რომ მივედით ძალიან შემეშინდა ხალხმრავლობა ძალიან მეშინია .თეჰიონი მანქანიდან გადავიდა და კარი გამიღო მე კი ისევ ისე ვიჯექი მანქანიდან არ გადმოვდიოდი .თეჰიონმა კი ცუდად მითხრა
თეჰიონი-გადმოდი ტუ არ გუნდა ,რომ ძალით გადმოგათრიო იცოდე მტკივნეული იქნება.
ამ სიტყვებმა უფრო შემაშინა ამიტომ ვამჯობინე მანქანიდან გადავსულიყავი.
რომ გადავედი თეჰიონმა ხელი წელზე მომხვია და მისკენ მიბიძგა ჩემს ყურთან დაიხარა და მითხრა
თეჰიონი-ისეთი არაფერი გააკეთო ,რომ სანანებელი გაგიხდეს.გასაგებია?
მე-კი
ამის შემდეგ დარბაზში შევედით თეჰიონმა მოსაცდელ ოთახში დამტოვა მალე გოგოებიც მოვიდნენ.
ნინი-როგორ ხარ?
მე-ცუდად
თეკლა-ნერვიულობ?არაუშავს ყველა ნერვიულობის თავის ქორწილში
მე-არა არ ვნერვიულობ უბრალოდ მეშინია
თვალზე ცრემლი ჩამომიგორდა მაგრამ მალევე მოვიწმინდე ისე რომ მათ არ შეემჩნიათ.თორემ ატასი შეკითხვას დამისმევდნენ.
არი-რისი?
მე-არაფერია დაივიწყე
მას ვერ ვეტყოდი,რომ მისი ძმის მეშინოდა.
ცოტახანში ნამჯუნი შემოვიდა და გვითხრა ,რომ გასვლის დრო იყო.
დიდი კარების წინ ვდგავარ რომელიც ძალიან მალე გაღება და იქ ერთი ნაბიჯის შედგმით მთელი ჩემი ცხოვრება შეიცვლება.წესით ეს დღე ჩემთვის ყველაზე ბედნიერი დღე უნდა ყოფილიყო,მაგრამ ახლა პირიქით არის.მინახავს,როცა ძმებს და მამებს შეჰყავთ დარბაზში პატარძალი ,მაგრამ მე მომიწევს მარტო შესვლა.ამ ფიქრებიდან ნამჯუნის ხმას გამოვყავარ
ნამჯუნი-ნერვიულობ?
მე-არა...მეშინია
ნამჯუნი-გინდა მე მიგიყვანო თეჰიონთან?
მე-ამას მართლა გააკეთებ?
ნამჯუნი-რათქმაუნდა შენ ჩემი და ხარ.
მე-მადლობა
მალე კარები გაიხსნა ნამჯუნმა ხელი მომკიდა და თეჰიონისკენ მივყავდი.ყველა მე მიყურებდა მე კი თეჰიონს ვუყურებდი თეჰიონი კი მე
YOU ARE READING
🖤ტანჯვიდან ბედნიერებამდე🖤
حركة (أكشن)ორი განადგურებული ადამიანი... ორი განადგურებული სული... ორი გატეხილი გული,რომელიც ერთმანეთისთვის ძგერს. ამ გულების პატრონები კი იმას ვერ ხვდებიან,რომ ისინი ერთმანეთით ცოცხლობენ და სუნთქავენ.
