Please, Love Me •-• NaruSasu

Itachi!

Naruto ve Sasuke birbirlerine itiraf edeli birkaç hafta olmuştu. Naruto işlerinin yoğun olduğu bir zamandan geçtiğinden erkenden işe gitmişti. Menma bahçede oynuyor, Sasuke ise mutfakta yiyecek şeyler hazırlıyordu. Naruto işe erken gittiğinden kahvaltı dahi yapmamıştı. Bu sebeple Sasuke, Naruto'ya atıştırmalık bir şeyler hazırlıyordu. "MENMA!"

Menma, Sasuke'nin sesini duyunca hızla içeri girdi. "Gidiyoy muyuz?" "Gidiyoruz, gel." Menma, Sasuke'nin sağ elini tutmuş ve birlikte kapıya doğru yönelmişlerdi. Sasuke ailesinin adamlarına yakalanmamak için maske ve şapka takmayı ihmal etmemişti. Kapıdan çıkarken bile etrafına şüpheyle bakıyor ve içten içe korkuyordu. Yine de Naruto'ya bir süpriz yapmayı o kadar istemişti ki sabretmek zorundaydı.

"Ayakkabını giydin mi?" "Evet~" Yavaştan yola koyulmuşlardı, şirket yakında bulunduğunda yürüyerek de gidilebilirdi. "Sasuke abiy, yakında okullay başlıyoy." "Evet Menma'm. Sende başlayacaksın okula." "Yaşasın~ bende okumalıyım ki babamla işe gidebileyim. Bu sayede babamdan uzak kalmam~" Bu sözler Sasuke'yi duygulandırmıştı. Bir çocuğun babasına karşı olan özlemi bu denli mi büyük olurdu?

"Menma, baban bize olabildiğince vakit ayırmıyor mu?" "Ayırıyoy ama ben hep babamın yanında olmak istiyoyum~ seninde yanında olmak istiyoyum~ beyaber işe gidelim." Sasuke bu lafın üstüne kıkırdamıştı. Oldukça sevimli olan bu sohbet devam etmişti. En nihayetinde şirkete vardıklarında Menma heyecanla koşmaya başlamıştı. "MENMA! DÜŞECEKSİN!" Sasuke âdeta dejavu yaşıyordu. Sasuke kapıdan içeri girerken içinde büyük bir heyecan vardı.

Naruto'nun onu göründeki tepkisini düşündükçe istemsizce sırıtmaya başlıyordu. Sasuke içeri girdiğinde bir süre etrafa bakındı. Sasuke fark etmemişti fakat onun güzelliği dikkatleri üzerine çekmişti.

Menma uzun boylu, kahverengi saçları olan bir adamın yanında onunla sohbet ediyordu. Sasuke onların yanlarına gittiğinde Menma heyecanla Sasuke'yi gösterdi. "Bu Sasuke abim~" "Öyle mi~ Tanıştığıma memnun oldum Sasuke-kun." Sasuke kendisine samimi bir şekilde yaklaşan adama zar zor gülümsedi.

Normalde böyle bir şey olsa görmezden gelirdi, ne de olsa karşısındaki bir alfa. "Evet, bende..." "Ah! İsmim Kiba İnuzuka." "Kiba..." Sasuke gözlerini kaçırıp Menma'ya bakınca onu parlayan, heyecan dolu gözlerini gördü. "Sasuke abiy, Kiba abiy beni parka götürebilir mi?" Kiba bunu duyunca o kadar mutlu olmuştu ki yüzünde ki parlayan ifadeden her şey anlaşılıyordu. "Sizin için uygun mudur?"

Kiba, Sasuke'nin sorusuna derhal cevap verdi. "Tabi tabi, bende dinlenmiş olurum." Anlaşılan bu Kiba için işten kaçmaya bahaneydi. Kiba, Menma'yı da alıp parka giderken Sasuke danışmanın oraya ilerledi. Danışmandaki kadın iş gülümsemesi ile Sasuke'yi karşıladı. "Buyrun?" "Uzumaki Naruto ile görüşebilir miyim?" Bu soru kadının yüzünde "Sen kimsin ki patronla görüşmek istiyorsun?" dermişcesine bir bakış oluşturmuştu.

Bu Sasuke'yi rahatsız etsede ifadesini hiç bozmadan konuşmaya devam etti. "Eşiyim, geldiğimi haber eder misiniz?" Sasuke'nin sözlerini duyanlar şaşkınlıkla o tarafa dönmüş ve Sasuke'nin üzerinde olan ilgiyi daha da arttırmışlardı. Danışman kadın ise hoş olmayan bir ifade ile telefon açtı. "Efendim, burada Naruto-sama'yı görmek isteyen biri var." "...tamam gönderiyorum." Sasuke bakışları görmezden gelmeye çalışırken danışman kadından gözünü ayırmıyordu.

Eğer ayırırsa etraftaki bakışlara daha ziyade maruz kalacağını biliyordu. "Beni takip edin!" Kadının tavrı Sasuke'nin hiç hoşuna gitmesede huzursuzluk çıkarmak istemiyordu. Kadını takip ederek asansöre bindiler, oldukça lüks bir şirket olduğu her yerinden belli oluyordu. "Ne kadar ihtişamlı bir şirket." "Bu Uzumaki ailesinin en küçük şirketi, hiç şaşırmayın." Sasuke şaşkınlıkla kadına bakarken asansör durmuştu.