Yaralasar 5/Yarı Texting

6. Bölüm: Sevdiklerimiz De Ölür

Sedef Yankı Sarmaşık

Bazen öyle bir an olur ki sanki zaman sıfırlanır mekan sıfırlanır, sevdiğiniz birini önünüzde ölürken görürsünüz....

Bende şuan tam bu anın içindeydim Elvan karşımda baygın bir şekilde yatarken benim hiç birşey yapamıyor oluşum sanki Elvan'ın değilde benim sonumdu sanki. Şuanda düşündüğüm iki kişi vardı Alaz ve Elvan sahi Alaz hangi cehennedeydi!?

Arkamda duran Arda'nın varlığı beni aynı zamanda şoka uğratıp aynı zamanda tedirgin ediyordu, ben şimdi ne yapacaktım? Arda'nın adamları diğerlerini silah tuttuğunu yeni görüyordum.

Bir dakika benim arkmadaki Arda değildi ki? Yavaşça arkama bakmaya çalışınca çok net bir ses duydum.

"ONA DOKUNMAYA ASLA CÜRET ETME" Bunu söyleyen Alaz'dan başkası değildi. Arkamdaki kişi benden uzundu ve güçlüydü aynı zamanda hamile olduğum için ekstra dikkatli olmam gerekiyordu. Aklıma gelen fikirle hemen harekete geçtim.

Çevik bir hareketle ayağımla bacak arasına tekme atınca arkamda birleştiği elindeki saniyelik gevşekliği kullanarak elinden kurtuldum. Önce şu adamın işini bitiriyim de. Ayrıca kimdi bu adam!?

Adam kendine gelince yumruk atmaya hazırlanmıştı ki önce sağ elimi gösterip sol elimle yumruk atıp sağ elimle elini tuttum. Sağ gösterip sol yaptığım için afallamıştı. Kendisine gelmesine izin vermeden çelme takıp son bir yumruk atınca adam yerdeydi. Adamın boynuna dirseğimle vurunca bayıldığından emin olmuştum.

Hızla arkamı dönüp Elvan'ın yanına çökünce sol kolunu sıyırdığını gördüm tişörtümü az bir bölümünü yırtarak yarasını sardım. O esnada arkama bakınca bütün adamların birisini tuttuğunu gördüm. Alaz ve erkekler kurtulmaya çalışıyor fakat başaramıyorlardı ben daha önceden onlardan uzak bir yerde olduğum için beni görmemişlerdi.

"KIZ YOK" Duyduğum sesle irkildim benim olmadığımı anlamışlardı Elvan kucağımda olduğu için oldukça yavaştım. Hızlıca etrafı tarayınca yakın da minik bir çardak olduğunu gördüm bu fazlasıyla işime yarardı. Belki herhangi bir bıçak gibi birşey de bulabilirdim.

Elvan'ı kucağımda daha rahat bir pozisyona getirip ağaçların arasından çardağa girdim sanırım bugün piknik için seçtiğimiz orman harika bir seçimdi. Çardağa girince içeride ilk yardım çantasını aramaya başladım sonunda bir dolabın içinde bulduğum ilk yardım çantasıyla Elvan'ı yatırdığım sandalyenin yanına çöktüm. Eğitimlerde ilk yardım eğitimi olduğu için şanslıydım.

Elvan'a pansuman yapınca uyanmasını beklemek zorundaydım fakat son anda gördüğüm uyku ilacını ona içerdim.

"Özür dilerim anneciğim"

İki tane sandalyeyi birleştirip üstüne masa örtüsü örtüp minderle üstünü kapattım ve içeride en görünmeyen yere taşıdım en azından burası onun için daha güvenliydi. Dışarıdan gelen sesle hemen saklandım ve dinlemeye başladım.

"Çok uzağa gitmiş olamaz, kızını da almış kızı yaralı" bu adam benim bayılttığım adamdı. İyide bu kadar çabuk nasıl uyandı bu? Sesler uzaklaşınca yavaşça kafamı ileri uzattım Alaz'ları bir masanın etrafında oturtup başlamışlardı ve kocaman piknik alanında sadece biz vardık! Hadi ama gerçekten mi!?

Elimdeki kelebeği göğsüme saklayıp diğer bıçağı cebime diğerini ayakkabımın içine diğerini de elime alıp sıkıca kavradım. 4 bıçak taşıdığım için rahattım eğer elimdeki alırlarsa ayakkabım da olanı alır veya cebimde olan bıçağı kolayca alabilirdim. Aslında amacım yakalamaktı.