The Captain's Only Sea (Cavanaugh #4)

Kabanata 40

Kabanata 40

Waves

Fifth day of the voyage, I did not attend the dinner with the big four families. Alam ko kasing naroon si Daumier. I excused myself to Mrs. Siguenza. Na masama ang pakiramdam ko. S'ya na ang bahalang magsabi sa kanila ng rason ko kung bakit hindi ako dumalo.

Also the sixth day, the dinner with the deck and engine officers of the Research Vessel KV Ocean. Hindi rin ako pumunta. He's the captain. Of course his presence there is required.

Today is the seventh day. The pool party with everyone in the premium area of the cruise ship.

"Pinalampas ko ang dalawang araw, Ms. Vargas. Hindi puwede'ng wala ka na naman sa araw na 'to. Hinahanap ka ng mga mayayamang tao rito. Gusto kang makausap," pagtanggi ni Mrs. Siguenza sa pagpapaalam kong hindi na muna sumali sa pagtitipon.

"Sige na, Mrs. Siguenza. Bukas po talaga sasama na ako, magwawalwal po ako. Liquor night po ang mangyayari bukas ng gabi, 'di ba?" sabi ko sa normal pakikitungo ko sa kaniya.

"Oo, sa club dito," she confirmed before giving in to my request after she stared at my monolid eyes for a second like she was trying to read me through it. "Fine. You're excused. Make sure that you're early tomorrow night. Ayaw ko nang sinusundo pa kayo sa mga cabin n'yo at ihahatid doon. Hindi ako makakapunta sa mga gano'n dahil para sa mga nakakabata lang iyon. Malaki na kayo at mga propesyunal."

Nakatanggap pa ako ng iilang sermon mula kay Mrs. Siguenza bago ito nagpaalam na tumungo na sa malaki at magarang pool ng cruise ship.

Mukhang nahalata n'ya ang pamamaga ng singkit kong mga mata.

After that day I hurt Daumier, I always find myself breaking down. Sobrang sakit. Hindi ko kaya. Panatag nga ang konsensya ko dahil sa wakas ay wala na akong iisipin pa'ng pinagbabawal na relasyon.

Pero hindi ibig sabihin no'n na payapa na ang loob ko. Hindi man lang nabawasan ang bigat sa'king puso. Mas bumigat lamang ito.

I could feel it in my chest, the fear of not loving him was too strong. It was breaking me. Giving me much pain than I could ever receive.

And the pain was pushing me to go back to him, apologize and take back my words.

Naglalaban ang magkabilang panig ng isip ko. Though I was fighting the urge to do stupid things that might put my efforts to waste. I was with the side where it will cause us less pain. I know, what I was feeling was far from less. But at least, we did not affect other people aside from us both.

Kaming dalawa lang. Walang nadadamay kagaya na lamang sa karanasan ng kaniyang ina.

Pero hindi ko mapigilang isipin ang iba pa'ng bagay maliban sa pakikipaghiwalay ko sa kaniya.

Hindi ako dinatnan. I was hoping that it's delayed. Pero napapamura na lang talaga ako sa isip sa tuwing bumabalik sa akin ang mga pangyayaring iyon sa balsa ng kawayan.

I grimaced when I realized that I was actually reminiscing the scene when I felt an imaginary wave of warm squirt washed through my inner walls.

Damn it. Nasisiraan na yata ako ng bait.

Paano kung totoong nabuntis n'ya nga ako? Ano na naman ang gagawin ko nang sa gano'n ay hindi n'ya iisiping sa kaniya iyong dinadala ko? Matatanggap ko ba ang sanggol na ito kung totoo nga'ng nagdadalang tao ako? It's almost a month since we made love. One more week. Wala pa naman akong nararamdamang kakaiba sa katawan ko.

Mas maganda na rin siguro iyong napaghandaan ko kung sakali nga'ng buntis ako. I have to cover up a setup of another lie. I need to make him believe that I had sex with another man and not just with Ms. Guillera. Clearly, the woman can't impregnate me, can she?