Chapter-14

116 6 1
                                    

"ဖေ့သား ဘာလို့အဲ့လောက်လောနေတာလဲ
ကျောင်းကဖြင့်မဆင်းသေးဘူး ဖင်တကြွကြွနဲ့"

ကျောင်းမဆင်းသေးပါဘဲနဲ့ စာအုပ်တွေပြန်ထည့်နေတဲ့ရိပေါ်ကို လင်းဝေ့ကအမြင်ကပ်သလိုပြောလာတယ်။ ဒါပေမယ့်ရိပေါ်ကတော့ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ်မို့ဘာမှပြန်မပြောဖြစ်ပါ။ ညနေကျောင်းဆင်းရင် အိမ်ကိုအရင်ပြန်၊ရေမိုးချိုးပြီး စီနီယာအစ်ကိုကြီးဆီကိုသွားဖို့တွေးထားတယ်။ ညနေစာလုပ်ချိန်တွေလျော့သွားရင်လည်းဘာအရေးလဲ၊ ညကျမှပိုတိုးပြီးလုပ်လိုက်မှာပေါ့။ ရိပေါ်အတွက် စီနီယာအစ်ကိုကြီးကအရေးအကြီးဆုံးမို့ ကျန်တာတွေကပမွှား။

"ငါသွားတော့မယ် ဒီနေ့မင်းတစ်ယောက်တည်းပြန်တော့"

ဒေါင်ခနဲကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်းထိုးတာနဲ့လင်းဝေ့ကိုတစ်ယောက်တည်းချန်ခဲ့ပြီး အိမ်ကိုဇွတ်ပြေးပြေးရတယ်။ လူကတအားမြန်နေတာကြောင့်မျက်မှန်ကိုင်းလျှောကျနေတာကိုပြန်တင်ရတာလည်းခဏခဏ။ လင်းဝေ့ကတော့နောက်ကနေကျိန်ဆဲနေမှာအသေအချာပါဘဲ။ ဒါပေမယ့်ရိပေါ်က ဇွတ်ပြေးလာတာတောင် ကျန့်ကောတို့အိမ်ရှေ့မှာ စက္ကန့်ပိုင်းစာလောက်ရပ်ငေးဖို့တော့မမေ့ခဲ့ဘူး။ ညနေတွေ့ရမယ့်အတူတောင် နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်ပိုတွေ့ချင်တဲ့ရိပေါ်ကတကယ့်လောဘအိုးလေး။ ဒါပေမယ့်အရိပ်ပြာကလေးကိုတော့ ကံမကောင်းစွာနဲ့မမြင်ခဲ့ရပါဘူး။ ညနေတွေ့ရမှာမို့ကိစ္စမရှိပေမယ့်ရင်ဘတ်ထဲမှာနည်းနည်းတော့ဟာသွားတယ်။

"ဝမ်ပေါင်ပေ့ ဒီနေ့နည်းနည်းစောသားဘဲ"

အိမ်ထဲကိုခပ်သွက်သွက်ဝင်လာတဲ့သူ့ကိုမြင်တော့ မားမားကပြောလာတယ်။ ပုံမှန်ဆိုလမ်းကိုခပ်ဖြည်းဖြည်းလျှောက်တတ်တာရယ်၊ကျန့်ကောတို့အိမ်ဘက်ကိုအစဥ်အလာမပျက်ငေးတတ်တာရယ်ကြောင့် ဒီနေ့လောက်တော့မမြန်တာကို မားမားကသတိထားမိပုံရပါတယ်။

"ညနေကျကျန့်ကောတို့အိမ်သွားမလို့မြန်မြန်ပြန်လာတာ မားရဲ့"

မျက်နှာချိုသွေးသလိုပါးတွေမို့တက်နေအောင်ပြုံးရင်းသူပြောတော့ မားမားကမနိုင်သလိုခေါင်းယမ်းတယ်။

Came From Deepest SomewhereWhere stories live. Discover now