တည်မိုးအေးချမ်းတစ်ယောက် အခုတလော chocolate နဲ့ပတ်သတ်တဲ့ recipeတွေရှာရင်းအလုပ်များနေတယ်။
သူနောက်ဆုံး အတည်ပြုလိုက်တာက chocolate truffle တုံးများလုပ်ဖို့ပင်။ ထိုအရာက ညီသာလဲကြိုက်သလို လုပ်ဖို့လည်းလွယ်တယ်။
ဒီနှစ်Valentine's Dayက သူနဲ့ညီသာဝင်းထိန်နှစ်ယောက်လုံး တူတူဖြတ်ကျော်ရမဲ့ပထမဆုံးနှစ်မို့ သူတော်တော်စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ အစက ညီသာ့ကိုချောကလက်နဲ့ပန်းစည်းတွေဝယ်ပေးဖို့စီစဥ်ထားတာ။ သူ့ကားနောက်ခန်းအပြည့် ပန်းတွေထည့်ပြီး ညီသာ့ကိုပေးမယ်လို့ သူစီစဥ်နေတာ...
ဒါပေမဲ့ ညီသာက ချောကလက်တွေမကြိုက်ဘူးဆိုတာ သူအချိန်မီသိလိုက်ရတယ်။
ချောကလက်တွေမကြိုက်ဘူးဆိုတာ ဝယ်ပေးတဲ့ချောကလက်တွေမကြိုက်ဘူးလို့ ဆိုလိုတာ။
ရှင်းအောင်ပြောရရင် ထိုနေ့ကပေါ့...
နည်းပညာတက္ကသိုလ်ကန်တင်းမှာ တည်မိုးအေးချမ်းနဲ့ညီသာဝင်းထိန် နှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာလုပ်ပြီး ထမင်းစားနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာတော့မဟုတ်ဘူး။ ဘေးနားမှာ နည်းပညာကကျောင်းသားမျိုးစုံထိုင်နေကြတယ်။ ကန်တင်းကလူရှုပ်တာမို့ ခုံတန်းအရှည်ကြီးမှာ သူတို့တစ်ဝိုင်းတည်းပေါင်းထိုင်နေကြရတယ်...ဂိမ်းဆော့တဲ့သူကဆော့ ဖုန်းသုံးတဲ့သူကသုံးနဲ့ပေါ့။ ဒီနေရာမှာရှိသမျှကျောင်းသားအားလုံး ညီသာနဲ့သိတယ်။ ညီသာ့ကိုအမြဲဖက်နေတဲ့...တည်မိုးနဲ့ရည်းစားဖြစ်တော့မှ မဖက်တော့တဲ့ညီသာရဲ့ဂျူနီယာနှစ်ယောက်လုံးလဲ ဒီမှာရှိတယ်။
အဲသည်အချိန်မှာပဲ ကျောင်းသားတစ်ယောက်က Vdayအတွက်ချောကလက်ဝယ်ဖို့ စီစဥ်ထားလား သူ့ဘေးကလူကိုမေးတာကနေစပြီး ဘာချောကလက်ကောင်းလဲ မေးကြတိုင်ပင်ကြတဲ့ စကားဝိုင်းကိုရောက်သွားတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျောင်းကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ ရန်ပုံငွေအတွက်ရောင်းနေတဲ့ ပန်းစည်းနဲ့ချောကလက်တွေပဲ လွယ်လွယ်ဝယ်လိုက်ဖို့ သူတို့ဆုံးဖြတ်ကြတယ်။ တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ်...ကျောင်းအတွက်လဲ အဆင်ပြေ သူတို့လည်းအလုပ်မရှုပ်ခေါင်းမစားတော့ဘူးပေါ့။
