DENEK 101

*8*

"İşte şimdi hayattaki acılar, daha da acıtmaya başlar.."

Tekrar koğuşa dönmüştüm birşeyler yapmam lazımdı. O günü hatırlayıp suçlu olmadığımı söylemem gerekiyordu.

"Ne düşünüyorsun Gamze?"

"Her şeyi Eva her şeyi, insanlar düşüne düşüne yok olacak bir gün."

"Gamze seni anlamaya çalışıyorum ama senin çektiklerini bire bir anlayamam üzgünüm. Yardımcı da olamıyorum."

"Öyle düşünme Eva sen benim hayattaki tek şansımsın."

"Peki şimdi ne yapacaksın?"

"Önce görüşmeyi kodlayacağım sonra da dinleneceğim."

(Bu arada arkadaşlar Eva'ya artık ilaç vermeyi bıraktıkları için Gamze Eva'nın yemeklerinden yiyor)

"Peki güzelim sen işlerini yap ben de bir şeyler hatırlamaya çalışayım."

"Sana güveniyorum Eva, kendini çok zorlama."

"Zorlamam kuşum."

Dolabımdaki defteri alıp yazmaya başladım.

9247474:  Ailen Malatya'da yaşıyor.

923947229: babanın ismi Samet

00239382: psikolog kesinlikle yalan söylüyor aileni ben çağırmadım derken derince yutkunduğunu gördüm

Kodları yazarken başka koda dönüştürebileceğim bir şey varmı diye duraksadım.

Birkaç kod daha yazıp defterin tamamını tekrar tekrar okudum.

Göz kapaklarım ağır gelmeye başlayınca kendimi yatağa bıraktım.

Küçük güzel bir kız iş dönüşü babasına sarılıyor babası ise kızının saçlarını okşuyor. Sonra birden uçuyor gibi hissediyorum bir odaya geliyorum. Kızın babası burada ama kız yok.

Sonra adam telefondaki kişiyle konuşmaya başlıyor. Konuşmalar tam duyulmasa da aradan anladığım net cümleler beni bir bilinmemezliğe sürüklüyor.

"Kızın hastalığı çok katkı sağlıyor."

"İnsanlık adına çok muhteşem bir tanı kazandık"

Sonra herşey bulanıklaşıyor. Kendimi bir pembe odada buluyorum. Az önceki kız yatakta uyuyor. O sırada odaya babası giriyor. Kızın yanına gidiyor ve elindeki şırıngayı enjekte ediyor.

"Her şey senin için güzel kızım." dedikten sonra saçlarını öpüp odadan çıkıyor. Kızın yanına biraz daha yaklaşıyorum. Koluna baktığımda şırınganın etkisiyle biraz kızarmış olduğunu görüyorum.

Fakat kolunun diğer taraflarındaki şırınga izlerini görüyorum. Sürekli enjekte ediyorlardı demek ki.

Kız biraz kıpırdandıktan sonra uyanıyor. Masasının kenarındaki cam fanusun yanına gidiyor.

"Senin ismini unuttum. İsmin neydi güzel balık?"

Kırmızı balık bana birşeyler anımsatıyor. Birazcıkta kötü hissediyorum kendimi.

O sırada odaya tekrar o adam giriyor. Kız önce babasına şaşkın şaşkın bakıyor. Sonra tanımak istercesine süzüyor.

Kahretsin bu şırınga onun hafızasını sıfırlıyor.

Eğer günde bir kere alıyorsa bile çok ciddi problemlere yol açabilir.

Nasıl göze alıyordu ki, belki bir gün o kız kendini bile unutacaktı.

Sahi  kendi adını hatırlıyor muydu? O da bir ihtimal..

Görüntüler tekrar bulanıklaşıyor ve gözlerimi açıyorum.

Karanlıktan aydınlığa...

Kolunu aç

Ne istiyorsun benden nereden geldiğini bilmediğim ses

Kolunu aç dedim sana

Bu cümleyle kolumu biraz sıyırıyorum. İğne izleri kolumun başından başlıyor. Dirseğimin iç kısmına doğru çoğalıyordu.

Nasıl yani o gördüğüm kız ben miydim?

Bölüm sonuuu

Nasıldı?

Sizleri seviyorummm

Diğer bölümde görüsürüzzz