Chapter-13

118 8 0
                                    

ပျင်းရိငြီးငွေ့စရာကောင်းတဲ့တနဂ်နွေနေ့ကို အိမ်စာတွေလုပ်ရင်းနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ကကျောင်းဖွင့်ရက်ဖြစ်တဲ့တနလ်ာနေ့။ စာအုပ်တွေကိုစစ်ရင်းကျောင်းသွားဖို့ပြင်ရတယ်။ ဒီတစ်ခါကျောင်းသွားဖို့ထက်အချိန်တွေအမြန်ကုန်ဖို့ကိုဘဲ ရိပေါ်ကစိတ်စောနေတယ်။ ဒါမှအဂ်ါနေ့မြန်မြန်ရောက်လာမှာ။

"ဝမ်ပေါင်ပေ့ ပြီးပြီလား"

မားမားကျောင်းလိုက်ပို့ဖို့ပြင်နေရင်းကနေ အခန်းထဲကသူ့ကိုလှမ်းအော်တယ်။ စီနီယာအစ်ကိုကြီးပေကျင်းကိုသွားတည်းက တချို့နေ့တွေဆို ရိပေါ်တစ်ယောက်တည်းကျောင်းကိုသွားတယ်။ တစ်ခါတစ်လေကျရင်တော့ ခုလိုဘဲ မားမားကလိုက်ပို့တတ်ပါတယ်။ စီနီယာအစ်ကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အတွက် ရိပေါ်အဖော်မဲ့နေတာကို မားမားကသိပါတယ်။

"ပြီးပြီ မား"

စာအုပ်တွေကိုသေချာလေးကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်၊ မျက်မှန်ဝိုင်းလေးကိုသေချာတပ်ပြီး ရိပေါ်ထွက်လာတော့ မားမားကခြံတံခါးနားတောင်ရောက်နေပြီ။

"ဒါဆိုသွားကြရအောင်
မားမားရဲ့အထက်တန်းကျောင်းသားလေး"

ရိပေါ်ခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်းပြောလာတဲ့မားမားစကားကြောင့် ရိပေါ်ပါးတွေမို့တက်အောင်ပြုံးပြလိုက်တယ်။ မားမားကျောင်းလိုက်ပို့တဲ့နေ့တွေဆို ရိပေါ်ကလေးပြန်ဖြစ်သွားသလိုခံစားရတယ်။ ဒီလိုအခါတိုင်း ပထမဆုံးကျောင်းစတက်တဲ့ရက်ကို ရိပေါ်သွားသတိရတတ်ပါတယ်။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့က ရိပေါ်တအားငိုခဲတာလည်းရိပေါ်မှတ်မိသေးတယ်။ အဲ့ဒီနေ့ကဆိုမားမားက အိမ်မပြန်ဘဲကျောင်းဆင်းအောင်ထိစောင့်ပေးခဲ့ရတာ။ နောက်ပိုင်းကျတော့လည်း အဆင်ပြေသွားတာပါဘဲ။ ရိပေါ်ကတစ်ယောက်တည်းလည်းနေတတ်သွားတယ်။ မားမားကိုဒုက္ခမပေးချင်တဲ့ရိပေါ်အငယ်လေး​ကအမြဲတမ်းဂျီကျမနေတော့ဘဲ ကျောင်းကိုကောင်းကောင်းသွားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့စာကြိုးစားတယ်။

"ကောင်းကောင်းစာလုပ်ခဲ့နော် ဝမ်ပေါင်ပေ့
ပြီးတော့ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ပြန်ခဲ့
ကြားလား မားမားကလေးလေး"

Came From Deepest SomewhereWhere stories live. Discover now