Please, Love Me •-• NaruSasu

Piknik

"Sasuke...Menma ne zaman sana anne diyecek?" Sasuke'ye sorulan bu soru onu şaşırtmış ve germişti. "Daha dün evlendik. Menma'nın beni annesi olarak görmesi uzun sürecektir, bu kadar acele etme." "...ben sadece ne kadar erken kabullenirse o kadar iyi olacağını düşündüm." "Hayır, zamanı gelince ben halledicem." Bu konuşmadan sonra Naruto düşüncelere dalmış ve hüzünlü gözüküyordu. Sasuke alfalara duyduğu kine rağmen Naruto'ya çok üzülmüş ve kendini kötü hissetmişti. Genç yaşta eşini kaybetmişti, tabi bu Sasuke'nin tahminiydi.

Sasuke gerçekleri sormaya asla cesaret edemedi ve edemeyecekti. Oğlu için kendini dahi feda etmeye razı olan bu yalnız babaya acıyordu. Ya peki Menma? Annesini bebekken kaybetmiş ve anne sevgisi olmadan büyümüştü. Anne nedir bilmiyordu ve belkide sırf bu sebeple kaç geceyi kalbi yarım, ağlayarak geçirdi. Sasuke her ne kadar bu baba ve oğul ile yeni tanışmış olsa da onlara büyük sempati duyuyordu. Onların hüznü ile hüzünleniyordu. Çok geçmeden Naruto hazırlanıp işe gitti.

Sasuke ile Menma evde tek kalmıştı ve Sasuke evliliğin ilk günü yeni evladı ile ilgilenmeliydi. "Bir çocuğa nasıl bakılır ki?" Sasuke bu konuda bilgisizdi, tek yapabildiği Menma'nın yanına gidip onu uzaktan izlemekti. Kapısında onu izleyen Sasuke'yi fark eden Menma oturduğu yerden kalkarak Sasuke'ye koştu. "Sasuke abii~ gel benimle oyna!" "Ne oynayalım Menma?" Menma bir süre düşündü ve düşündü en nihayetinde heyecanla bağırdı.

"Supey kahramancılik oynayalım!" "Tamam öyleyse kahraman, seni yakalamaya geliyorum!" "Kyaaa~ KÖTÜ ADAM UZAK DUR BENDEN~" Böylece Sasuke bir şekilde olsa Menma ile vakit geçirmeye başlamıştı. Hizmetçi eve gelip işleri yaparken bile onu fark etmemiş ve sadece Menma ile vakit geçirmişti.

***

Akşam Naruto eve geldiğinde merakla içeri girdi fakat alt katta kimse yoktu. Yavaşça üst kata çıkmaya başladı, çıktıkça sesler duymaya başladı. "BİR DAHA OKU!" Naruto 2. kata çıkıp, Menma'nın odasının önüne geldiğinde sessizce onları izledi. "Menma çok yorulduk değil mi? Açız değil mi?" "HAYIY! Aç diğilim!" "..." Sasuke, Naruto'nun onları izlediğini görünce bunu fırsat bildi. "Menma, baban gelmiş~" Menma babasının geldiğini fark edince heyecanla uyandıkları yatağından fırlayarak babasına doğru koştu. "BABA~"

Naruto ise ona koşarak sarılan oğlunu kucağına aldı ve Sasuke'yi bu yorucu durumdan kurtarmış bulundu. "Yemek yedin mi Menma'm?" "Hayıy ama Sasuke abi ttebokiy sipariş etti." "Tteokbokki mi sipariş ettiniz?" "Eveyt, geliy birazdan. Baba!" Naruto oğlunu hayranlıkla dinlerken bir yandan merdivenlerden aşağı iniyor, Sasuke de peşlerinden geliyordu. Menma ise Naruto'nun kucağında tüm gün ne yaptıklarını anlatıyordu. "Sasuke abiyle kahyamancıylık oynadık sonra biyaz resim yaptık ve ben çok acıktım." "Acıktın mı?"

"Eveyt. Sasuke abiyle kuyabiye yaptık ve yedik. Sana da ayırdık Baba~" "Çok teşekkür ederim~" Naruto bunu derken bir yandan göz ucuyla Sasuke'ye bakıyordu, Sasuke ise kendinden asla taviz vermeyerek göz çevirmişti. "Daha soyna baba, Sasuke abi hikaye okudu ve ben daha fazla okumasını istediym." "Okudu mu peki?" "Hayıy, açıkmış." Naruto bu cevabı gülerek tekrar etti. "Acıkmış?" "Eveyt, açıkmış ve sonya sen geldin." "Oldukça eğlenmişsiniz gibi duruyor." "EVEYT~" Naruto, Sasuke'ye dönerek ona teşekkür etmek amaclı göz kırpmıştı.

Sasuke ona gülümseyerek göz kırpan bu alfaya karşılık her zaman yaptığı gibi göz çevirmişti. Ne de olsa Sasuke sadece Menma için yapmıştı bütün bunları. Bir süre sonra kapı çalmıştı, siparişlerin gelmesiyle ailecek yemek yediler. Yemek bittiğinde Menma'nın uyku vakti gelmişti fakat yatmak istemiyordu. "İSTEMİYOYUM! BEN DE SİZİNLE KALACAM!" "Menma'm...eğer şimdi yatarsan söz yarın ise gitmeyip seninle vakit geçireceğim." "Söz mü?" "Söz!" Naruto anca bu şekilde Menma'yı yatırabilmişti. Sasuke ise Menma yattığı için daha fazla Naruto'nun yanında kalmak istemedi ve odasına doğru yola çıktı.