Merak ettiğim bir soru sordum, "Neden geldiniz?"
"Gelmemizden memnun değil misin yoksa?" Annemin yapmacık hareketlerinden memnun değilim demek vardı da.
"Ondan değil ya merak ettim."
"Annem ve babam seni görmek istediler."
Kaşlarımı çattım, "Niye...
"Ben sana ne dedim?! Hiçbir erkekle aranda bir şey olmayacak demedim mi? Nerenden dinliyorsun sen beni?!" İşte annemin gerçek yüzü ortaya çıkmaya başlamıştı.
Bu konuda da yapmacık olamazdı. İnsanlara onun gerçek yüzünü göstermek istedim. Onu alttan alacaktım.
"Ne oldu anne?" Telefonu sertçe elime verdi. Telefonda Halit ile olan bir fotoğrafım vardı.
Halit en yakın arkadaşımdı ama anlaşılan annem onu sevgilim sanmıştı. Sanmakta haklıydı çünkü fotoğrafta cidden yakındık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Anne bunu nereden buldun?"
"Telefonunu odada bırakmışsın mesaj geldi bende baktım! Kim bu çocuk?!"
"Halit"
Annem bağırmaya devam etti. "Lavim Halit kim? Sevgilin mi var?! Ne dedim ben sana?" Sakin cevap verecektim ki gerçek yüzü ortaya çıksın.
"Anne yanlış anlamışsın o benim en yakın arkadaşım."
"Lavim bak beni delirtme, en yakın arkadaşın neden erkek?!" Gözü dönmüştü, çok sinirliydi. Hadi bana tokat at herkes görsün. Hadi iğrenç karı ne duruyorsun?
"Evet, sevgilim" bilerek onu çıldırtacaktım ve beklediğim an geldi elini kaldırdı tam tokat atacaktı ki Füsun abla tuttu ve bir odaya çekti. Herkes şok içinde bakıyordu.
"Dışarı çıkar mısınız?" Babam ve Murat abi dışarı çıktı Barın da çıkıyordu kolundan tutup kendime çektim ve kapıyı kapattım.
"Sen kalabilirsin"
"Niye?" Dedi anlamsız bakışlarla. Yalnız durursam kendimi yiyecektim. En azından yanımda kalsın istiyordum.
"İstersen git."
"Tamam gitmiyorum." Yatağıma oturdu. Bende yanına oturdum.
"Sevgilin mi var?" Diye sordu. Tamda beklediğim soru.
"Az önce duydun zannediyordum ama"
"Cidden var mı? Bilerek mi söyledin? Ondan soruyorum."
Yüzünü ellerimle ittirerek, "Hayır, sadece annemi çıldırtmaya bayılıyorum."
"Anneni niye çıldırmasını istiyorsun ki?"
"Of! Çok sıktın ya."
"Pardon, sadece merak etmiştim."
"Fazla merak... Neyse"
Annem ve Füsun abla içeri girdi. Acaba ne konuşmuşlardı? "Annecim, özür dilerim... "
Ne? Şakamı yapıyor bu? Füsun abla nasıl yola getirdin? Taktik ver be ablam.
"Sevgilin tabii ki olabilir, normal bir durum. Fazla yakınlaşmadığınız sürece hiç bir sıkıntı yok. Ben az önce ki sinirimle sana kaba davrandım tekrar özür dilerim annecim..."
Iyy iğrençsin. Misafirler bir gitse bana kim bilir neler yapacaktı? Onların bu gece evde kalmalarını sağlamalıydım. "Sorun değil anne. Ben de sana daha erken söylemeliydim."
Füsun ablaya döndüm, "Füsun abla"
"Efendim tatlım."
"Ben sizi çok sevdim, bugün bizim evde kalsanız olmaz mı?" Barın'ın gözleri kocaman açıldı.
"Bilmem... Aslında olabilir.. eğer çok istiyorsan." Gülümsedim. Konuşması çok içten ve tatlıydı. Keşke benim annem olsa... Barın çok şanslı.
Gülümsedim. "Teşekkür ederim..." Ve ona sarıldım. Ardından odadan çıktılar.
Barın bana döndü, "Lavim"
"Ne?"
"Neden kalmamızı istedin?"
"Ama yeter cidden çok sorguluyorsun. Dedim ya sizi çok sevdim." Dedim sırıtarak.
"Ondan değil başka bir sebebi var değil mi?"
"Sandığımdan daha akıllısın." Sırıtmaya başladı.
"O ağzını..."
"Ne yaparsın?" Dedi sırtımaya devam ederek.
"O ağzını bir deşerim."
"Nasıl?" Sırtımaya devam ediyordu.
"Sapık mısın ya sen!"
"Tamam sakin sadece seni denedim."
"Bilerek yapmıyorsun değil mi? Sapık değilsin yani?"
"Hayda! Yapmasaydım keşke. Vallaha değilim ya." Ve ekledi. " Çok sıkıcısın sen ya ben gidiyorum."
"Ay! defol git nolur." Odadan çıktı. Bende biraz odamda düşündüm. Hep yaptığım şeydi zaten düşün düşün kafamı doldururdum sonra çok saçma bir anda PAT! Diye patlardım, ağlamaya başlardım. Kafamın içinde doldurduğum şeyler uzun bir süre sonra dışarı çıkmayı gözyaşlarımla başarırdı.
Bir süre sonra bende odamdan dışarı çıktım. Salona doğru ilerliyordum ki kolumda bir el hissettim beni sımsıkı tuttu ve yatak odasına çekti. Bu annemdi.
"Bilerek burda kalmalarını istedin değil mi?"
Gülümsedim, "Evet."
"Orda öyle davrandığıma bakma o çocukla bir daha görüşmeyeceksin."
"Hıhı tamam görüşmem." Geçiştirdiğimin farkındaydı.
"Sen beni nasıl geçiştirirsin?" Yanağıma bir tokat attı. Aslında bağırmazdım ve ağlamazdım ama misafirlerin hatırına bağıracaktım.
"AAH!, anne canımı yakıyorsun lütfen yapma!!" İçten içe sırıtıyodum. Annemin gözleri kocaman açıldı.
Ve ağzıma vurarak, "kız sussana."
Timsah gözyaşlarımı ortaya çıkardım, "Ah, anne lütfen bana vurma! Lütfen!!"
Herkes kapıyı açarak içeri girdi. İşte hedefime ulaşmıştım.
