Kuzen / Kerem Aktürkoğlu

1.

Utanıyordum, Kerem'in kuzeni olduğum hâlde ondan bu denli hoşlandığım, ailemin soyunu çürüttüğüm için çok utanıyordum. Belki anlamazdı, ya da anlıyordu onu sevdiğimi. Bana olan dostça tavrı bizim imkânsız olduğumuzu hatırlatıyordu bana. Akşam aile yemeğimiz vardı. Kerem yenilgimiz yüzünden tüm akşam boyu üzgün olacaktı. Morali bozuk bir Kerem beni mahvediyordu. Sofra hazırlıkları derken akşam olmuştu. Sofra'da Ömer Faruk amcam ile sohbet ediyorduk. Çok samimi ve çok komik olmasına rağmen. Beni neşelendirmek için yaptığı şakalarına gülmemiştim. Bana babacan bir tavırla, "kızım, neyin var? İyisindir inşallah. "

"Allah'a şükür iyiyim amca, yenilgi beni çok üzdü. "

Demekten başka çarem yoktu. Çünkü Kerem hakkında bir şey söylesem amcam direkt anlardı.

"Kızım, sadece 1 yenilgi, bak bende koyu galatasaraylıyım ama üzülmüyorum. Çünkü galibiyete çok alıştım, 1 yenilgi beni üzmez. Bizim oğlan da anlamıyor. "

"Ha bu arada amca Kerem nerede? "

"Yemeğe inmeyecekmiş, beyefendi. "

Sofra da ailecek güzel bir sohbete dalmıştık. Yengem beni mutfağa çağırdı.

" Derin kızım, benimle gelsene bir. "

"Tamam, yenge. "

Hızla onu takip ettim, elinde bir yemek dolusu tabağı ufak bir tepsiye koydu. Yanına da  çay koydu. Tepsiyi bana uzatırken,

" Kerem, çok yorgun ve açtır şimdi, şunları götür de yesin kızım, hem sohbet edin seni çok sever. "

Kafamı sallayıp, elindeki tepsiyi aldım. Çok heyecanlıydım. Kerem'in odasının kapısını tıklattığımda biraz geç cevap geldi.

"Anne, inmiyorum yemeğe. "

"Kerem, ben Derin. "

"Gel içeriye. "

Elimdeki tepsiyi yatağının yanındaki komodine koydum. Yatağının yanına oturmamla dikkati bana döndü.

✩*⢄⢁✧ --------- ✧⡈⡠*✩

Herkese selam, ilk kurgum olduğu için pek toparlayamadım. İlerleyen bölümlerde mantığı oturtmaya çalışacağım.  İlk bölüme olan ilginize bağlı olarak devam ettireceğim. Oy atmayı, ve fikrinizi belirtmeyi unutmayın. Sağlıcakla kalın❤