Prenses ve Yabani

Parfüm..

"Parfümünü değiştirmişsin.." demişti adam. 20 yıl sonra sarıldıkları ilk an bunu anlayabilecek kadar koku hafızası mı iyiydi? Yoksa söz konusu Neslihan olduğu için miydi?

Neslihan duyduğu bu cümle ile şaşırmış, ne diyeceğini bilememişti. Kendisi bile 20 sene önce hangi parfümü kullandığını çok net hatırlamazken Güven'in hatırlaması şaşırtmış ama mutlu etmiştir. "Nasıl?" diye sormuştu şaşkınlıkla.

"20 sene önce bu parfümü kullanmıyordun. Değiştirmişsin."

"Evet.." demişti Neslihan ve ameliyathanenin önünden çıkıp gitmişti. Geride Güven'i bırakarak. Güven onu terk edip gitti sandığında değiştirmişti kokusunu. Güven'in en sevdiği şey Neslihan'ın kokusuydu çünkü. Kendisinden o kokuyu aldıkça aklına o günler, Güven'li günler geliyordu Neslihan'ın. Onu unutmak için attığı kocaman bir adım olmuştu bu değişim.

2 Gün Sonra

Neslihan, Güven ile her şeyi konuştukları o sahil kenarına gelmiş, denizi izliyordu. Güven geldiğinden beri ne kadar çok deniz izler olmuştu? Cebinden telefonunu çıkardı Güven'i aradı.

"Efendim.."

O sesi duymuştu. Duyduğu an bütün her şeyi unutmuş, içini huzur kaplamıştı. Seneler önce adı Güven olan ama güvenilmeyi hak etmeyen o adam demişti onun için ama hâlâ sesini duyduğu an bile güvende hissediyordu kendisini. "Güven.. ben hastanenin altındaki sahildeyim. Şu konuştuğumuz yer, gelebilir misin?"

"Tabi ki, önemli bir şey yok dimi? Yaman.."

En son konuşmalarında Ali için endişelenen kendisiyken şimdi Güven'di. İkisinin de birbirlerini aradıklarında akıllarına gelen ilk şey aşkları değil de aşklarının meyvesi olan oğulları oluyordu. Oysaki 20 sene önce ilk birbirleri gelirlerdi akıllarına. Neslihan istemeden gülümsemişti. "İyi Ali.. ben konuşmak istiyorum. Bizimle ilgili.." diyip telefonu kapattı.

Çok geçmeden Güven arkasında belirmişti. Bir süre durdu sadece Neslihan'ı izledi. Daha sonra yanına gelip oturdu. "Bizimle ilgili ne konuşacaksın? En son ikimiz de evliyiz, senin bir karın var diyordun.." dedi Güven acıyla gülerek.

"Öyle bir şey konuşmayacağım zaten. Hâlâ dediklerimin arkasındayım. Hani geçen gün, ameliyathanenin önünde.." diyip gözlerini ellerine indirdi. Gülümseme oluştu yüzünde o anı hatırlayınca. "Sarılınca parfümünü değiştirmişsin demiştin ya. Onunla ilgili konuşacağım."

"Evet.. bir anda deyiverdim. O kadar da önemli bir şey değildi."

"Önemli.. benim için önemli bir şey bu. Evet parfümümü değiştirdim. Sen gidince değiştirdim. Çok seviyordun çünkü kokumu.." diyip eskilerde bir yere gitti. "Bir gün yine tam burada otururken sarılmıştın bana hatırlıyorsun değil mi?" diyerek Güven'e baktı.

Güven onaylayıcı bir şekilde gülümseyip başını salladı. "Hatırlıyorum.."

flashback

Neslihan ve Güven hastaneden çıkmış kendilerini deniz kenarına atmışlardı. Ellerinde kahveleri ile banklara oturmuş sarılarak denizi izliyorlardı. Güven burnunu Neslihan'ın boynuna gömüp kokusunu içine çekti. "Bu kokunu benden başkası duyacak, çok sevecek diye o kadar korkuyorum ki. Bana özelmiş gibi geliyor bu koku, sadece ben koklayabilirmişim gibi.."

Neslihan gülüyor, Güven'in nefesinin boynuna değmesiyle huylanıyordu. Gülücüklerinin arasından zorla "Sadece sana özel çünkü.." diyebilmişti sadece.

Güven, Neslihan'ın boynundan çıkıp gözlerine baktı. "Öyle mi?" diyip gülümseyerek tekrar boynuna döndü ve öpücükler kondurmaya başladı bu sefer.

flashback son

"Sadece sana özel diyince.. o koku bana sadece seni hatırlatıyordu. Gidince değiştirdim, dayanamadım o kokuya."

Güven acıyla gözlerini yummuştu. Ellerini yumruk yapmış dizlerine koymuş bir şekilde Neslihan'a döndü. "Senden hayatını çaldılar yetmedi birde kokunu çaldılar Neslihan.."

"Evet.. ama ben şimdi hayatımı geri kazandığım gibi o kokumu da kazandım." diyip Güven'e yaklaştı. Yaklaştığı an Güven'in burnuna o koku doldu. Neslihan'ın 20 yıl önce kullandığı, Güven'e özel olan o koku.. Gözlerini yumup kokuyu içine hapsetti Güven.

"Neden peki? 20 yıl sonra neden?"

"20 yıl önce sen gittin diye değiştirdim, şimdi de sen geldin diye. Tamam sen evlisin, bizim olurumuz yok ama en azından oğlumun gerçek bir babası var. Engeller de olsa sevdiğim adam yanımda.." diyip burukça gülümseyerek Güven'e baktı. 20 yıl sonra eski kokusuna dönmüş, sesli bir şekilde sevdiğini söylemişti. O kadar özlemişti ki bunları, en çokta Güven'i.. Keşke 2. bir şans verebilselerdi kendilerine. Keşke ikisinin de sorumlulukları, aileleri olmasaydı. o 20lerindeki iki deli aşık olabilselerdi tekrardan. Neslihan yerinden kalktı, son kez bu sefer gülümseyerek baktı sevdiği adama. "Hoşgeldin Güven.. bana kendimi geri verdin, teşekkür ederim."