Please, Love Me •-• NaruSasu

Bu...Hinata!?

"Alo?" "Sakura, beni aramışsın. Bir sorun mu var?" Sakura endişeli bir sesle karşılık verdi. "Sasuke, sizin sokağın oradan geçiyordum." "Ne kadar garip..." "Sabret bi! Anlatıyorum! Neyse sonra abini gördüm, sizin evin yakınlarından geçiyordu. Dikkat etmelisin!"

"Bu erken uyarın için ne kadar müteşekkirim bilemezsin Sakura." "Ne demek canım~ rica ederim~" "Sakura...abimle karşılaştım." Sakura duydukları ile küçük bir şok yaşamış ve bağırmasına sebep olmuştu. "NE!?" "Merak etme, abim kimseye söylemeyecekmiş." O an Sakura hayal kırıklığına uğramıştı ki bu sesinden dahi anlaşılıyordu.

"E madem kimseye söylemeyecekti niye seni aramış? Hadi endişelenip aradı diyelim, niye öldürecekmiş gibi etrafta dolanıyor?" "Benim için fazlasıyla endişelenmiş, hem müsait bir zamanda Naruto ile tanışmak istiyor." "Öyle mi? Naruto, benim zavallı rahmetli arkadaşım." "Abim o kadar gaddar değil. Sırf Naruto benimle evlendi diye onu öldürecek değil ya."

"Tabi canım, ne demezsin. Cenaze ne zaman?" "Of Sakura..." Sasuke, Sakura ile uzun bir muhabbetten sonra yemeği hazırlamaya durmuştu. Menma'yla konuşmayı ise akşama bırakmıştı, bu sayede Naruto da orada olmuş olur. Menma'nın sıkıntısı neyse her iki ebeveynide yanında olacaktı. *** Uzumaki ailesi akşam yemeklerinii yemiş ve ailecek film izliyorlardı.

Sasuke'nin gözü sakin sakin oturan Menma'daydı, onun bu durumu Sasuke'nin hiç hoşuna gitmiyordu. Sasuke yavaşça Naruto'nun kulağına yanaştı ve duyulmayacak bir sesle fısıldadı. "Naruto, Menma eve geldiğimizden beri çok sessiz. Onun için endişeleniyorum." Naruto aynı ses tonuyla Sasuke'nin kulağına fısıldadı. "Bende garip bir şeyler olduğunu düşünüyordum.

Sormaya ne dersin?" Sasuke olumlu anlamda kafasını sallayınca Naruto söze girdi. "Menma'm~" Menma babasının ona seslenişiyle Babasına döndü. "Bir sıkıntın mı var oğlum? Canını sıkan her neyse bize söyleyebilirsin." Menma tereddüt etmis ve konuşmamıştı. "Menma, seni kıracak bir şey mi yaptım?" "HA-HAYIY SASUKE ABİY! Sen bi şey yapmadın..."

Menma'nın bu tepkisi Narutp ve Sasuke'nin daha çok endişelenmesine sebep olmuştu. "Menma, dediklerinden ötürü sana kızmayacağız. Sadece seni anlamak ve bu durumu düzeltmek istiyoruz." "Öyle mi?" "Evet~" Menma babasının bu şevkatli yaklaşımı karşısında en nihayetinde ikna olmuştu. "Ben...paykta çocuklayla oyun oynuyoydum.

Hepsi anneleyiyle olan anılayını anlatıyoylardı sonya sıya bana gelince benim annemin olmadığını söyledim. Onlay da dalga geçip bana güldüley." "Sana güldüler mi?" Naruto sessizdi fakat Sasuke şaşkınlığını sorduğu soruyla dile getirmişti. Tamam, onlarda çocuk fakat öksüz olan bir çocuğa böyle davranılamazdı. Ebeveynlerinin, çocuklarına bunu öğretmesi ve aşılaması gerekiyordu.

Sasuke bu düşünceyle öfkelenmişti fakat aynı zamanda kendini yetersiz hissetmişti. Menma annesinin yokluğu ile üzülüyordu, halbuki Sasuke'nin amacı bu yokluğu Menma'ya hissettirmemekti. "Menma'm senin annen varya~" "Kimmiş o, baba?" Menma'nın gözleri dolmuş, taşıyordu. Naruto ise sakince oğlunu teselli etmeye çalışıyordu. "Sasuke abin~" "Sasuke abiy, benim annem değil! O Sasuke abiy!"

"Hayır Menma'm, o senin annen. Sadece çok geç hayatımıza girdi." Menma babasının dedikleri karşısında sussada ağlamaya devam ediyordu. Onun üzüntüsü Sasuke'yi de üzmüştü. Menma'yı bu halde görmek Sasuke'nin gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Naruto ise ağlamakta olan oğlunu kucakladı ve yukarı odasına götürdü. Ardından ne yaptı etti Menma'yı sakinleştirmeyi başarmıştı. Menma çok geçmeden uykuya dalmış bu sayede Naruto aşağı inebilmişti.

Aşağı indiğinde Sasuke'nin üzgün suratını fark etti. Menma'yı ve Sasuke'yi üzgün görmek Naruto için oldukça zordu. "Sasuke'm~ yatalım mı?" "...olur." Naruto elinden tuttuğu omegasını yatağa kadar götürdü. Âdeta Sasuke, Menma'nın büyümüş versiyonuydu. Bu düşünce Naruto'nun hoşuna gitmiş olacakki bunu Sasuke'yle paylaştı. "Nasıl oluyor da Menma ile bu kadar benziyorsunuz?" Sasuke örtünün altına girmiş, masum bir ifade ile Naruto'ya bir süre baktı.

Naruto bu sevimlilik karşısında kalbi karıncalanıyordu. "Naruto, gel yanıma!" "Geliyorum Sasuke'm~" Naruto, Sasuke'nin davetine icabet edip yanına yattı ve bir süre sarılarak durdular. Bir süre sonra bu huzur veren sessizliği Sasuke bozdu. "Menma'nın annesi olmak için yetersizim." "Hayır, sen harika bir annesin. Sadece Menma daha çok küçük, sana bağlanması için önümüzde uzun bir yol var. İşte o zaman senden başkasını annesi olarak göremeyecek."

Sasuke duydukları karşısında tebessüm etmişti. O an aklına abisinin dedikleri gelince bunu da araya sıkıştırmak istedi. "Naruto, bugün abimle karşılaştım." Naruto bunu duyunca endişeyle Sasuke'ye baktı. "Ne oldu peki?" "Abim anlayışla karşıladı. Beni kimseye söylemeyecekmiş fakat..." "Fakat?" "Seninle tanışmak istiyor."

Naruto bunu duyunca paniklemiş ve gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Be-benimle...tanışmak...istiyor?" "Evet." "Ah...bak şimdi çok gerildim." Sasuke, Naruto'nun bu endişeli halini sevimli bulmuş ve gülmüştü. "Endişelenme, abim oldukça nazik biridir." "Sen öyle diyorsan~" Naruto ve Sasuke'nin tatlı sohbeti bir süre sonra son bulmuş ve kendilerini uykuya vermişlerdi.

***

Uzumaki ailesi sabah kahvaltısını yapmış ve gündelik işlerine koyulmuşlardı. Naruto yukarıda iş için hazırlanırken Sasuke masayı toplamayı yeni bitirmişti. Menma ise sessizce televizyondan favori animesini izliyordu. İşini bitiren Sasuke, Menma ile ilgilenmek için salona giderken kapının çaldığını duydu ve hızla kapıya yöneldi.

"Geldim~" Sasuke kapıyı açtığında karşısında koyu renkli, parlak uzun saçları olan, pamuk kadar beyaz ve yumuşak cildi ile azizeye benzeyen bir kız vardı karşısında. Sasuke kızın yüzüne dikkatli bakınca onu tanımıştı. Bu kız Hyuuga Hinata'nın ta kendisiydi. Yumuşak ve kadifemsi bir ses Sasuke'yi kendine getirmişti. "Acaba Naruto burada mı?"

Sasuke o kadar şaşırmıştı ki tek bir kelime dahi edemiyordu. Karşısında duran bu kadın, Menma'nın annesiydi! "Umm...Afedersiniz?" "Ah! Evet?" "Naruto burada mı? Onunla görüşmek istiyorum, malum onu çok özledim~ uzun zamandır görüşmüyoruz. Ah! Acaba geldiğimi ona haber edebilir misiniz?" Sasuke dehşetle yutkunmaktan başka bir şey yapamamıştı.

Onun bu tepkisi kızı endişelendirsede bu endişesi dikkatini çeken şey ile uçup gitmişti. "HAAAAH! MENMA'M! OĞLUM SEN MİSİN?!" Hinata, Sasuke'yi geçip hızla içeri girmiş ve Menma'nın tombul yanaklarına öpücükler bırakmıştı. "Canım benim~ ne kadar büyümüşsün~ ah...şimdi ağlayacağım...hık..." "Sen kimsin?" "Ah bebeğim~ tabi beni hatırlamazsın. En son görüştüğümüzde elim kadardın~ ben senin annenim~"

"Annem mi?" Menma duydukları ile gözleri parlamış ve sevinçle gülümsemişti. "Anneciğim~" Menma, annesine heyecanla sarılmış, kahkahalar atıyordu. "Seni çok özledim~" "Canım oğlum, bende seni~" Hinata, Menma ile sarılmayı bitirdiğinde merdivenlere gözünü dikti. "Naruto~" Sasuke arkasında Naruto'nun olduğunu anlamış ve dehşetle arkasına dönmüştü.

Naruto gözlerini kocaman açmış bir şekilde Hinata'ya bakıyordu. "Hinata...bu sen misin?" Hinata gözleri yaşlı bir şekilde Naruto'ya bakıyordu. "Geldim Naruto, sizin için geldim." Hinata hızla Naruto'ya doğru koşup ona sarıldı. Naruto ilk başta şaşırsada çok geçmeden o da aynı şekilde sarılarak karşılık verdi. "Hinata...sensiz çok zor zamanlar geçirdim. Oğlumuz..." "Hepsi geçti Naruto~ ben artık buradayım."

Sasuke bu gördüklerine inanamıyor ve kabul edemiyordu. Gözleri dolmuştu ve sesi, nefesi titriyordu. "Na-Naruto?! Bu ne demek oluyor?" Naruto endişeli bir ifade ile Sasuke'ye baktı ve gözlerini kaçırmaya başladı. "Sasuke yanlış anlama..." "Naruto, bu kim?" Naruto, Hinata'nın sorusuyla gözlerini Hinata'ya çevirdi. Hinata ellerinin Naruto'nun göğsüne yaslamışken Naruto ise elini Hinata'nın belinde tutuyordu.

"Hinata...bu omega-" "ONUN EŞİYİM!" Hinata duydukları ile kaşlarını çatmıştı. "Eşi misin? Sanırım anlamakta zorluk çekiyorsun." "NE?!" "Ben Menma'nın annesiyim~ geri döndüm yani artık sana ihtiyaç yok. Sen sadece benim yedeğimdin." Sasuke gözlerinde dehşetin tohumlarını taşıyordu. Ağlamamak için kendini zor tutan Sasuke son çare aşkına, Naruto'ya döndü. Naruto üzüntüyle karşılık verdi.

"Üzgünüm Sasuke, Hinata doğru söylüyor." Sasuke bu duyduklarını kendine yediremiyordu. Kalbindeki ağrı onu öldürecekti. Sasuke acıyla bağırdı. "BU ZAMANA KADAR BENİ METRESİN OLARAK MI YANINDA TUTTUN?!" "Dediğim gibi...çok üzgünüm." Sasuke tutmakta zorlandığı yaşlarını daha fazla tutamıyordu. Sasuke tüm acısını o an dışarı vurdu. "Seni sevmiştim...sana ölümüne aşık olmuştum. Meğer en başından hata yapmışım." Sasuke tüm var gücüyle son kez Naruto'nun adını haykırdı.

"NARUTO!"

Oy atmayı unutmayın ♡~♡