AYNANIN ARDINDAKİ GERÇEKLER

1- KABUSLAR VE RÜYALAR

   "Leyal uyan kızım, Leyal" "Şşh... Geçti birtanem geçti hepsi bir rüya."

Gözlerimi açtığımda annem ve babam yanı başımdalardı. Yine bir kabus görmüştüm.

 Şu son bir hafta da çok fazla kabus görüyordum. Bu sebeple de annemler birkaç haftalığına onlarda kalmamda ısrar etmiştiler. 

Kendimi güvende hissedeceğimi düşündüğüm için onları kırmamıştım ama pek bir işe yaradığı söylenemez. Uyuduğum zaman kabuslar peşimi bırakmıyor uyumadığım zamansa o gece gördüklerim aklımdan çıkmıyordu. 

Ya o kadın ben olsaydım ya da olayı gördüğüm için beni... Gerisini düşünmek bile istemiyorum.

1 hafta önce (Yazardan)

Klinikten çıkan Leyal yorgun argın bir halde eve dönüyordu. Bugün diğer günlere göre daha atraksiyonlu geçmişti. Bir köpek acıya dayanamayıp Leyal'in kolunu ısırmış bununla kalmayıp klinikteki diğer hayvanları da korkutmuştu. Leyal onları yatıştırana kadar neler çekmişti. Isırılmış kolunu da unutmamak lazım tabii. 

 Sonunda akşam olmuş ve eve dinlenme umuduyla gideceği sıra arkasından bir çığlık kopuverdi. Bir insan çığlığı olduğunu anlayan Leyal ne yapacağını şaşırmıştı bir adım dahi atamayacak hale gelmişti. En sonunda aklına polisi aramak geldi. Tam polise adresi vereceği sırada bir çığlık attı. Bir kadın yerde sürünerek ona doğru yaklaşmaya çalışıyor aynı zamanda yardım etmesi için yalvarıyordu. Ona doğru bir adım attığında dehşete düştü çünkü kadının bacakları yoktu. Gördüklerini hazmetmeye çalışıyor aynı zamanda yere yığılmamak için kendini zorluyordu. Daha fazla bu görüntüye dayanamayan Leyal yere yığılıverdi. 

 Gözlerini açtığında hastaneydi,  yaşıyordu katil onu bulup ona da zarar vermemişti. Dinlenmek bu yaşadıklarını unutmak istiyordu ama gözünü her kapattığında o kadını görüyor uykusu kaçıyordu. İşte kabuslar bu şekilde başlamıştı.

Günümüz

Daha fazla annemlerde kalmanın bir anlamı yoktu. Kadın ölmüştü, bir haftadır annemlerdeydim artık katilin orada işi bitmiştir diye düşünüyorum. Kabuslarım hala devam etsede işlerimi çok aksatmıştım artık gitmeliydim. Annemler her ne kadar istemese de ben kararlıydım. 

Eve gelir gelmez evde oyalanmadan kliniğe geçmeye çalıştım ama geçemedim o yola geldiğim zaman ne kadar denersem deneyeyim kliniğe kadar gitmeyi başaramadım. Daha fazla kendimi zorlamanın anlamı yoktu eve geri döndüm. Bir hafta evde yoktum hemen toz tutmuştu. Toza alerjim olduğundan hemen evi silip süpürdüm. Koskoca evi toplamak yormuş olacak ki koltukta uyuyakalmışım.

Uyanığımda yatağımdaydım, pek umursamadım asıl aklımda ki şey rüyamdı uzun zaman sonra ilk kez kabus görmemiştim, şaşkındım evimin iyi hissettireceğini bilsem annemlerin yanına gitmezdim.

 Rüyamda çok farklı havaya sahip bir caddedeydim -biraz o eski sokakların  havasını veriyordu - ve yürüyordum ve hızla bana doğru gelen bir kızla çarpıştım. Kız önce üstünü silkeledi sonra saçını düzeltti ve en sonunda bana bakma zahmetinde bile bulunmayacağını düşünüyordum ki " İyi misin? Acelem vardı kusura bakma" dedi. O sıra yerden kalkıp ona baktığımda benden epey kısa olduğunu fark ettim. Bu onu epey tatlı yapıyordu. Bunları düşünürken ona cevap vermeyi unuttuğumu fark ettim " Ah... Şey teşekkür ederim ama ben iyiyim asıl sen iyi misin?" güldüm ve devam ettim " Epey sert çarpıştık da". Bana çok öfkelenmiş olsa gerek ki "Ne! Boyum kısa mı ? Onu mu demeye çalışıyorsun ?" dedi. "Hayır hayır onu kastetmemiştim sadece çarpıştık ya nezaketen sordum o kadar"

Biraz yumuşamıştı sanırım ve "Buralarda yenisin sanırım" Aniden sorduğu bu soruya şaşırmıştım ama rüya ya işte "Evet, yeniyim" dedim. "Uzun zaman sonra arkadaş olabileceğim birini görmek güzel, gel hadi Can biraz bekleyebilir seni bir kafeye götüreyim oradaki baklavalara bayılacaksın" Bu ani yakınlaşmamız beni şaşırtıcı derece de hiç rahatsız etmedi ve ona ayak uydurdum.  

Gittiğimiz kafe gerçekten hoş bir mekandı ve insanlar da çok sempatik gelmişti. Belki de uzun zamandır bir kafeye gitmediğimdendir, arkadaşın olmayınca tek gitmek sarmıyor tabii. Adının Nilda olduğunu öğrendiğim kız hemen bize iki porsiyon soğuk baklava sipariş etti. "Soğuk baklavayı seveceğine iddiaya girerim" dedi. Güldüm buna gerek yoktu zaten soğuk baklavayı çok severdim "İddiaya girmeye gerek yok seviyorum zaten" "Güzelll... Çünkü buna bayılacaksın şuradaki garsonu görüyor musun?"

Duraksadı ve etrafına baktı "Garson olmasına rağmen buradaki soğuk baklavaları o yapıyor" Şöyle bakınca hiç yufkayla yapılan baklavadan yapar gibi bir hali yok aksine altı tane baklavası olduğuna yemin edebilirim. Acaba Nilda benimle dalga mı geçiyordu. "Ama tatlı çoçukmuş" Nilda kıs kıs gülmeye başladı "Öyledir öyledir tabii, çoğu kız da böyle ilk gördüğünde tatlı çoçukmuş falan diye başlıyor sonra o yanlarından geçerken böylenağızlarının suyu akıyor"

 "Ben az önce düşüncelerimi sesli mi söyledim?" Kahretsin ilk günden yeni arkadaşıma rezil oldum. "Evet tatlım, ama önemli değil sen o kızlardan kat kat daha iyisin emin ol"

 Biraz durdu ve aklına çok dahiyane bir fikir gelmiş gibi gözleri parladı.

"İzle ve gör tatlım" O göz kırpıştan ne anlamalıydım bilmiyorum.

"Bakar mısınız? Bu arkadaşım sizi tatlı bulmuşta size de uygunsa tanışabilir miyiz?"

"Hayır hayır ben öyle bir şey söylemedim" Şaka yapıyor olmalıydı. Sadece öylesine söylediğim bir sözü neden ciddiye aldı ki? Garson da hiç rahatsız olmamış gibi yanımızdan yavaşça ilerlerken "Neden olmasın?" diyip göz kırptı. 

Bu olanların hepsi şaka mı? Oradan Nilda hiçbir şey olmamış gibi sırıtıyordu. Utançtan saklanmaya çalışan, son çare masanın altına giren bana "O da seni sevdi bak. Sahi senin adın ne tatlım?" Masanın altından çıkıp onun gibi rahat davranmaya çalışarak "Leyal ama artık utançtan masanın altına giren Leyal diyebilirsin" Nilda'yı kahkahalarla güldürmeyi başarabilmiştim. 

En sonunda nefes alan Nilda "Burada bu tarz şeylere senin düşündüğün kadar takılmazlar tatlım" Gerçekten mi ya bakışları ile "Umarım öyledir" dedim. Biz bunları konuşurken soğuk baklavalar geldi ve tabağımda bir not vardı kimden olduğunu tahmin etmek zor değildi.

 Notta:

"Sabırsızlıkla tanışmayı bekliyorum..."

Sevgilerimle Akın

Gerçekten flörtleşmek bu kadar kolay mıydı? Oradan bana alttan alttan sırıtarak bakan Nilda'ya baktım. "Burada işler böyle yürür tatlım, alışsan iyi edersin" İşte rüyam burada bitiyordu. Baklavayı yediğimi ve Nilda'yla ayrıldığımı hayal meyal hatırlıyordum. Garip ama güzel bir rüyaydı devamını görmek istediklerimden.