem.

Koniec