Please, Love Me •-• NaruSasu

Hasret

"Bu geceyi unutalım." "?!" Naruto duyduklarını idrak etmeye çalışıyordu. "N-ne demek unutalım?" Sasuke yataktan yavaşça kalkarken ifadesini hiç bozmadan konuşmaya devam etti. "Neden buna izin verdim hiç bir fikrim yok fakat şunu biliyorum ki bu bir daha gerçekleşmeyecek."

"...seni iğrendirdim mi?" "Hayır...sadece bunun bir hata olduğunu ve bir daha yaşanmayacağını söylemeye çalışıyorum. Şimdi gidiyorum." Naruto ağzı açık bir şekilde Sasuke'nin odadan çıkmasını izledi. Anlamıyordu, neden Sasuke bir anda böyle davranmaya başlamıştı? Halbuki gece oldukça memnun gözüküyordu. Naruto kalbini acıtan bu düşünceler ile birlikte iken Sasuke hızla odasına yöneldi.

Vakit kaybetmeden kendini duşa attı ve en nihayetinde derin bir nefes alabilmişti. Başından akan sular yüzünü ıslatırken banyoyu su sesiyle dolduruyordu. Bu boğuk sesin içinden farklı bir mırıltı duyuldu. "Aptalsın..." Bir süre sonra aynı ses daha net bir şekilde çıkmıştı. "Aptalsın Sasuke! Neden bir alfaya gönlünü kaptırıyorsun? Neden kaçtığını ne çabuk unuttun." Sasuke kendiyle savaşıyordu âdeta. Kalbindeki ağrının asla var olmamasını diledi fakat artık çok geçti.

Sasuke duştan çıktığında vücudu oldukça ağrıyordu, buna rağmen güçlü durmaya çalıştı. Tedirgin adımlarla mutfağa indi ve indiğinde tam da tahmin ettiği gibi Naruto oradaydı. Masada oturmuş olan Menma ile konuşuyordu. "Baba, bugün de oyun oynayalım~" "Üzgünüm, Menma'm. Bugün babanın işi var." "Yaaa! Sasuke abiyy, babam bugün bizle oynamicakmış~" "..."

Sasuke sessiz kalmıştı çünkü Naruto'nun gitmesi onun aklını toplaması için bir fırsattı. Yine de Menma'yı kırmak istemedi. "Babanla akşam gelince oynarsınız Menma." "Peki ya sen? Sen bizimle oynamican mı?" "Oynarım tabi~" Sasuke bunları derken zoraki gülümsedi ve Naruto bu durumun oldukça farkındaydı. Kahvaltı masasında tek bir çıt yoktu, Menma bile konuşurken sanki kendi kendine konuşuyormuş gibiydi. Ne babasından ne de Sasuke'den cevap alamıyordu.

En nihayetinde kahvaltı bitince Naruto işe gitmek için hazırlanmaya çıktı. Bir süre sonra evden çıkmıştı, evde sadece Menma ve Sasuke kalmıştı. "Sasuke abiy?" "Menma ben mutfağı toplayıp geliyorum, sen beni odanda bekle tamam mı?" "Timam~" Sasuke mutfağı toparlamıştı fakat hâlâ mutfaktaydı. Yukarı Menma'nın yanına çıkması gerekirken o mutfakta derin düşünceler eşliğinde pencereden gökyüzünü izliyordu. "Şimdi anladım..."

Sasuke acı gerçeği kabullenmişti, hayatını karartan alfalardan nefret edeceğine söz veren Sasuke şimdi gerçekler ile yüzleşiyordu. "....Naruto'ya aşık oldum...ama hâlâ çok geç değil. Şimdi ondan uzaklaşırsam eğer..." "Sasuke abiy?" Sasuke, Menma'nın sesini duyunca yerinden sıçramıştı.

"M-Menma?" "Geç kaldın." "Üzgünüm, şimdi geliyorum." Menma kafasını onaylarmışcasına salladı ve odasına doğru koşmaya başladı. Sasuke ise onu bekleyen bu miniğin peşinden gitti.

***

Akşam olmuştu ve Naruto'nun işten gelme saati çoktan gelmişti. Sasuke bunun bilinciyle tedirginleşmiş ve Naruto gelince ne diyeceğini bilemiyordu. "Kapıyı açınca ne demeliyim? İlk evlendiğimiz zamanki gibi görmezden mi gelsem? Yada..." Sasuke'nin önündeki duran Menma ile kendine gelmişti. "Menma, ne oldu?" "Kapı çalıyoy Sasuke abiy! Neden duymuyoysun? Babam geldi kesin~"

Menma kapıya doğru koşarken Sasuke'de aceleyle peşinden gitti. Giderken aklından şunları geçiriyordu. "Bu aptal alfa neden anahtarını yanına almıyor ki? Beni zor durumda bırakmak için elinden geleni yapıyor!" Sasuke kapıyı açtığında Naruto tam karşısındaydı. Hemde elinde gül demeti bulunduruyordu. Sasuke neye uğradığına şaşırmıştı. "Bu da ne?"

Naruto hafif kızaran bir yüz ifadesiyle karşılık verirken bir yandan çekiniyor gibiydi. "Çiçek...Seversin diye aldım." Sasuke şaşkın bir ifadeyle çiçeklere bakıyordu. "Çiçeği almican mı Sasuke abiy?" "Ah!" Sasuke telaşla Naruto'nun elindeki çiçeği aldı, Naruto ise onu bekleyen oğlunu kucağına alıp içeriye geçti. "Bensiz ne yaptınız Menma'm?" "Çizgi film izlediyk~" "Daha sonra?"

Sasuke Naruto ve Menma'nın uzaklaşan sesini daha fazla duyamayınca kafasını çiçeklere gömdü ve kendi kendine mırıldandı. "Neyseki çiçeklerin iğneleri alınmış..." Sasuke bir süre bu şekilde kaldıktan sonra kafasını kaldırdı ve bir domates kadar kızaran yüzü ile şunları homurdandı. "Çok tatlı~ Ben bu alfa ile ne yapacağım?" Sasuke elindeki çiçek buketini odasına götürdükten sonra yemek için aşağı indi. Günün geri kalanında ise Sasuke, Naruto ile göz göze gelmekten kaçındı.

Bu kaçış bir 3 gün devam etti. Ta ki 3. günün akşamına kadar. Ailecek yemek yiyen mutlu bir aile tablosuydu bu fakat tablonun bir de görünmeyen tarafı vardı. Naruto tabağında ki son lokmayıda ağzına attıktan sonra söze girdi. "Yarın bir haftalık bir iş gezisine gidiyorum." "Yine mi~" Menma alışık olduğu bu duruma hayıflanırken Sasuke böyle bir şeyi duymayı beklemiyordu.

"İ-iş gezisi mi?" "Evet, yılda en az bir kez gittiğim bir gezi." "Oh..." Sasuke bir şey demem demek istiyordu fakat ne diyebilirdi ki? Gitme dese gitmeyecek miydi? Sessiz kalmaktan başka çaresi yoktu.

***

Ertesi gün Naruto erkenden iş gezisi için yola çıkmıştı. Menma ve Sasuke uyuduğu için onları uyandırmak istemedi. Gitmeden Menma'nın alnına bir öpücük kondurmuştu. Sasuke'nin odasının kapısından ise gitmeden son bir kez Sasuke'ye bakmıştı. Her şey hazır olduğunda sessizce evden çıkmıştı. Sasuke çok geç olmadan kalkmıştı, kalkar kalkmaz aklına Naruto gelmişti. "Naruto bugün gidecek..." Yatağından kalktı ve yüzünü yıkadıktan sonra Naruto'nun odasının önüne kadar gitti.

Kapıdan içeri baktığında Naruto'yu içeride göremeyen Sasuke merakla aşağı indi. Naruto'yu oradada göremeyince hayal kırıklığına uğramıştı. "Naruto...gitti mi? Bizi görmeden?" Belki de sadece onu görmeden gitmişti. "Sasuke abiy?" Sasuke sesinden geldiği yöne bakınca yeni uyanmış Menma'yı gördü. Gözlerini oyalıyor ve saf bir yüzle Sasuke'ye bakıyordu. "Ne yapıyoysun?" "Menma, babanı giderken gördün mü?"

"Hayıy ama babam hep eyken gidey. Neden soydun?" "Ah...öylesine. Hadi sen yüzünü yıka, bende kahvaltı hazırlayayım." "Timam~" Sasuke bunu duyunca birazda olsa kendini rahatlatmıştı. Eğer Naruto bilerek kendini Sasuke'den uzaklaştırsaydı bu onun için büyük bir acı olurdu. *** Günler su gibi akıp geçiyordu. Naruto gideli çoktan 4 gün olmuştu. Sasuke kabul edemediği aşkının özlemiyle yanıyordu. Daha önce ona böyle iyi davranan bir annesi birde abisiydi fakat şimdi onu hiç bir sebebi olmadan seven ve ona değer veren birisi vardı.

Belki en başından beri birbirlerine bağlanmışlardı da haberleri yoktu. Onu görmek istiyordu fakat Sasuke'de, Naruto'nun tek bir fotoğrafı bile yoktu. Ev sadece Menma'nın fotoğraflarıyla doluydu. "Belki?" Sasuke fotoğraf bulma umuduyla Naruto'nun odasına girdi. Sasuke duvarda asılı olan fotoğrafları görünce oraya doğru yöneldi. Menma'nın bebeklik fotografları, ilk yürüdüğü zaman ait fotoğraflar vb. Tam Sasuke umudunu kesecekken bir fotoğraf daha gözüne battı. "..." Naruto ve Menma'nın fotoğrafı...

Naruto 3 yaşında olan oğlunu kucağında tutmuş ve ikisininde gülücükler saçtığı bir resim. "Ne kadar güzel bir anı." Sasuke fotoğrafa uzunca bir süre baktı, özellikle Naruto'nun yüzüne. Aklından silinmesini istemediği bir resimdi. Sasuke hayranlıkla izlerken daldığı bu resimden onu ayıran Menma'nın sesi oldu. "Sasuke abiy~" Sasuke, Menma'nın sesini duyunca korkmuştu fakat bununcok fazla belli etmemişti. "Menma?" Menma yavaşça Sasuke'ye yaklaştı, bakışları Sasuke'nin kucağına gelmek istiyormuş gibiydi.

Bu bakışları gören Sasuke, Menma'yı kucağına aldı ve fotoğraflara birlikte bakmaya başladılar. Menma babasının fotoğrafına bakarken şu sözleri söyledi. "Babamı özledim." Sasuke bu cümleleri duyunca kendiside duygularını dile getirmek istedi. "Bende...bende çok özledim." Sasuke sadece bir kaç gündür görmediği alfasına hasret duyuyordu. Bu hasret ile başa çıkmayı öğrenmesi gerekiyordu fakat Bu Sasuke için oldukça yeni ve güçtü.

***

Naruto gideli bir hafta olmuştu ve bu akşam geri dönecekti. Sasuke bunun düşüncesiyle tüm gün sabırsızlıkla saatleri saydı. Onu görmek ve ona sarılmak istiyordu fakat onu görmekle yetinmek zorundaydı. Ne de olsa onu kendisinden uzaklaştıran Sasuke idi. "SASUKE ABİY! KAPI! BABAM GELDİY~" Sasuke ve Menma kapıya hızla yönelirken Sasuke'nin kalbi her an yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.

Elleri titriyordu ve bu kapıyı açmak için elini uzattığında daha da belli olmuştu. Sasuke derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı. Karsısında hasretini çektiği alfası durmuyordu. Elinde poşetle ve onlara gülen yüzle bakan kişi... "Sakura?..."
"Selam~"

Oy atmayı unutmayın~♡~