Kenma annesi ile babasının ayrılması sonucu annesi ile yeni bir yere taşınırlar. Yeni okul ve arkadaşlıklar ile ilgilenmesi gerekirken bambaşka bir şey ile ilgilenir ve tüm okul bunu öğrenir.
Okulun oyun klubüne katılması ile anonim bir isim ile ok...
Esneme hareketlerini güç bela yapmıştım ama koşunun daha 30. metresine gelmeden yere yığılmıştım. Evet abartmıyorum sahanın ortasında yatıyordum ve yanımdan geçen kızlar bana gülerek bakıyorlardı.
Yavaşça kendimi zorlayarak ayağa kalktım ve o ara ne olduğunu anlamadan beni birisi bildiğiniz sırtlayarak ağaçların oraya götürdü. Ağacın yanına beni bıraktığında kim olduğunu anlamıştım.
Bu Suna'ydı. Hocanın revir yasak dediği çocuk. Ne olduğunu anlamadan ona bakıyordum. "Uykusuz birini görünce anında anlarım yeni çocuk. Hem dr sen benim revire gitme biletimsin." dedi.
"Ne?" dediğimde bana baktı ve ofladı. "Bu taraftan şu kapıya kadar koşabilir misin? Çünkü az sonra Hinata 10 saniyeliğine hocayı oyalayacak ."
Kapıya baktığım an oraya ölsemde koşamıyacağımı anlamıştım. Yüzümdeki ifeadeyi gören Suna bakakaldı. "Gerçekten Kenma kaç gündür uyanıksın?" ciddi bir şekilde sormuştu.
"Üç gün... Ama arada 4 saat uyudum." Sanki beni daha çok düzgün gösterecekmiş gibi saatte söylemiştim. "Lütfen bana günlük 4 saat olduğunu söyle."
"Toplam dört saat." Bana ciddi misin der gibi baktı. "Siktir ama senim yerinde olsam şuanda bayılmıştım." Geri sahaya baktığında hemen bana döndü.
"Hinata işareti verdi.Az sonra koşuyoruz." Bana baktıktan sonra ofladı. "Kaç kilosu-" Islık sesini duyması ile ben daha ne olduğunu anlamadan beni omzuna atarak koşmaya başladı.
Onun arkasından arkamızdakilere bakmıştım. Erkekler gülerken kızlar alışmış gibi ilgilenmiyordu bile. O an Kuroo ile gözlerim kesişti. Kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Eminim ki Suna'nın omzunda olmama şaşırmıştı.
Bakışmamızı bölen binaya girmemiz ve Suna'nın beni yere bırakması oldu. "Ohh yakalanmadık." Yerde yatmaya devam ediyordum."Hadi gel revire." İstemeye istemeye yerden kalktım.
Revire geldiğimde hemen en az güneş alan ve en göze batmayan yere yattım. Yanımdaki yatağada Suna yatmıştı. "Gerçekten hafifmişsin." Uyku ile uyanıklık arasındaydım. "Ne?" diyebildim sadece. Ardından gözlerim kapanmıştı. Sonunda uyumuştum.
˚₊‧꒰ა ☆ ໒꒱ ‧₊˚
Gözümü açtığımda beyaz tavana bakmıştım. Okulun revirinin tavanının bu kadar temiz olması şahsen şaşırtıcıydı. Gözüm ışığa alışınca yan tarafa doğru döndüm. Kuroo ve Suna birbirine sarılmış uyuyorlardı.
Tabi buna sarılmak denirse. Kuroo, Suna'nın bacaklarına sarılmış, Suna'da çantasına sarılmıştı. İkisinin uyuya kaldığı o kadar belliydi ki. Onlara doğru uzanmaya çalıştığımda kolumdaki acı ile durdum.
Kolumdaki serumu görünce aniden buranın revir olmadığını anladım. Hastane yatağında yatıyordum ve yanda ise onlar diğer yatakta yatıyordu. Aniden uyumadan sonraki son saniyelerim aklıma geldi.
Revirde uyandıktan sonra ayağa kalkmaya çalışmıştım, gözlerimin kararıp yere düşmemi ve Kuroo'nun beni yakalaması aklımdaki son anlarımdı.
Tavana bakmaktan artık canım çok sıkılmıştı. Serumu elime alarak ayağa kalktım ve çantamı oda da aramaya başladım. Çantam Suna'nın hemen yanındaydı. İçinden nintendomu aldım. Kuroo'ya gözüm kaydığında güneşin tam dudaklarına geldiğini fark etmiştim.
Az sonra güneş gözüne gelicekti perdeyi kapatmam gerekti sanırım. Çünkü zaten yeterince benimle uğraşmışlardı. Onu izlemeyi bırakıp perdeyi hızlıca kapattım ve yatağımın içine girip oyun oynadım.
˚₊‧꒰ა ☆ ໒꒱ ‧₊˚
Doktor içeri girmiş bir bana birde vücudunun yarısı yataktan düşmesine rağmen hâlâ daha uyuyan Suna'ya bakıyordu. "Onların sana refakatçi olduğunu bana söyleme." Doktor bana onlara bakarak konuşmuştu.
Ardından bana döndü. " Sadece fazla uykusuzluk ve yetersiz beslenmişsin Kenma. Sadece daha fazla uyumaya çalışmanı öneririm. Eğer istersen hastanenin psikologundan sana randevu alabilirim." Altü üstü bir kaç gündür uyumuyordum. "Hayır teşekkür ederim." diye reddettim.
"Ebeveynin geldi ve masrafları karşıladı. Burada 3 saate yakın durdu ama acil işi olduğunu söyledi. Sana da küçük bir not bıraktı." Uzattığı notu aldım ve teşekkür ettim. Ardından odadan çıkmıştı.
İkiye katlanan notu açtım.
"Büyük dayımın öldüğünü öğrendim yakışıklım. Birkaç gün evde olamayacağım özür dilerim. Evde masaya para bıraktım. Kendiye iyi bak canım. -oda no 21. kezume kenma' nın notu
Anlaşılan biraz daha uykusuz kalıcaktım. Sadece oyun günlerim başlamıştı. "Neden uyumuyorsun?" Kuroo'nun aniden konuşması ile ödüm patlamıştı.
Yatakta oturuyordu. Elini tişörtünün içinden sokmuş ve göğsünü kaşıyordu. Kıyafetinin açılan yerinden karın kasları belli oluyordu. "Kenma beni izlemen bittiyse neden uyumuyorsun?" Daldığımı farkedince hemen geri ona döndüm.
"Canım uyumak istemiyor." Bana inanmıyor gibi bakıyordu, kısık gözleriyle. "Geceleri oyun oynuyorum." Bana biraz daha baktı ve ardından üstümdeki kıyafetlerime ve bana bakmaya başlamıştı. Nedense utanmış hissettim. Yüzüm kolay kızarırdı, yüzümü görmemesi için diğer tarafa döndüm. Hâla daha bana bakıyordu.
"Doktor hastaneden artık çıkmamızı söyledi. İstersen Suna'yı uyandır." diyebildim sadece. Ne diye beni incelediyse. Bugün eski hırkamı giymiştim keşke yeni olanı giyseydim.
˚₊‧꒰ა ☆ ໒꒱ ‧₊˚
"Kuroo! Bu aptal çorbanın altı yanıyor. Kenma bana hemen bana su getir." Suna'nın çığlığı evde yankılanıyordu, benim evimde.
"KENMA ALEV ALDI!" Kuroo bile bağrıyordu.
Benim evimde, benim mutfağımda, benim çorbamı yakıyorkardı. Hemde bana sormayarak evime gelmeye karar verdiklerinden beri.
~~~~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EVET BÖLÜMÜZ BİTTİ.
Umarız sevmişsinizdir. Biraz geç geldi yıldızımızın içini doldurmayı unutmayalımmm. 🗣️🗣️🩵
