အချစ်တဲ့ စကားလုံးလေးနှစ်လုံးတည်းရယ် ခံစားရတယ် ပူလောင်ရတယ် ရင်နာရတယ် နာကျင်ရတယ်
သဝန်တိုရတယ် ပြောလို့မပြီးနိုင်တဲ့ခံစားချက်တွေ
ဘာလို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ချစ်ဖို့ ဘာတွေက
အဲ့လောက်ခက်ခဲနေရတာလဲ
ဒါမှမဟုတ် ကံကြမ္မာကသူကို့ဒါမျိုးဖြစ်ရမယ်လို့
စီမံခဲ့လို့လား တစ်ချို့ကပြောတယ် ကံစီမံရာအတိုင်း
ဖြစ်တာာတဲ့ တစ်ချို့ကျတော့ ကံဆိုတာလုပ်အားတဲ့
မလုပ်နိုင်တဲ့လူက ကံကိုပုံချတာတဲ့ ဒါဆိုသူက
ကံကိုပဲပုံချရမှာလား ကိုယ်ကအဖြစ်မရှိတာလို့
တွေးရမှာလား
မေတ္တာဆိုတာအသွားအပြန်ရှိတယ်တဲ့ သူတွက်တော့
ရောင်ပြန်မဟပ်တဲ့မေတ္တာတွေပဲရနေတယ် ကိုယ်က
ပေးတယ် သူကယူတယ် သူကတခြားတစ်ယောက်ကို ပြန်ပေးတယ် တရားပါတယ် သူဘဝက
တကယ်ကို ဒီတိုင်းဖြစ်ကိုဖြစ်ရမယ်လို့ ဘုရားက
သတ်မှတ်ပေးပြီးသာထင်ပါရဲ့
"ထယ်ယောင်း ငါခေါ်နေတာ မကြားဘူးလား
အဝတ်လေးသုံး လေးထည်လျှော်တာကို မပြီးနိုင်ဘူး
ငါဒေါသမထွက်ချင်ဘူး မြန်မြန်ထွက်ခဲ့"
ထယ်ယောင်းလဲအတွေးတွေကိုရပ်ပြီး အဝတ်စားတွေ အမြန်လှန်ကာ အရှေ့ကိုထွက်သွားလိုက်သည်
"ရောက်ပြီ သခင်လေး"
"ဘာလို့အဝတ်လျှော်တာအဲ့လောက်ကြာနေရတာလဲ"
"ဟို ဆီစွန်းနေတာတစ်ထည်တွေ့လို့ သေချာပွတ်နေလိူ့ ကြာသွားတာပါ"
"အင်း အဝတ်စားသွားလဲ ငါနဲ့မြို့ထဲလိုက်ခဲ့"
"ဟုတ်"
ထယ်ယောင်း ဝမ်းပမ်းတသာနဲ့အဝတ်စားသွားလဲလိုက်တယ် ဒါလက်ထပ်ပြီးမှ ပထမဆုံး ဂျောင်ကု
အပြင်ခေါ်တာပဲ ထယ်ယောင်းရင်တွေလဲ ခုန်နေပါပြီ
အဝတ်လဲပြီးအရှေ့အမြန်ထွက်သွားလိုက်တယ်
တော်ကြာ ကြာနေလို့ စိတ်တိုပြီးမသွားတော့ရင်
ဒုက္ခ
ထယ်ယောင်းလဲ ကားနားကိုရောက်တော့ အရှေ့တက်ရမလား အနောက်တက်ရမလား ရွေးနေတုန်း
အရှေ့ခန်းကိုဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ဟိုတနေ့က
ဂျောင်ကုရဲ့အချစ်ဦးချွဲမီနာ ထယ်ယောင်းလဲ
ဝဲနေတဲ့မျက်ရည်ကို မျက်တောင်နဲ့ ပုတ်ခက်ပြီး
အနောက်ခန်းထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်
