°ILGIN İREN°

1. BÖLÜM

Keyifli okumalar

Kulağımdaki kulaklığı yavaşça çıkarıp boynuma taktım . Sessizliğe ihtiyacım vardı . Hastane bahçesinde bulduğum boş eski bir bankta oturuyordum . Ailem ise kantinde kahvelerini yudumluyorlardır muhtemelen . Tabi hiçbir şey onların umrunda değildi . Hele ki konu ben ise özellikle umursamaz davrandıklarını düşünüyordum. Değmezdi  belki ama ister istemez gözlerim doluyordu.

Onlar benim ailem olmayabilirdi . Üzüleceğim bir durum yok kendi açımdan  . Ama onların ne tepki vereceğini kestiremiyordum.

Karı-koca bipolar olma ihtimalleri yüksek insanlardı. Hem karşı taraf beni  sonuçlardan sonra istemezlerse evden atılırdım. Beni daha fazla barındırmazlardı herhalde . Gerçi onlara bir kötülüğüm de yoktu ama en ufacık hareketim bile onlara battığı için kapı dışarı edilirdim muhtemelen.

Hemşirenin basit bir dikkatsizliği yüzünden hastanede karışmış olabilirdim, gerçekten delirmeme çok az kalmıştı. Reşit olmama bir ay vardı.

Boksördüm , küçüklüğümden beridir bu sporla ilgileniyorum.

Ailemin bana yapmış olduğu sayılı iyiliklerden biride buydu. Küçükken çok ısrar ettiğimden ailem hem daha fazla çenemi çekemediği için hemde 'evde daha az bulunur' düşüncesiyle beni kursa yazdırmıştı.

Tabi kursa vermiş oldukları parayı her gün burnumdan fitil fitil getirdiler tabi orası ayrı .

Melih Abi yıllardır bana boksörlük konusunda birçok şey öğretmiş , koçluğumu üstlenmişti. çok emeği vardı üzerimde , yıllar içerisinde birçok madalya , ün ve güzel paralar kazanmıştım. Tabi buna yasa dışı müsabakalar da maalesef ki dahildi .  Kendimi riske attığımın farkındaydım . Ama parası beni o kadar cezbetmişti ki tehlikeli olmasına rağmen kabul etmiştim. Gerçi o para o kadar tatlı gelmişti ki kısa bir sürede bitirmiştim. Melih Abi ne kadar karşı çıksa da onu dinlememiştim . Ailemin hiçbir şeyden haberleri olmadığı gibi bundan da haberleri yoktu .

Gerçi böyle daha iyiydi yoksa elimdekinden de olurdum . Kazandığım paraları alır üzerine beş kuruş vermezlerdi. Melih Abi'de ailemin bana karşı olan tutumlarını zaman içerisinde anlamıştı. Benim isteğim üzerine de onlara başarılarımdan bahsetmemişti.

Ne kadar da acı bir durum. Oysa diğer çocuklar başarılarını ailelerinin gözüne sokup karşılığında ailelerin gururlu bakışlarını alırlar.

Kaslı bir vücudum vardı. Yapılıydım da aynı zamanda 1.77 boyunda kaslı ve fit bir vücuda sahip olmak açıkcası  özgüvenimi arttırıyordu .

Çalan telefonumla çantama döndüm. Hemen açıp kimin aradığına baktım. Annem arıyordu. Bir kaç saniye telefonla bakıştıktan sonra aramayı yanıtladım.

"Neredesin?"

"Hastanenin bahçesinde."

"2. Kata gel hemen DNA testinin yapıldığı yerin karşısındaki odadayız."

"Tamam"

Bu kadardı bizim iletişimimiz . Hiçbir zaman daha ileriye gitmedi . Hemen kalkıp sırt çantamı taktım ve hastaneye girdim . Asansörü beklerken kalbim ağazımda atıyormuş gibi hissediyordum. Nasıl davranmam hakkında hiçbir fikrim yoktu.

Sonunda annemin tarif ettiği kapının önüne geldiğimde tıklatıp içeri girdim. ' Gel ' komutunu dahi bekleyecek durumda değildim.

Odanın en köşesindeki tek boş sandalyeye geçtim. Karşımda oturan insanlara baktığımda hiç beklemediğim bakışlarla karşılaştım.

Kinli bakıyorlardı. Ama niye ki?!

Karşımda karışmış olabileceğim  kız , anne ve babası vardı.  Öyle bir bakıyorlardı ki kendimi suçlu hissetmiştim . Hiçbir şey yapmadığım halde .

Tekrar ve tekrar  'hiçbir şey yapmadığım halde'

Ne derdi vardı bu insanların benimle 'bakmayın şöyle ' dememek için kendimi zor tutuyordum.

Ben kızla göz temasımı kesmezken doktorun konuşmaya başlamasıyla reflex olarak kafam yana çevrildi.

" DNA testinin sonuçları çıktı . Değerleri incelediğimde üzgünüm ama bir karışıklık söz konusu , zamanında bu karışıklığa sebep olan hemşireyi araştırdığımızda vefat etmiş olduğunu fark ettik hastanemiz adına özür dilerim."

Başı eğik olan adama son bir bakış atıp önüme döndüm . İşte şimdi zaman benim için durmuştu. Nasıl davranmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Gözlerim çevremdekilere deydi .

O kız için kavga ediyorlardı. Annem  kızın bir kolunu karşısındaki kadın ise  kızın diğer kolunu tutmuş çekiştiriyorlardı. Onlar odanın ortasında kavgaya tutuşurken ben odanın en köşesindeki sandalyede , onlardan uzak öylece duruyordum. İzlenme hissiyle yan tarafıma baktığımda doktorun bana acır gibi baktığını görmüştüm. Bir bu eksikti zaten.

Olayın merkezinde olmama rağmen bir o kadarda uzak olmam şaka gibiydi. Benim ailem beni bırakmak için can atarken karşımdaki insanlar kızlarını vermemekte kararlıydılar. Zoruma gidiyordu işte ama kimin umrunda.

İçime dolan kırgınlıkla boğazımda bi' yumru oluştu. Gözlerim dolarken hızla sırt çantamı aldım .Yerimden kalkıp odadan çıktım.
Artık o evde de kalamayacağımı anlamıştım.

Barındırmazlardı ki beni . Eşyalarımı toplamalıydım.  Hastanenin çıkışına geldiğimde hızla gelen taksiyi fark edip elimi kaldırdım.  Durduğu gibi  binip adresi belirttim.

Sol gözümden akan yaşı hemen silerek sakinleşmeye çalıştım. Beni neden sevmediklerini anlayamıyordum . Onlara hiçbir zaman saygısız yapmadım, akademik başarımı hep yüksek tutmuşumdur.

Falan filan , sebepleri yoktu bir kere beni sevmemeye.

Yada ben öyle sanıyorumdur.

Böyle olmamalıydı . Bende sevilmeyi hakediyordum.

.

Vee üst üste yeni kurgular geliyor niye bende bilmiyorum açıkcası jdjdjdjjs

Bölüm nasıldı?

Ilgın İren'i sevdiniz mi?

Üvey aile?

Öz aile?

Babay tatlılarımm