Sharon
Vandaag was het 28 augustus, de dag waarop er een nieuw concert van de jongens was. Rein was de avond van te voren al naar Owen vertrokken zodat ze samen de trein konden pakken. Hij had niks meer van zich laten horen maar eerlijk gezegd interesseerde me dat ook niks. Mijn hoofd maakte overuren als Rein in mijn gedachten zat. Zuchtend leunde ik achterover op de bank. Ik wilde er niet aan toegeven, maar het liefst ging ik nu naar het concert van de jongens. Alleen, hoe werd ik binnengelaten? De jongens hadden niet doorgegeven dat ik zou komen. Na een tijdje piekeren stond ik toch op van de bank. Ik streek langs mijn kleding en trok het recht. Ik stapte in mijn matzwarte BMW en trok op. Ik wilde toch erbij zijn, aangezien het het laatste concert was voor de zomerstop.
Ik liep het terrein op waar allemaal gillende meisjes stonden. Sommige huilden, en sommige zaten gezellig met hun groepjes foto's te maken. Ik glimlachte even en liep snel door naar de ingang waar de jongens doorheen kwamen. Toen ik voor de bewaker stond wilde ik mijn mond opentrekken om wat te zeggen, maar de bewaker liet mij al door. Zonder nog een woord te zeggen liep ik naar de kleedkamer van de jongens. Ik klopte aan. " Wie is daar? " Hoorde ik Nils roepen. Ik opende de deur en glimlachte. Owen begon groots te glimlachen en stapte op me af om me te knuffelen. " I missed you. " Zei hij lachend en hij werd aan de kant geduwd van Daan. " Hey, " glimlachte hij. " Alles goed? " Ik glimlachte naar hem. " Ja. " Zei ik. Nils stapte op me af. " Wilde je toch even naar het laatste concert van de leukste broer van de wereld kijken. " Zei hij trots. Ik knikte. " Hmm, ik denk het? " Zei ik en de andere begonnen te grinniken. Ik ging op de bank zitten en Rein kwam naast me zitten. " Hey. " Glimlachte hij en ik glimlachte terug. " Hey. " Zei ik ook maar terug. Hij sloeg zijn arm om me heen. " Ga dalijk bij onze ouders staan oke? " Ik knikte verbaasd. Wat wilde hij nou weer gaan doen..
