Valerie hedeflerini baştan çıkarıp onları öldüren bir tetikçidir. Sıradaki hedefi olan Josh'un onu öldürmek için gönderilmiş, kendisi gibi bir tetikçi olduğunu öğrendiğinde canını zor kurtarır. Onu öldürmeyi kafaya koymuş bir adamı arzulayacağını is...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. Bölüm
Sıcak tenimi kavurdu ama suyun altında tenim kıpkırmızı oluncaya kadar bekledim, bekledim. Lifi cildimde tüm gücümle gezdirdim. Tenime karışmış tüm çirkinliklerin bedenimden akıp giden suyla yok olabileceğine kendimi inandırıp adeta tenimi kazıdım.
Ama asıl çirkin olan ruhumdu, kirli olan bendim ve benliğimin en kuytu köşelerine dek bir hastalık gibi yayılmış o çirkinliği hiçbir kuvvet söküp atamazdı.
Suyu kapatıp çıplak bedenimdeki uyuşuklukla, ardımda su birikintileri bırakarak dairemde öylece ilerledim ve yatak odama girdim. Loş ışığın aydınlattığı yatağımın karşısındaki boy aynamın önünde durdum.
Yansımama bakmadan aynanın ardında kalan şehrin ışıklarını seyrettim. Çünkü biliyordum, o yansıma ayaklarımın altındaki şu koca şehirdeki tüm pislikten daha kirliydi. Barındırdığı tüm katillerden daha acımasız, tüm hırsızlardan daha adi, tüm sapıklardan daha sapkın ve tüm fahişelerden daha ahlaksızdı. Bu yansıma beş para etmez birine aitti.
O pisliğe baktım. Gözlerine dolan yaşların samimiyetine inanmadım. Bakışlarımı şöyle bir aşağı indirdim. Boynundaki diş izlerine dokundum. Yan döndü ve parmaklarımı baldırındaki mosmor izlere götürdüm. Ellerim kalçasındaki edepsiz tırnak izlerine kaydı. Sonunda pes edip kollarımı indirdim. Vücudunda çirkinliğinin izleriyle kirlenmemiş bir yer yoktu ki.
Gözlerimi kapadım. Ben umursamaz değildim, yalnızca kabullenmiştim. Sevgiye layık biri olmadığımı ve vücudumdaki izlerden de öncesinde- çoktan ve çok eskiden beri, doğduğum andan itibaren kirli olduğumu kabul etmiştim.
Böyle biri sevgiye layık olmayı bırak, sevgiden ne anlardı ki?
Kendi kendimi aşağıladım, hıçkırıklara boğuldum. Kendi kalbimi kırıp kollarımı karnıma dolayarak yine kendi kendimi teselli etmeye çabaladım.
"Kim yaptı bunu?"
Korku içinde yerimden sıçradım. Lockwood'un şaşkınlıkla dolu sert sesini duyduğumda arkamı döndüğüm ve onu kapımın eşiğinde, gözlerinde endişeli bir bakışla beni izlerken buldum.
Sertçe yutkundum. Ürkek ellerimin birini aşağı, diğerini de göğüslerime doğru götürüp boşa bir çabayla kendimi saklamaya çalıştım. Gözlerim panikle odamda üzerime geçirebileceğim bir parça kıyafet ararken Lockwood yanıma geldi. Gözlerindeki endişeli ifade neredeyse dizlerimin bağını çözecekti. Gözyaşlarımı onun kollarında dökmek istememe sebep olacak kadar teselliye muhtaç olduğumu anlamamıştım bile.
Beni kolumdan tuttu ve boğazımdaki düğüm yerini Lockwood'un üzerimde yarattığı o tanıdık tedirginliğe bıraktı. Beni olduğum yerde çevirdi ve kalçalarıma dokundu.
