*6*

41 15 2
                                    

   "Yaşamak için bir çok kez ölen insan, yaşamayı hakeder..."

Kodlarımı oluşturup defteri dolaba bıraktım.

"Eva defterim bitmek üzere ne yapacağız?"

"Sen merak etme ben hallederim. İlk defter isteyişimde çizimlerim için olduğunu söylemiştim. Şimdi almak daha kolay"

"Teşekkürler Eva"

"Teşekkür etmekten yorulmadın mı Gamze?"

Cevap veremedim sadece gözlerimi kaçırmakla yetindim.

"Gamze Akay psikolog görüşme saatiniz gelmiştir."

"Ah ne zaman bitecek bu görüşmeler."

"Hadi Gamze sana güveniyorum hallediceksin."

Sonra tekrar aynı odaya geldik.

Ve karşımda yine psikolog..

"E düşündün mü?"

"Evet"

"Peki ne konuda eğitiyordu  seni?"

"Hatırlamıyorum." Bunun dedikten sonra bir anda gözlerinde ışıldadı gibi oldu. Ne yani gerçekten unutmamı mı istiyordu.

"Hatırlaman için bir video izletebilir miyim?"

"Şey.. tabi ki, tabi ki de"

Sonra bilgisayarı açıp önüme koydu.

22 Mart 2014

O günü çok iyi hatırlıyordum ama belli etmemem gerekiyordu.

Sonra birden kamerada küçük bir kız çocuğu belirdi. Koşarak yaşlı adama sarıldı.

"Rıfat amca benim babam gitti sen onu bana getirebilir misin?"

"Şey tatlım baban seni çok seviyor ama işlerinden dolayı geri gelemeyecek."

"Ama rıfat amca sen babama söyle kızın seni çok özlemiş de o gelir"

"Söylerim tatlımm ama geleceğinden emin değilim söz vermiyorum tamam mı?"

"Tamam Rıfat amca"

O gün babamın öldüğünü bilseydim bu kadar mutlu olmazdım. Ben onun iş için gittiğini sanıyordum. Bı anda gözlerim doldu.

Napıyorsun öyle karşında psikolog var

Tamamen aklımdan çıkmış

Dikkatli ol zaten boş anını kolluyorlar

Nereden geldiğini bilmediğim ses bana tavsiye veriyordu.

Neyin içinde olduğum belli değil, garip bir iç sesim var. Kodlarımdan başka dayanağım yok. Allah'ım sen yardım et.

Garip diyorsun alınıyorum bak o kadar yardım ediyorum

Hadi kendine gel karşında psikolog var.

Hemen dolu gözleri bırakıp boş gözlere geri döndüm.

"Bir şey hatırladın mı Gamze?"

"Bu küçük kız çocuğu ben miyim?"
Anlamamazlığa vurmak elimden gelen en iyi işti.

"Bu sefer başardık galiba" bunları söylerken mırıldanıyordu.

"Bir şey mi dedin?"

"Ne diyeceğim yine garip garip sesler mi duyuyorsun?"

Doğru belkide sadece anımsamaydı.

"Bittiyse gidebilir miyim?"

"Son birşeyler söyleyeceğim diğer görüşmene kadar babanın eskiden ne iş yaptığını düşün ve çıktıktan sonra kan ver"

"Görüşme bitmiştir."

Tekrar gardianlarla aynı koridorlarda yürüyorduk.

Kendi kendime söylenmeye basladım.
"Çoktokton sonro kon vor"

Bunu duymuş olmalılar ki ikisi bir anda bana doğru döndü.

"Bir şey mi dedin?"

"Yok abicim ben deliyim siz benim dediklerimi takmayın."

"Peki."

Koğuşa geldiğimde Eva yanıma geldi. Orada o kadar çok kendimi sıkmıştım ki koğuşa gelir gelmez ağlamaya başladım.

"Gamze iyi misin ne oluyor?"

"Bugün babamın öldügü günün videosunu izleri bana, Eva ben babamı çok özledim."

"Sakin ol Gamze ne denir bilmiyorum ama lütfen ağlama."

Sarıldı ve belimi sıvazlamaya başladı. Bir süre böyle kaldık.

"Eva ben yaşamak istemiyorum."

"Öyle deme Gamze sen olmazsan ben yaşayamam lütfen."

" Eva ben kimseyi öldürmedim diyorum inanmıyorlar."

"Öyle deme güzelim ben sana inanıyorum sen katil değilsin sen bıcak gördüğümde elin ayağın titriyor nasıl birini öldürebilirsin ki."

"Benim şimdi yaşıtlarım gibi okul, kafe, yurt, arasında gidip gelmek istiyorum benim yaşamaya hakkım yok mu?"

"En çok senin yaşamaya hakkın var Gamze haksızlık etme kendine  başaracağız inan buna ben ilk geldiğimde çabalamıyordum ama sen beni buna inandırdın. Ben aileme dair birşeyler hatırlamaya başladım Gamze, benim güzeller güzeli bir kardeşim var."

"Senin adına çok sevindim Eva sana hemen kodlamayı öğretmem lazım önce bugün ki görüşmeyi kodlamam lazım."

Tam kalkacekken kolumda hissettiğim elle durdum.

"Gamze bak defter aldım."

"İki tane almışsın çok iyi."

"Yani bu defterler için gardianla biraz flörtleştim ama değdi."

"Hazır kıvama getirmişken neden burada olduğunu da sorsaydın keşke."

"Sormadım mı sanıyorsun 'benimle bir geceyi geçirirsen anlatırım' dedi bu arsızlaştı ben kaçayım diyip tüydüm."

"Tamam ama bunları neden normal bir şeymiş gibi anlatıyorsun?"

"Ben eski hayatımda barda garsonluk yapıyordum alışkınım."

"Evaaaa"

"Ne var Gamze?"

"Tekrar hatırladın."

"Ay doğru ben bunu yazayım hemen sende kodlamalarını yap hemen bana kodlamayı öğret."

"Tamam canım görüşürüz"

Diyip ayağa kalktım elime defteri alıp yeni kodlar ekledim ve defteri baştan sona tekrar okudum.

Bölüm sonuuu

Nasıldı

Psikolog ne düşünüyor sizce

Gamze'ye tavsiye👉👉

Yorumlarınızı bekliyorum ne kadar fazla yorum olursa diğer bölüm o kadar hızlı gelir.

Diğer bölümde görüşürüz✨⭐





DENEK 101Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin